Dertig jaar geleden heette het nog Kreatief Sentrum. Maar toen de jaren 70 voorbij waren, veranderde de naam in LVC. En hoewel het pand aan de Leidse Breestraat door de tijd heen weinig veranderde, waren het de bandjes die kwamen en gingen. Evenals barpersoneel, directeuren en programmeurs. Iemand die het allemaal zag gebeuren was Peter Smit, 52 jaar oud en al dertig jaar vrijwilliger bij het Leidse poppodium. Dat was voor de Burgemeester van de stad genoeg reden om een lintje bij de jubilaris op te prikken. Peter: “Ze hadden mij naar de zolder van LVC gelokt omdat één andere medewerkster jarig was. Maar ik zag heel veel oude bekenden, de directeur en zelfs de burgemeester. Toen had ik wel door dat er iets vreemds aan de hand was. Ik moest op het podium komen en kreeg de Ridderorde opgespeld. Het was nog een hele klus om dat speldje door mijn spijkerjack te prikken. Voor de rest is de avond als een soort waas aan mij voorbij gegaan.” Midden jaren 70 liep Peter als bezoeker het Kreatief Sentrum binnen. Hij kwam er geregeld maar op een gegeven moment stortte de organisatie in. Het pand moest zelfs bijna sluiten. De organisatie werd omgevormd tot LVC en er moest een nieuw bestuur komen. “Ik was toen al vrijwilliger en kwam in dat bestuur terecht. Later kwam er een echt bestuur. Maar ik bleef gewoon achter de bar werken.” Vrijwilligers moeten in LVC tien uur per maand bar-, glas- of kassadienst draaien. Maar Peter heeft inmiddels een status aparte. Vroeger was hij in de popzaal te vinden zodra de voordeur open ging. Maar zelfs nu komt Peter nog wel eens aan zijn tien uur. Peter, zelf ingenieur –type spijkerjekkie, baard en sjekkie-, bestempelt de vrijwilligers van LVC als ‘een kudde intelligente mensen’. “Veel studenten die het niet kunnen vinden bij de grote studentenverenigingen komen bij ons terecht. Dat zijn zeg maar de buitenbeentjes.” Door de jaren heen zag Peter het één en ander veranderen binnen de Leidse muziekcultuur. Vroeger speelden bands wel eens vier uur lang: tussen tien en twee uur. Nu begint een band om acht uur en schoppen ze het publiek er om elf uur uit. Daarna komt het danspubliek. Dat vond ik vroeger echt vreselijk. Die mensen bestelden een breezer met vijf rietjes.” Peter heeft duidelijk zijn spoor getrokken binnen LVC. “Als er een vrijwilliger wordt opgeleid om bands op te vangen, wat mijn werk is, heet die persoon een Pino: een Peter In Opleiding. Als hij dan volleerd is, wordt hij een Peter.” Over een paar LVC-hoogtepunten hoeft Peter niet lang na te denken: “Het optreden van Popa Chubby was heel erg gaaf. Ook dat de Tröckener Kecks hier hun live-cd hebben opgenomen en hun afscheidsconcert gaven, behoort tot de hoogtepunten.” Peter kwam vorig jaar na een lange carrière bij Drukkerij Joh. Enschede zonder werk te zitten. Nu staat hij op het punt te verhuizen naar Zwitserland waar hij aan de slag gaat als technisch adviseur in een inktfabriek. Hij zal van daaruit overal op de wereld moeten werken. Peter: “Maar mijn vrouw blijft gewoon in Leiden wonen. Daar ga ik natuurlijk zovaak mogelijk heen, dus ze zullen mij nog vaak genoeg zien in LVC.” Want stoppen zit er voor hem niet in. “Over twee jaar verhuist LVC eindelijk naar een nieuw pand. Dat wil ik natuurlijk ook nog meemaken.” Peter Smit is de eerste vrijwilliger van een popzaal met een lintje