De grootste successen boekte Gang Of Four begin jaren tachtig. Albums als Entertainment! (1979), Solid Gold (1981) en Songs of the Free (1982) zetten de band op de muzikale kaart. In 1984 ging de band uit elkaar, om vervolgens in verschillende formaties, maar met Jon King en gitarist Andy Gill als vaste componenten, begin jaren negentig weer terug te keren. Maar ze werden niet meer zo succesvol als in de beginjaren. Nu heeft de band, in originele formatie, dus veertien oude nummers opnieuw opgenomen. Zanger Jon King legt uit waarin het verschil zit met de originele opnamen. King: “De albums Entertainment! en Solid Gold zijn heel duidelijk echte opnamen. Niets dan de muziek. We gebruikten toentertijd helemaal geen geluidseffecten. En dat geeft een ongebruikelijke kwaliteit: de muziek klinkt tijdloos. Normaal gesproken kun je aan de geluidseffecten namelijk horen wanneer het album ongeveer is opgenomen, bijvoorbeeld door het gebruik van een bepaald soort drummachine. Maar live klonken we heel anders; veel harder en ruiger. We werden zelfs eens uitgeroepen tot de hardste band van Engeland, na Motorhead. Met dit nieuwe album overbruggen we dat gat. Maar het is geen live album geworden want live albums zijn vaak technisch niet optimaal. Ze worden over het algemeen slordig opgenomen.” Dit nieuwe album is dus geen poging succes te rekken en zakken te vullen. King: “Bij Gang of Four gaat het nooit over geld. Het is zelfs zo: we hebben een contract getekend bij EMI, terwijl we bij CBS drie keer zo veel konden verdienen. Maar bij EMI hebben we een deal waarbij ze geen muziek kunnen weigeren die we aanleveren. Dat is belangrijk want we zijn muzikanten en dat is eigenlijk een last die je je hele leven meedraagt. We willen muziek maken, dat is wat telt.” De eerste single van het album wordt het eveneens opnieuw opgenomen To Hell With Poverty. Maar al heeft de band de naam commentaar te leveren op sociale omstandigheden, de teksten gingen nooit bewust over de actualiteit. King: “Ik heb nooit over Thatcher geschreven, of over werkloosheid. De nummers gaan eerder over persoonlijke problemen. Maar die kun je vertalen naar de actualiteit. Het nummer Ether (van Entertainment!) bijvoorbeeld: Trapped in heaven life style / locked in Long Kesh / New looking out for pleasure / H-block torture (…). Long Kesh is een gevangenis die inmiddels niet meer bestaat. Maar ik denk dat mensen intelligent genoeg zijn om te zien dat het net zo goed Abu Graib kan zijn.” Luister naar het interview dat Niels Post had met Jon King in Dubbel Check.