Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakten. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Damian "Jr. Gong" Marley - Welcome to Jamrock (Universal) Disque Pop de la Semaine: De Jeugd Van Tegenwoordig – Parels Voor De Zwijnen (Magnetron Music/ Top Notch/ PIAS) 3FM Megahit: The White Stripes - My Doorbell (Third Man/XL/V2) 3VOOR12 Top 10: 1. Martin Scorsese – No Direction Home: Bob Dylan (BBC 2, 26 en 27 september) Boeiende docu over een leuke kerel, met tenenkrommend hilarische beelden van onbenullige journalisten. (Job de Wit) 2. Go Betty Go – Nothing Is More (album, SideOneDummy 2005) Hotel de botel op vier vrouwen… het lijkt wel lente. (Edwin Valent.) 3. Franz Ferdinand – You Could Have It So Much Better (Domino Recordings) Beter en beter en beter! (Leonieke Daalder) 4. John Cale – blackAcetate (EMI Records Ltd.) Donkere, beklemmende, funky rock en rustige popsongs (Janneke van Wankum) 5. Benjamin Biolay – Rose Kennedy (2002) De Franse fluisterprins Benjamin Biolay… Ik krijg zin om in een zonovergoten villa in de heuvels heel lief te doen tegen een hele mooie vrouw. (Thomas van Aalten) 6. Rosie Thomas – Pretty Dress (EP, Subpop/Konkurrent) Ieder labeltje zijn eigen Tori Amos, en waarom ook niet? (Menno Visser) 7. Millionaire – I’m on a high (videoclip/PIAS) Tim van Hamel heft geen masker nodig om indruk te maken. In tijden geen clip gezien waar zoveel energie vanaf spat! (Ward Graumans) 8. The Real Deal – Billy Joe Shaver (Compadre) Van sommige artiesten kun je zeggen dat ze zichzelf steeds herhalen. Maar is er tegen als de kwaliteit onveranderd hoog blijft? (Chris Klijne) 9. Diverse Artiesten – Grlz; Women Ahead Of Their Time (Crippled Dick Hot Wax/Konkurrent) Dit hoort bij de verplichte opvoeding van ieder meisje. (Leonieke Daalder) 10. Bright Blue Gorilla – Gorillaz Go Hollywood (album, MonkeyC/MonkeyD, www.brightbluegorilla.com) Dit album luistert weg als een dagboek van de theatershows, films en andere fragmenten die ze de afgelopen jaren gemaakt hebben. (Menno Visser) De Lijstjes: Leonieke Daalder draait: Diverse Artiesten - Grlz; Women Ahead Of Their Time (Crippled Dick Hot Wax!/Konkurrent) Dit hoort bij de verplichte opvoeding van ieder meisje. Er is meer in het leven dan Beyonce, Gwen Steffani en de Sugababes. Er is hoop! Bread Pitt - Bustapaga (That Dam! cd#3; That Dam! Record Company) Eigenlijk is de hele cd die je gratis krijgt bij That Dam! Magazine meer dan de moeite waard, maar ik val vandaag op de compacte, doeltreffende gekte van Bread Pitt. Strak, hard en hysterisch en precies 1 minuut. Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better ( Domino Recording) Beter en beter en beter! Job de Wit draait: Martin Scorsese - No Direction Home: Bob Dylan (BBC 2, 26 en 27 september) Ik kan de boe-roepers die de electrische Dylan uitfloten ergens wel begrijpen. Wat hem zo goed maakte, was niet de versterkte rock van zijn begeleidingsbands maar Bobs persoonlijkheid, zijn stem (ja echt) en zijn nummers. En die komen het beste over door als hij daar gewoon met zijn gitaar gaat staan. Boeiende docu over een leuke kerel, met tenenkrommend hilarische beelden van onbenullige journalisten. Ghostface - Be Easy (Def Jam/import VS) Spetterende nieuwe single van ieders favoriete Wu-Tang-mc. Producer Pete Rock pompt de vrolijke soul-beats uit zijn sampler en Ghostface opent de aanval op muurbloempjes en andere veel te stoere mannen. "Y'all niggas clear the fuckin' floor! Get the fuck out the way!" Want het is feest, alsof iemand dat met deze plaat in de mix nog niet begrepen had. Nieuw album in december, ik kan niet wachten. Jürgen Paape - How Great Thou Art (cd: Total 1, Kompakt/News) De vroege jaren (1997-1999) van microhouse en minimal (Duitse) techno geresearcht voor 3voor12BPM's jaren negentig-special van afgelopen weekend, waar één grote favoriet uit naar voren kwam: Jürgen