Sinds drie jaar werkt Willem van Zeeland als manager promotie en projecten bij het Nationaal Popinstituut (NPI). De geplande veranderingen in het medialandschap treffen ook het NPI en dus is de toekomst onzeker. “We hebben helaas een staatssecretaris die niet bepaald een groeimodel voor ons in petto heeft. Volgens de huidige plannen blijft het NPI nog twee jaar bestaan. Het zou goed zijn als er iets veel beters voor in de plaats zou komen, maar dat zie ik nog niet gebeuren.” Maar aan die constatering verbindt Van Zeeland nu nog geen consequenties. “De komende tijd lopen er nog allerlei lobbies en campagnes en we moeten eerst maar eens zien wat er op muziekexport gebied binnen te halen valt. Daar ben ik ook wel voorzichtig optimistisch over. Maar als het een al te slap verhaal wordt, houdt het natuurlijk op.” Van Zeeland zegt zich liever met de praktische kant van zijn vak bezig te houden dan met de politieke. Maar hij heeft wel een duidelijke mening over de huidige ontwikkelingen. “Er wordt door dit kabinet van alles beloofd over de creatieve industrie en het ‘innovatieplatform’ en er komt een nota cultuur en economie. Maar vooralsnog is het kabinet alleen maar bezig geweest met afbreken. Er is geen enkel concreet perspectief van wat er voor in de plaats moet komen. Wederom blijkt dat de overheid een slechte partner is om mee te werken. Dat merkte ik op kleine schaal al bij Tivoli in Utrecht: te veel beleidsnota’s en te veel ambtenaren.” Over de zeven jaar als programmeur bij Tivoli is Van Zeeland verder wel tevreden: “Ik denk dat ik wel een goede programmeur was. De bezoekersaantallen zijn in die tijd verdubbeld en de organisatie is geprofessionaliseerd. Maar je kunt ook zeggen dat er te veel aandacht is voor de commercie en dat het vrijwilligerswerk de nek is omgedraaid. Het is maar hoe je het bekijkt.” Dat terwijl Van Zeeland juist zelf zoveel nuttige ervaring heeft opgedaan als jonge vrijwilliger bij verschillende popzaaltjes. Bij De Pul bijvoorbeeld, in Uden, waar Van Zeeland naar de middelbare school ging. “Van de middelbare school heb ik wel een potje gemaakt. Ik was te veel met andere dingen bezig. Vanaf mijn dertiende zat ik meer in De Pul dan op school. Maar ik heb daar voor mijn huidige beroep minstens zoveel geleerd als in de klas.” Die trend zette zich voort toen hij vervolgens in Nijmegen de lerarenopleiding ging doen. Van Zeeland ging werken bij poppodium Doornroosje en muziektijdschrift OOR. “Ik verdiende geld en het was leuk. En op school hoorden we toch niets anders dan hoe slecht de vooruitzichten op een baan in het onderwijs waren.” Luister naar het hele interview met Willem van Zeeland in Ziel en Zaligheid.