In 2001 waren The Strokes dé nieuwe rock ‘n’ roll sensatie waar iedereen op zat te wachten. Al was het Newyorkse bandje vooral de smakelijke kluif voor de dertigplusser, die eindelijk weer eens een rockvuurtje zag oplaaien door deze vijf schoffies. Met de debuutplaat Is This It refereerden The Strokes aan de tijden van The Velvet Underground en Iggy & The Stooges, alleen dan met de nodige verfrissende sound. Op middelbare scholen liepen legio kids gewoon nog rond in longsleeves van Limp Bizkit of Blink 182, daar zijn The Strokes nooit doorgedrongen. Het was vooral een smakelijke dis voor NME-lezers en bandjesfetisjisten, journalisten, zaaleigenaren en de door zichzelf tot connaisseur benoemde liefhebber.
Productmanager Frank Geuzenbroek van Platenmaatschappij BMG gaf Is This It in Nederland uit. Aan 3VOOR12 vertelde hij vier jaar geleden: "We zijn nogal overvallen door de hype. Omdat NME in Engeland er al zoveel aandacht aan had besteed, werden we al platgebeld door journalisten voordat de plaat uitkwam in Nederland […] Daardoor zijn er al meer dan 10.000 exemplaren van het album verkocht. Met de aandacht rond het concert en dergelijke hopen we zo rond de 25.000 verkochte albums uit te kunnen komen." De 3VOOR12 albumlijst van 2001 loog er ook niet om: Is This It stond bovenaan. Het optreden van amper een uur in Paradiso was fenomenaal, daar moest je bij geweest zijn. Volgens sommige tongen “net zo bijzonder als de show van Nirvana in 1991”.
The Strokes gooiden de deur open (al hadden The Black Rebel Motorcycle Club volgens The Strokes zelf het slot er al afgehaald in New York, ondanks dat hun debuutplaat pas in 2002 uitkwam) voor talloze gitaaracts die vooral in Europa op veel sympathie konden rekenen. Men neme een Franz Ferdinand, een Interpol of een Bloc Party en de popliefhebbers hadden alweer een nieuwe troetelband. En toen was daar in 2003 het – altijd moeilijke – tweede album van The Strokes, Room on Fire. De hassle rond het optreden in de Heineken Music Hall was lang zo groot niet als het optreden in Paradiso. Herman Roggeveen schreef in zijn recensie voor 3VOOR12 over Room On Fire: “Het verrassingseffect en de frisheid van de eerste plaat zijn echter weg. Je kunt je afvragen waarom The Strokes niet een (radicaal) andere weg zijn ingeslagen. Met het enorme succes van de eerste plaat is verkoopsucces van de tweede immers nagenoeg gegarandeerd, ook als die minder goed zou zijn. Daar komen we misschien bij de derde plaat achter.” En die komt er nu aan.
De single Juicebox komt officieel op 5 december uit en het album First Impressions of Earth volgt op 2 januari. Sinds 4 oktober is de single Juicebox al een officiële download via i-Tunes. NRC popjournaliste Hester Carvalho (tevens winnares Pop Pers Prijs 2003) was in 2001 laaiend enthousiast over Is this It, maar met opvolger Room On Fire nam het enthousiasme al enigszins af. Januari vorig jaar vertelde ze in het Parool: “Is This It is de plaat waar ik het lekkerst bij werk. Hij is pars pro toto voor de gitaarbeweging van de laatste jaren. Ik ben erg blij met die New Rock Revolution. […] Die tweede plaat van de Strokes was een tegenvaller, ja: zo krampachtig.” En vandaag de dag lijkt haar enthousiasme gekelderd: “Wanneer komt die nieuwe plaat eigenlijk uit? Nee, ik zit niet gespannen te wachten, ook niet op dat geheime optreden. ” vertelt Carvalho aan 3VOOR12. “Ik ben nu meer gefascineerd door Babyshambles.”
Op het Subjectivisten-forum, de vrijplaats voor iedereen die iets meent te beweren over belangrijke muziek - en waar ondergetekende in het verleden ook wel eens iets riep - gaat het er soms hard aan toe over het geheime optreden van The Strokes: “Wie weet, maar wat dan nog? Does anybody care?” “Ik ga niet.” “Geen idee en wat een drama is deze band. Totaal oninteressant.” Toch brengt iemand daar met een cynische ondertoon tegenin: “The Strokes kan niet meer? Het moet natuurlijk wel lekker onbekend blijven allemaal! Dat is cool. Lekker obscure bandjes oplepelen tijdens een verjaardag waarbij iemand 35 wordt. Als een band een hype is of geweest is hoef je er toch niet gelijk van te kotsen.” En: “Ik verheug me al op 2007 als we met z’n allen Arctic Monkeys e.d. afkraken.”
Bij platenzaak Concerto in Amsterdam is de stemming geheel anders. Groot Strokes-fan en Concerto-medewerker Alex Koster is in zijn nopjes omdat de platenmaatschappij vanmiddag langskomt met een kopie van het album, om vast naar te luisteren: “De buzz rond The Strokes is wat ons betreft onverminderd. De track Juicebox beloofde in ieder geval veel goeds. We zitten ook al twee weken te brainstormen waar die ‘secret gig’ in Amsterdam zou moeten zijn. We gokken op een datum tussen 1 en 4 december. Kort voor en na die tijd zitten ze in Parijs en London, volgens hun website.”
Bij 3VOOR12 blijft (bijna) iedereen benieuwd naar de ‘secret gig’ en de derde plaat, First Impressions of Earth. En bij de NME is men het ook nog niet verleerd. Lees de eerste recensie van de secret gig in Australie (zie link).
Leeft de hype rond The Strokes voort?
De sensatie van 2001 geeft ‘secret gig’ in Amsterdam
David Bowie zong in Rock ‘n’ Roll Suicide: “You’re too old to lose it / too young to choose it / and the clocks wait so patiently on your song”. De vergankelijkheid van roem is een hongerig beest en nergens zo gevaarlijk als in de popmuziek. Wat gisteren heet was, is morgen misschien niet meer dan een lauwe prak. Er staat in ieder geval een ‘secret gig’ van The Strokes gepland in Amsterdam. Is dat nog relevant?