Promotor Monumental begon in 1996 met het organiseren van technofeesten in Gashouder 3 op het terrein van de Westergasfabriek. Een ronde ton met geen akoestiek, een rij boxen, dj, bar en garderobe. Erg underground en niet uitverkocht. Sterker nog: met plaats voor meer dan 2000 man/vrouw kon er rustig een kaartje aan de deur worden gekocht. Geen dresscode, een vriendengroep deed de productie. Steeds dezelfde beveiliging, barman en toiletjuffrouw. De charme van een buurtsoos. Maar boven alles: techno. De harde house variant, vier klappen in maat na maat na maat, geen vocalen, hihats, claps en alle focus op ritme die de biomassa in beweging en eensgezind moet krijgen. En daar vond Awakenings haar dance-niche. Awakenings bracht in de herfst van het gabber/mellow-tijdperk techno voor een groter publiek en kon lustig vissen uit de vijver van opkomende wereldsterren. Adam Beyer, Chris Liebing, Ben Sims en Umek krikten hun reputatie allemaal op in de Gashouder. En als een boemerang ook de reputatie van de Gashouder. Zweedse topjock Cari Lekebusch werd eens in Japan gevraagd: ‘Have you ever played the Gasworks?’. Eind 2000 verkocht het feest standaard uit in twee dagen. Maar Awakenings werd verbannen uit de Gashouder door moderne problemen: bodemsanering en vrijkomend blauwzuurgas (!) gevolgd door mileu-effect-rapportages en Amsterdamse deelraden. Na vier jaar kan Awakenings terugkeren in een gerenoveerde, geïsoleerde Gashouder en heeft de politiek de functie van de gashouder (erkend als heus monument) ingezien en vastgesteld dat het als muziek/kunst podium dienst mag blijven doen. In de jaren van huis werd door Monumental wel getracht om naast de orthodoxe ‘ram’techno, de trends binnen de techno te volgen. De laatste trend is de minimale techno en het is die stijl die de premièreavond afgelopen vrijdag inluidt. Hagenees Cupatec stond ooit zelf in de Gashouder te dansen en kan het eigenlijk nog niet geloven dat hij nu mag draaien op Awakenings. Zijn zuigende minimale techno klinkt niet geheel onaardig, alhoewel het bij het publiek nog wat onwennig aanvoelt. Iedereen lijkt onder de indruk van het imposante gewelf van de gashouder en dito productie van Awakenings. Waar de feesten in de NDSM-hal (tijdelijke tehuis 2002-2004) geplaagd werden door slecht geluid, is het geluid vanavond beter dan ooit. De lichtshow is gelikt en weinig mensen krijgen geen glimlach op hun gezicht van het dikke dozijn fullcolour lasers die staan opgesteld. Cupatec wordt afgelost door de Wighnomy Brothers. Gabor Schablitzki en Soeren Bodner komen uit Jena (Duitsland) en hebben maar één ding nodig: Wodka. Dit resulteert in een letterlijk doldwaze mix van minimale techno en wat snufjes house. De fles wodka draait rondjes op het derde deck en raakt leger en leger. Wonder boven wonder weten zij hun normaliter intieme clubfeestje te vertalen naar de Gashouder door iets steviger te draaien dan gebruikelijk. Twee man sterk, dus theoretisch genoeg vingers voor snelle overgangen en gelijktijdig effectengebruik. Maar het is vandaag vooral de show en niet de mix-skill of platenkeus die het feestje maakt. Het publiek komt los en een van de broers klimt met mic op de tafel. Een dronken ‘Amsterdaaaaaam!, thank you!’ klinkt. Chistian Smith bedankt op zijn beurt de minmale klik-klak-kraak techno voor zijn bewezen dienst en blaast met ‘Avalanche’ van Marco Carola de gashouder op: T-t-t-t-techno. Deze Scandinaviër opgegroeid in Frankfurt (en met Vath @ Dorian Gray) doet in swingende techno. Denk veel trommeltjes, soepel en dansbaar. Misschien iets te makkelijk voor de puristen maar wel goed voor deze avond. De fabriek schakelt in versnelling. Laser op de discobol. Kind doet de was. Steve Rachmad is de beste techno dj/producer van Nederland en is daarom resident van Awakenings. De Amsterdammer heeft in 2004 een spoor van verpletterende sets achtergelaten: diep, dwingend, strak, explosief, ruw maar natuurlijk. Roti met Detroit en sambal. Maar vanavond blijft het mild. De set begint stijlvol met Aphex Twin - ICCT Hedral (Philip Glass Ochestration) en wordt rustig laag voor laag opgebouwd. Maar de kenmerkende toenemende dreiging en de elkaar katalyserende platen zijn er (helaas) niet genoeg. De dansvloer blijft dansen, maar wel hangen in haar versnelling. Ben je blij als old-skool Dave Clarke dan het stokje overneemt? Ja, als je de op schizofrene-wijze gemixte techno/booty/platte-troep (!) en een enkel elektro plaatje trekt. Nee, als je de gedachten in je hoofd soepel wil blijven houden en Steve Rachmad bij nader inzien toch een stuk vloeiender was. Ok, de man heeft een respectable biografie, scratcht knetterstrak de zaak aan elkaar. Maar waar was de bezieling in de muziek?!! Ja, ja, we weten het: je bent veelzijdig, maar Yazoo of een Depeche Mode-remix doet ons niet die tussenliggende beuk-meuk vergeten. Hmmmm.. naar huis? Laten we nog even wachten. Dimi Angelis mag afsluiten. Hij laat de onrust van Clarke wegechoën en reanimeert met een lang intro de Gashouder voorzichtig en de diepe, duistere techno vult de Gashouder weer. Als vervolgens het peloton weer gegroepeerd is, wordt de snelheid opgevoerd. Angelis timmert goed aan de weg op het sublabel ‘Ion’ van Rachmads label Scorp. Spijkerhard, maar niet zo plat als die dj hiervoor. Iets meer snelheid in het mixen had wel gemogen. Een paar onvervalste acid bas-lijntjes zorgen voor wat laatste danspassen als het fysiologisch al onmogelijk is. 3VOOR12 ging terug naar de Gashouder, danste zich kapot en zag de productie als een phoenix herrijzen (geluid!). Awakenings is weer thuis. De sets komen vanaf dinsdag online op 3VOOR12.