Het blijven moeilijke tijden voor muziekblad Oor. Net nu deze week de vernieuwde editie van het tijdschrift bij de abonnees op de deurmat ploft, heeft de uitgever van het blad, Argo Media, noodgedwongen het faillissement aangevraagd voor de eigen drukkerij Argo. Inmiddels wordt er gedacht over een doorstart van de drukkerij. De vraag blijft of het de juiste beslissing is van de uitgever om Oor samen te voegen met het gedegen rockmagazine Aloha. Hierdoor prijkt momenteel de naam van Oor-band Franz Ferdinand naast die van Aloha-acts Paul McCartney en The Band op de glimmende omslag. 3VOOR12 belde enkele trouwe lezers van Nederlands oudste muziekkrant en vroeg: noodgreep of gouden greep?
Aldo Perotti van distributeur De Konkurrent leest het blad beroepsmatig: “Ik vind het eigenlijk wel een goede mix. Het blad ziet er goed uit. Maar het is natuurlijk raar dat Paul McCartney er in staat. En dan die advertentie voor Toto, Billy Idol, A-ha, Bob Dylan en Jethro Tull. Voor ons verandert er weinig. In Aloha hadden wij niets te zoeken. En voor de lezers: als je iets niet interessant vindt, kun je nog altijd de bladzij omslaan. Blijft de vraag of de adverteerders blijven hangen”
Voor muziekfreak Wouter Verrijn Stuart is het kopen van Oor een pure traditie. De Amsterdammer koopt het blad sinds het eerste nummer. “Dan sta ik voor het tijdschriftenrek en denk: what the hell. En dan koop ik het weer. Ik heb altijd veel aanmerkingen op het blad, maar blijf het toch kopen. Ik denk dat ik twee of drie nummers in al die tijd heb gemist.” Maar een abonnement Heeft Verrijn Stuart nooit overwogen: “Dan krijg je het blad een dag later dan dat het in de winkel ligt.” Over de vernieuwde Oor heeft de lezer van het eerste uur weinig goeds te zeggen: “Doordat ze twee markten bedienen, is het een soort boerenlullenversie van de Mojo geworden. Progressie is ver te zoeken. Het is weer een stap achteruit. Als ik een interview met Paul McCartney zie denk ik: pfew! Alleen het dossier in het midden is goed. Voor de rest heeft de nieuwe Oor weinig eigens. Ik wil over nieuwe bands lezen verdomme.”
Volgens weblogger Martijn Grooten van Think Small is het samenvoegen van twee tijdschriften tot één superdikke Oor niet de beoogde gouden greep: “Ik lig niet wakker van een exclusief interview met Paul McCartney. Ik vind het blad nu ook onnodig dik. Ze zijn er redelijk in geslaagd zich naar Mojo of Q te modelleren, maar ik zie dat niet als een compliment. Ik heb meer met nieuwe muziek. Oor is niet meer mijn blad. Vroeger ontdekte ik nog in Oor of een band een nieuwe cd uit had gebracht. Tegenwoordig lees ik alles op internet.” Grooten heeft onlangs na vier jaar zijn lidmaatschap opgezegd.
Ook Joery Wibers van Stichting Popmuziek Limburg is van mening het blad ontgroeid te zijn: “Ik ben niet echt meer geïnteresseerd in de inhoud. Artikelen en recensies komen vaak als mosterd na de maaltijd. Alles waar ze aandacht aan besteden lijkt ingegeven te zijn door de platenmaatschappijen. Ik lees het blad meer dan acht jaar. Het enige wat er leuk is aan de nieuwe Oor is dat hij lekker dik is. Maar ik vind de LiveXS en de Fret betere bladen.”
Ook abonnee Marco Wijnands zei onlangs zijn lidmaatschap op. “Die grote achtergrond verhalen zijn op zich wel leuk, maar Q doet dat toch beter. Evenals de recensie rubriek : kritischer en met meer humor. Oor loopt achter. Vaak ligt een cd al lang in de winkel en dan komen zij nog eens met een recensie. Daar heb je tegenwoordig toch internet voor.”
Dit zijn slechts 5 van de 20.000 lezers. Het jij ook een mening over de vernieuwde Oor, ga naar het forum en laat je horen.
De eerste reacties zijn inmiddels binnen en flink positief:
Marnix_mx schrijft: “Goede vraag... heb hem vluchtig doorgenomen en qua uitstraling is ie zeker stukken verbeterd. Maar zoals gezegd moet ik hem nog lezen, dus over de inhoud kan ik nog niet echt iets zeggen. Ik hoop alleen wel dat de elektronica nu niet onderbelicht wordt (aangezien Aloha daar vrijwel niets van moest weten)”
Ook Sloot is blij met de nieuwe Oor: “Ik ben het met Frobbert eens: het blad is er op vooruit gegaan...”
Hans G. is blij met een stukje geschiedenis: “Ziet er goed uit (het lijkt wel een glossy of zo'n Engels hip blad ). Op zich wel een goed idee om met aloha samen te gaan. Nadruk op nieuwe muziek, maar ook muziekhistorisch besef.”
Frobbert hoopt dat Oor op deze voet doorgaat: “Ik ben geen vormgever dus met die ogen kijk ik er niet naar. Ik vind dat de inhoud wel degelijk veranderd is. De oude OOR wilde zowel een 'alternatief' blad zijn alsook het Kane- en Shakira-publiek behagen en dat was een combi die gewoon niet werkte. Ze hebben hun muzikale aanbod nu aanzienlijk verbreed. Zo'n groot artikel over The Band was in de oude OOR ondenkbaar geweest. Daar hadden we voor uit moeten wijken naar blaadjes als Heaven of Aloha, die juist weer heel eenzijdig het Mart Smeets-publiek wilden bedienen. Blij dat er nu weer een Nederlands popblad in de ruime zin des woords is. Toegegeven, er kunnen nog dingen verbeterd worden (sommige recensies zijn nog steeds niet helemaal je-van-het) maar toch, ik hoop dat ze op deze voet doorgaan.”
Mr A wil meer nieuwe bandjes: “De uitstraling is goed de vormgeving is ook leuk, de recencies zijn niet altijd je van het (...maar dat heeft met muzikale voorkeur te maken). Er is een ding wat ik jammer vind aan de nieuwe OOR, en dat heeft niets met het samen gaan te maken, is dat ik al jaren geen nieuwe bandjes meer heb ontdekt via de OOR. ...Maar daar heb ik dan ook internet voor.”
De vernieuwde Oor: gouden greep of noodgreep?
Lezers aan het woord
Vandaag ploft de vernieuwde superdikke Oor op de deurmat. Geschoeid, zoals in het voorwoord valt te lezen, op de leest van muziekbladen als Mojo en Q. Om deze vernieuwde uitgave mogelijk te maken, voegde de uitgever Oor samen met de gedegen rockmagazine Aloha. En zo komt het dat in de nieuwe Oor vier pagina’s aandacht wordt besteed aan Beatle Paul McCartney. De vernieuwde Oor: gouden greep of noodgreep?