Liefhebbers van oldschool house en ouderwetse acid konden dit weekend hun hart ophalen in The Powerzone, waar Meubel Stukken haar jaarlijkse Original Warehouse Acid Party (OWAP) hield. Net als bij vorige edities was de organisatie erin geslaagd de sfeer van een ouderwetse houseparty te creëren. Kopstukken uit de hoogtijdagen van het Amsterdamse clubleven draaiden er platen uit een grijs verleden, toen de housescene niet veel meer was dan een handjevol liefhebbers, die samen nachtenlang dansten in donkere fabriekshallen. Plastic Dreams, Solid Session, Voodoo Ray, French Kiss... een kleine greep uit het rijke aanbod van klassieke houseplaten, die op OWAP de revue passeerden. In de grote zaal, die voor de gelegenheid natuurlijk in rook en smileys gehuld was, draaiden oudgedienden Joost van Bellen en Dimitri. Zij waren de eerste Nederlandse deejays, die in aanraking kwamen met de acid-house. Deze stroming was midden jaren tachtig ontstaan in de Amerikaanse binnensteden en was een kruisbestuiving tussen disco, new wave en de toepassing van nieuwe drumcomputers. Nadat met de Summer of Love van 1988 het acid-virus Nederland bereikte, werden zij de iconen van onze prille housescene (zie ook URL). Ruim vijftien jaar later staan zij nog met dezelfde bevlogenheid achter de draaitafels, zij het kalend en gerimpeld. Maar hun wilde haren blijken ze nog niet verloren te hebben. En hun klassiekers ook niet. Plaat na plaat stijgt bij de eerste tonen van herkenning gejuich op uit het publiek. De karakteristieke gastoeter loeit, de fluitjes fluiten en de handen rijken naar het plafond. Het publiek kent zijn klassiekers en niets werkt aanstekelijker voor een dansvloer dan een deejay die zichtbaar geniet. Voor de gelegenheid hebben Van Bellen en consorten één van hun eigen helden uitgenodigd. De Engelsman Danny Rampling was in 1987 met een groep vrienden op Ibiza, waar hij voor het eerst in aanraking kwam met Chicagohouse en de designer drug XTC. Hij was daar zo van onder de indruk, dat hij besloot soortgelijke feesten te gaan geven in Londen. Dit waren de eerste Europese acid parties, in verlaten gymzalen, warenhuizen en fabrieken. Hij was één van de eerste internationale deejays die in Nederland kwam draaien. Na jaren aan de internationale dancetop te hebben gestaan, heeft Rampling onlangs besloten zijn koptelefoon aan de wilgen te hangen. Maar voor hij zijn leven als deejay voorgoed vaarwel wuift, maakt hij nog een wereldtour. Zijn optreden bij OWAP was het enige Nederlandse optreden van die tour. Geheel in de traditie van OWAP draaide Rampling een set doorspekt met nostalgie en vierkwartsdweperij. Een laatste keer liet hij Nederland genieten van zijn mixtalent en platenkeus. Het publiek kon niets anders dan in extase raken: he had them eating out of his hand. In de bovenzaal waren de groovier house-anthems te horen. Daar stonden Eric de Man, Groovemaster Johnson en Roog voor een kleiner publiek te draaien. De muziek werkte meer op de heupen dan het bovenlijf, maar ook op deze dansvloer was de spanning om te snijden. OWAP is voortgevloeid uit het Oud Hollandsch Acid Feest dat jaarlijks in Paradiso wordt gehouden. Het OHAF was bedoeld als reünie voor oude Roxygangers en andere housers met een archaïsch dansverleden. Maar het aantal kaarten voor Paradiso blijft beperkt, terwijl de vraag de afgelopen jaren aanzienlijk is gestegen. Want ook dance-liefhebbers die de oertijd niet hebben meegemaakt, zijn razend nieuwsgierig naar het gevoel van toen. Voor hen is OWAP in het leven geroepen. Toch ligt de gemiddelde leeftijd van bezoekers boven de dertig. House heeft blijkbaar ook nog steeds een ongekende aantrekkingskracht op de oldschool generatie. De housers van toen hebben nu een dikke baan en een gezin: geen tijd meer dus voor dansnachten en dinsdagmiddagdepressies. Het ongebreidelde hallelujagevoel uit hun jeugd heeft plaatsgemaakt voor een nuchterder realisme. Noem het volwassen worden, noem het Zeitgeist... op OWAP vervallen zij ongegeneerd in oude patronen. Met een oppas voor de kinderen en een snipperdag in het verschiet zien de oudgedienden hun kans schoon voor een hedonistiche uitspatting. Dit maakt de sfeer uitbundiger dan bij ieder ander dancefeest anno 2005. Op OWAP krijgt de twintiger een glimps van het rijke Nederlandse houseverleden en werpt de dertiger een nostalgische terugblik op de onbezonnen jaren negentig. Het resultaat? "Aciiiiiiiiiiiiiid!!!!".