Paape. Jammer dat hij niet meer zo productief is, maar hij heeft het achter de schermen bij Kompakt waarschijnlijk druk genoeg. How Great Thou Art bevat alles wat de sound nog steeds zo boeiend maakt in excelsis, een kloppend hart en Vorsprung durch Technik. Menno Visser draait: Rosie Thomas - Pretty Dress (EP, Subpop/Konkurrent) Ieder label zijn eigen Tori Amos, en waarom ook niet? Mierzoete pianoballads, flexy stemmetje, ik ben verkocht. Om in Konkurrent-jargon af te sluiten: 'Wat een hit.' Various- The Soundtrack Of Your Summer (NME sampler deze week, bij de betere boekhandelaar) Alvast geestelijk voorbereiden op de komende London Calling, begin november. Ook al staan veel van de bands van deze sampler daar niet, het voelt als een warm bad. Inclusief ondermeer Arctic Monkeys, need I say more? Bright Blue Gorilla - Gorillaz Go Hollywood (album, MonkeyC/MonkeyD, www.brightbluegorilla.com) Nobudget folk-echtpaar Robyn Rosenkrantz en Michael Glover heeft het onmogelijke waargemaakt: een nobudgetfilm. Dit album luistert weg als een dagboek van de theatershows, films en andere fragmenten, die ze de afgelopen jaren gemaakt hebben. Binnenkort weer live in Nederland, check de site. Zelfs ik loop nog dagenlang met een glimlach rond na het bezoeken van hun shows. Edwin Valent (Bruut!) draait: Construcdead - The Grand Machinery (album, Black Lodge 2005) Weer een Zweedse band. En weer spat de metal van dat blinkend schijfje af. Komende maandag niet voor niets opener van Bruut! radio. 15 oktober in de Melkweg eens kijken of het ook live staat als genadeloos composiet staalbeton. Go Betty Go - Nothing Is More (album, SideOneDummy 2005) Hoteldebotel op vier vrouwen... het lijkt wel lente! Deze vrouwenband zorgt voor het lentegevoel in de herfst. De donkerte van deze herfstdagen is door deze Latina-punkende vrouwen in ieder geval beter te dragen. Album is overigens geproduceerd door Ted Hutt van Flogging Molly. No Hay Perdon! Terror 2000 - Terror For Sale (album, Scarlet 2005) Scandinavisch inteeltproject. Leden van Soilwork, Darkane en Construcdead in projectvorm op de trashtoer. Strak, snel en met humor. Ik heb in ieder geval nog nooit een bruut metalnummer gehoord met 'Bling Bling' als refreintekst. Thomas van Aalten draait: Garçon Peynirli - Picayune Een figuur (of is het een gezelschap?) dat zich vooralsnog akelig verborgen houdt. Ik kan er niks over vinden. Er circuleren mp3's op Peer-to-peer programma's rond. Vond het per toeval toen ik zocht naar soundtracks. Huiveringwekkende filmische, donkere soundscapes met een stem als een krankzinnige Gene Kelly die uit het gesticht ontsnapt lijkt en zich heeft verstopt in de bossen. Hij zingt door een dictafoon over kraaien, oud-Japanse religies en conservatieve dorpen in Texas. Het schijnt te komen van het album 'The Unseen Boy Is Hiding In The Woods'. Leuk voor de weetjesfreak: Garçon Peynirli betekent - volgens mij - in het Turks 'Ober van de kazen'. Daft Punk - Human After All (EMI, 2005) Al weer een half jaar oud, maar toch, een half jaar geleden werkte ik hier niet en mocht ik dit niet opschrijven: ik snap niet wat er slecht zou moeten zijn aan deze plaat. Het gelul dat de heren Bangalter en Homem-Christo gemakzuchtig te werk zouden zijn gegaan en dat het daardoor bij voorbaat al een flop was, gaat nergens over. Voor mij is het DE rock 'n' roll plaat van 2005. Steam Machine, Brainwasher en Television Rules The Nation zijn een soort 8bit Gary Glitter stompers uit de hel. Laatst beweerde ik dat op een feestje, waarop een of andere minimal technofiel zuur reageerde: 'ik kan je zo een paar platen noemen die veel puurder en beter zijn.' Hetzelfde gebeurde een week later met iemand die Oasis een te gekke rock 'n' roll band vond. 