De Perzische singletjes van Britpopfan Wouter Verrijn Stuart (Kelt en Da Capo)

Ontdekker Daryll-Ann in Ziel & Zaligheid

Wouter Verrijn Stuart was er vroeg bij. Als negenjarig jochie zag hij al dat de grote jongens jointjes rookten op het internaat in Haarlem. Hij had toen al het merendeel van zijn leven doorgebracht in Londen en Perzië. Nog altijd vindt hij de muziek uit die tijd de mooiste die gemaakt is. Het bracht hem ertoe een label en een platenzaak te beginnen. Bij Leonieke Daalder legt hij zijn Ziel & Zaligheid bloot.

Ontdekker Daryll-Ann in Ziel & Zaligheid

Het is misschien iets teveel eer om hem uit te roepen tot de ongekroonde koning van de Britpop, maar feit is dat Wouter Verrijn Stuart één van de grootste kenners en liefhebbers is van dit genre. Al op tienjarige leeftijd werd hij aangetrokken tot de harde gitaarmuziek van de Britse eilanden. Maar ook Amerikaanse gitaarmuziek vond hij in die tijd prachtig. En dat is wonderlijk, want popmuziek werd het tienjarige jochie, eind jaren zestig, niet met de paplepel ingegoten. “Wouter: “Ik kom uit een klassiek nest en dus moest ik heel erg mijn eigen ding zoeken.” Nog altijd vindt Wouter sixties muziek het mooist. “Het is de belangrijkste tijd geweest voor de popmuziek.” Zijn liefde voor muziek brachten hem er later toe mede-eigenaar van de Utrechtse platenwinkel Da Capo te worden en zijn eigen label te beginnen. De eerste vinylsingle van Daryll-Ann verscheen op dat label Kelt. Maar nog even terug naar de jaren 60. Ma Verrijn Stuart was huisvrouw en pa was natuurkundige bij Shell. Hij maakte de opkomst van het computertijdperk mee. Wouter: “Vanwege het werk van mijn vader zijn we vaak verhuisd. Ik ben geboren in Amsterdam en opgegroeid in Londen. Later zijn we met z’n allen naar Perzië gegaan. Daar kocht ik als klein jochie veel singletjes. Ik heb er zelfs eentje van Shocking Blue gekocht.” Toen vader en moeder vervolgens weer naar Londen vertrokken, waren Wouter en zijn twee jaar oudere broer eigenwijs genoeg om terug naar Nederland te willen. En zo kwam Wouter als negenjarige in een Haarlems internaat terecht. “Ik was daar de jongste en kreeg al een kijkje in het leven van de ouderen. Daar werd toen al geblowd.” Na de vakanties, die Wouter bij zijn ouders in Londen doorbracht, was het meestal flink janken. Wouter was dan weer veroordeeld tot weekeindbezoekjes aan opa en oma. Maar er was gelukkig ook ruimte voor muziek op het internaat. “We hadden daar ook een akoestische gitaar. Die was vol met stickers geplakt. Op eentje stond: douche met z’n tweeën, da’s goedkoper.” Luister naar het hele interview met Wouter Verrijn Stuart in Ziel & Zaligheid 12-1-2005