Boswijk werkt nu ongeveer een jaar in de club van zijn broer Brian. Hij begon er toen Club 11 wel wat extra promotie kon gebruiken. “Ik zat er toen twee of drie dagen per week. Een paar maanden geleden ben ik gevraagd ook mee te helpen met de programmering. Mensen zien me vast wel eens als ‘het broertje van’ maar ik ken eigenlijk geen twee mensen die harder zijn voor elkaar dan wij. Het is natuurlijk erg leuk om samen te werken, maar we liggen ook regelmatig met elkaar overhoop.” Er zit wel een houdbaarheidsdatum aan Club 11. Voor zover bekend houdt het feestje op in de zomer van 2006. Boswijk: “Ik ga er nog niet helemaal vanuit dat we moeten stoppen. Ik hoop natuurlijk dat we langer door kunnen gaan, maar dat hangt een beetje af van de eigenaren van het pand. Daar heb ik niets over te zeggen. Maar als we toch moeten stoppen, lig ik daar ook niet wakker van. Dan ga ik gewoon weer op zoek naar iets anders.” Toch zou dat zonde zijn. “Club 11 gaat een andere richting in dan veel andere clubs. Het is progressief, cutting edge. We letten minder op genre en hokjes, het moet gewoon goed zijn en inhoud hebben.” Olaf Boswijk is een echt muziekmens. Zijn oma was concertpianiste, moeder speelde viool en zijn vader was weg van jazz en oude soul. De klassieken zijn er dus met de paplepel ingegoten. Als kind luisterde Boswijk altijd naar net andere muziek dan je van iemand van zijn leeftijd zou verwachten. “Een van mijn eerste herinneringen is dat mijn broer en ik dansen op de banken. We luisterden meer naar Simon en Garfunkel dan naar de Hitparade.” Voordat Boswijk begon bij Club 11, werkte hij als programmeur bij ID&T Radio. “Werken in een club is niet te vergelijken met werken voor de radio. Je krijgt in een club directe respons, in een radio studio zit je maar tegen een muur aan te staren. En het nachtleven trok me wel. Hoewel dat wel zwaar is. Dat merk je pas als je drie nachten per week in een club staat.” Na het afronden van zijn opleiding aan de International School of Audio Engineering kon Boswijk meteen aan de slag bij New Dance Radio. “Dat station was eigenlijk al op sterven na dood. Maar ik kon met muziek en radio werken, dus ik dacht ‘waarom niet?’ Een jaar later werd het opgekocht door ID&T.” En het verschil tussen beide bedrijven was groot. “De programma’s bij New Dance Radio waren leuk, maar we moesten wel de deurwaarders buiten de deur houden, letterlijk soms. Bij ID&T was er een meer solide basis, hoewel de toekomst daar ook onzeker was, omdat we in gevecht waren om een etherfrequentie.” Die frequentie kwam er uiteindelijk, maar een week voordat die er officieel kwam, stapte Boswijk op. “Het ging muzikaal een totaal andere kant op. En ik kon me steeds minder bezig houden met de programmering. Ik had er gewoon geen vertrouwen meer in. Het was echt een moeilijke beslissing, maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Het voelde als een bevrijding.” Olaf Boswijk was te gast bij Leonieke Daalder in Ziel en Zaligheid. Luister naar het complete interview.