'Daft Punk, dat is pas rock 'n' roll,' zei ik. En ja hoor, daar gingen ze weer: 'Je weet niet waar je over praat, man.' Altijd afgunstig, die puristen. Benjamin Biolay - Rose Kennedy (2002) Bijna altijd wil ik gevoelige jongens met akoestische gitaartjes en piano's pijn doen, of narigheid met dat soort gasten uithalen. Ik weet niet waar dat vandaan komt. Het heeft niet eens te maken met dat ik de muziek zou haten, dat valt wel mee. Maar als ik Belle & Sebastian hoor, krijg ik zin om die zanger te tekkelen of zijn gezicht in een bord nasi te duwen. Of The Kings of Convenience, die wil ik hard laten schrikken door ze op te wachten met een zeis. Maar als de Franse fluisterprins Benjamin Biolay "l'air est si chaud dans la station Texaco…" zingt in de track Los Angeles, heb ik dat niet. Sterker; ik krijg zin om in een zonovergoten villa in de heuvels heel lief te doen tegen een hele mooie vrouw. Chris Kijne draait: The Real Deal - Billy Joe Shaver (Compadre) Van sommige artiesten kan je zeggen dat ze zichzelf steeds herhalen. Maar zoals Gerard Reve al zei: wie zouden ze anders moeten herhalen? En wat is er tegen als de kwaliteit onveranderd hoog blijft, zoals bij deze Texaanse songsmid? Childish Things -James McMurtry ( Compadre rec. 6-16892-65842-9) En als we dan toch in Texas zijn: ook James, zoontje van schrijver en boekhandelaar Larry McMurtry, gaat onverdroten door met het geselen van rechts Amerika. Wat George W. er overigens niet van weerhield om hem in zijn I-pod top-tien te zetten. Ceasefire- Emmanuel Jal (TUGCD) Op zijn vijfde ingelijfd als kindsoldaat door het Zuid-Soedanese SPLA. Op zijn elfde met hulp van een Engelse hulpverleenster ontkomen naar Nairobi. En nu een rising star van de moderne Afrikaanse muziek. Tophiphop en nog voor een goed doel ook. Janneke van Wankum draait: John Cale – blackAcetate (EMI Records Ltd.) John Cale zegt voor dit album beïnvloed te zijn door Dr Dre en Pharell Williams en dat levert inderdaad een bijzonder resultaat op. Heen en weer geslingerd tussen donkere, beklemmende funky rock en rustige popsongs. Hij blijft zichzelf vernieuwen, en dat is juist zijn handelsmerk. Def P. - Het Ware Aardverhaal (Ramp Records, 2001) In het kader van 90s Request heb ik Het Ware Aardverhaal van Def P. en de Beatbusters weer eens uit de kast getrokken. Een meesterwerk! Een onheilspellend raphoorspel over de geschiedenis en toekomst van de mens dat me aan de radio gekluisterd houdt. (Als ik opsta om wat drinken te pakken, zet ik de cd-speler op pauze). Carrera – Zo Vrolijk (ongemixte versie) Speciaal voor Herman van Veen in een nieuw jasje gestoken en wat blijkt: ik word hier niet alleen echt heel vrolijk van, het doet me tegelijk terugdenken aan tijd dat ik op mocht blijven in mijn pyjama om naar Alfred J Kwak te kijken. Jeugdsentiment in het hip. Ward Graumans draait: Millionaire - I'm on a High (videoclip/PIAS) Zuiderburen in een Amerikaanse superproduktie. Regisseur Tony Petrossian maakte eerder clips voor Slipknot, maar Tim van Hamel heeft geen masker nodig om indruk te maken. In tijden geen clip gezien waar zoveel energie vanaf spat! Goeie locatie met een kleine verwijzing naar het Elvis Comeback concert, honderden figuranten, woest camerawerk, cameo van Mauro, en bovenal: gejuich boven de muziek uit. Te gek.... http://www.imonahigh.com/ Tiga - You gonna want me (videoclip/PIAS) Gemaakt door Olivier Gondry. Broer Michel Gondry maakt indruk met kinderlijk eenvoudige oplossingen, Olivier blinkt uit in smaakvolle special effects. Dansen met lange sluitertijd past zo mooi bij de muziek! http://www.tigayougonnawantme.com/ The Feelies - Crazy Rhythms (LP/A&R) Geen nieuwe plaat (1980), maar hij kwam deze week niet van de draaitafel af. Ik kan Crazy Rhythms alleen maar in zijn geheel draaien. Van begin tot eind zo ontzettend goed. De rare stiltes tussen de nummers door, de nerveuze instrumenten, de foutjes, de opbouw. Alles houdt me in zijn greep. Voor het eerst luister ik naar een plaat en vind ik het jammer dat ik te laat geboren ben.