Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd's, tracks, mp3's of concerten de meeste indruk maakten. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers en harde schijven van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Rammstein - Keine Lust (Black Strobe Remix) (Universal) Disque Pop de la Semaine: diverse artiesten - Nonstop Vol. 1 (Nonstop/Lowlands) 3FM Megahit: Gwen Stefani featuring Eve - Rich Girl (Interscope/Universal) Clipper: DAC - Doorhalen (Supertracks) 3VOOR12 Top 10 1. Patrick Wolf - Wind in the Wires (cd, Tomlab/Konkurrent) Het sust. Het schuurt. Het schokt, Het irriteert en intrigeert. (Leonieke Daalder) Laat die innerlijke rust nog maar een paar platen wegblijven. (Herman Roggeveen) Kan niet wachten tot Motel Mozaïque! (Ron van der Sterren) 2. Bunky - Born to Be a Motorcycle (cd, Asthmatic Kitty/Konkurrent) Fijn opfleurende rammelrockplaat van mij onbekende en waarschijnlijk ook tot onbekend blijven gedoemde band uit San Diego. (Jaap Boots) En het is uitermate vrolijkmakend. De lente komt eraan! (Leonieke Daalder) 3. Róisín Murphy - Sequins EP Two of Three (12-inch, Echo/PIAS) Hier staan twee mooie disconummers op. (Job de Wit) Vier nog mooiere liedjes dan op deel één. (Luc Janssen) 4. 50 Cent - The Massacre (cd, Shady/Interscope/Universal, release: 3 maart) Ben er nog niet helemaal uit maar er staan wel een paar knallers op. (Andrew Makkinga) 5. Cathy Rivers - Ascensión (cd, Alto Voltaje/import VS) Marianne Faithfull watch your back. Als ze het volhoudt, gaan we er meer van horen. (Chris Kijne) 6. Eden Maine - To You the First Star (cd, Undergroove/Suburban) Ik durf te stellen dat ze veel verder gaan dan mathcore; ze hebben namelijk ook rust in hun kloten en dan til je je muziek al snel naar het niveau van 'n Cult Of Luna en Isis. (Edwin Valent) 7. The Mars Volta live in Paradiso (Amsterdam, 23 februari) Van de kleine twee uur op het podium was maar een gering deel te herkennen als ware materiaal van uitgekomen platen. Desalniettemin ontspoorde het maar zelden in geneuzel en saai was het al helemaal niet. (Niels Post) 8. Willy Mason - Where the Humans Eat (cd, Virgin/import GB) Alsof de vroegwijze Willy wel even de mensheid gaat analyseren, National Geographic-stijl. (Joost van Liere) 9. D'r Sjaak - En Toch Wakker (WM/drsjaak.nl) Een volstrekt uniek talent, dat breder gehoord moet worden…en let op: meezinger Meatje heeft hitpotentie. (Menno Visser) 10. Lesbians On Ecstasy - Lesbians On Ecstasy (cd, Alien8/Bang!) Lesbo lovers in your face. Laten zich inspireren door kutkompanen Tracy Chapman, Melissa Etheridge, Sarah Beffens, en de Fat Truckers. (Luc Janssen) De individuele lijstjes: Chris Kijne (presentatie) draait: William Elliott Whitmore - Ashes to Dust (cd, Southern/Konkurrent) Op zijn debuut-cd Hymns for the Hopeless klonk twintiger Whitmore alsof hij al een leven lang katoen had geplukt op een zuidelijke plantage in de VS. Op nummertje twee nadert hij de dertig maar klinkt nog steeds als tachtig. Dat is een compliment. Stem waar je bloed van bevriest. Liedjes over doodgaan. Bovendien begeleiden er nu zelfs af en toe twéé hele instrumenten. Cathy Rivers - Ascensión (cd, Alto Voltaje/import VS) Nog zo eentje. Kan van de foto af gezien ook nog geen dertig zijn. Klinkt toch, op dit debuut, zowel naar de vorm als de inhoud alsof het leven er al een keertje of vijf overheen is gegaan. Marianne Faithfull watch your back. Als ze het volhoudt, gaan we er meer van horen. Jimmy Lafave - Blue Nightfall (Red House/import VS) Lang niets gehoord van de man uit Austin die door Jan Donkers wereldberoemd werd gemaakt in Nederland. De buffels draven weer stemmig over de vlakten, maar de snik in Jimmy's prachtstem wil niet altijd even goed lukken. Ook bij een iets te groot aantal liedjes rest twijfel. Toch moet-ie veel gedraaid. For old time's sake. Job de Wit (presentatie) draait: Róisín Murphy - Sequins EP Two of Three (12-inch, Echo/PIAS) Het solo-album van Moloko-zangeres Róisín (Gaelic accenten!) Murphy wordt op drie achtereenvolgende plakken vinyl voorzichtig ontsloten. De eerste was nogal weerbastig (op een lekkere manier, natuurlijk), maar hier staan twee mooie disconummers op, net zoals de rest van de onderneming geproduceerd in samenwerking met Matthew Herbert. En dus begint Dear Diary met een kookwekker (?), voordat een zwierige groove zijn aanvang neemt. Chris Rock - Never Scared (cd, DreamWorks/import VS) "I looove rap music, I'm tiiired of defending it." Waarna hij zijn eigen, nog debielere versie van Lil' Jons Get Low inzet. Vervolgens moeten Michael en Janet er genadeloos aan geloven op de nieuwe stand-up-plaat van de king of comedy, wiens vrijpostige stemgeluid de grappen nog beter maakt. Tussendoor snijdt de Afro-Amerikaan vlijmscherp een paar bloedserieuze onderwerpen aan. Dat belooft wat voor de Oscar-uitreiking komend weekend, die door Chris Rock zal worden geserveerd. Coparck live in BitterZoet (Amsterdam, 22 februari) Ideale locatie om één van Nederlands fijnste bands te zien optreden. Je staat er met je neus bovenop wanneer zanger/gitarist Odilo Girod zijn mannen aanvoert in een serie subtiele, meeslepende, melodieuze en ritmische songs waarmee ze ook over de grens toch uitstekend voor de dag zouden moeten kunnen komen. Ik dacht: Eels x dEUS x Steely Dan x Lamb maar dan, op geheel eigenwijze, anders. Gaat dat zien. Jaap Boots (presentatie) draait: Secret Machines - Now Here is Nowhere (Reprise/Warner Music) Als Frances the Mute of de nieuwe Trail Of Dead je een beetje de oren uitkomen, kun je je laven aan de lounge-versie van deze twee bands, Secret Machines uit de USA. Let op, deze plaat groeit als kool in je oren. Jack Johnson - In Between Dreams (Brushfire/Universal) Laidback Singer Songwriter JJ verkocht een paar jaar geleden zonder steun van een grote platenmaatschappij via het web al een enorme stapel platen. Zijn tweede cd was minder maar zijn derde mag er weer wezen. Begin met Good People (track 4) en je gaat vanzelf op zoek naar een zakdoek en een joint. Bunky - Baba en Gotta Pee (cd: Born to Be A Motorcycle, Asthmatic Kitty/Konkurrent) Fijn opfleurende rammelrockplaat van mij onbekende en waarschijnlijk ook tot onbekend blijven gedoemde band uit San Diego. Toch toveren nummers als Baba en Gotta Pee steeds weer een glimlach op mijn gezicht. Effectief tegen winterdepressies. Luc Janssen (presentatie) draait: Lesbians On Ecstasy - Lesbians On Ecstasy (cd, Alien8/Bang!) Superdykes uit Vancouver die luisteren naar illustere namen als Bernie Bankrupt, Jackie the Jackhammer, Veronique Mystique en Fruity Frankie. Lesbo-lovers in your face. Laten zich inspireren door kutkompanen Tracy Chapman, Melissa Etheridge, Sarah Beffens, en de Fat Truckers. Dat alles op een onvervalste DJ Promo-dreun. Lick it & lach mee. Róisín Murphy - Sequins EP Two of Three (12-inch, Echo/PIAS) Deel twee van Miss Moloko's vinyloffensief. Alweer in een prachtige hoes gestoken. Gedragen op de tonen van Matthew Herbert. Vier nog mooiere liedjes dan op deel één. Mu - Paris Hilton (12-inch, Output/PIAS) Maurice Fulton en zijn privé-zakjapanoise Mutsumi mummificeren het kreng Paris Hilton. Edwin Valent (presentatie) draait: Eden Maine - To You The First Star (cd, Undergroove/Suburban) Bruut en fragiel, deze twee uitersten laten het Engelse Eden Maine met veel gemak hand in hand zowaar synchroon lopen. Een debuutalbum dat al snel in het metalhokje 'mathcore' wordt geplaatst; het genre waar The Dillinger Escape Plan natuurlijk de grote leider is. Maar ik durf te stellen dat ze veel verder gaan dan mathcore; ze hebben namelijk ook rust in hun kloten en dan til je je muziek al snel naar het niveau van 'n Cult Of Luna en Isis. Met andere woorden, hier heb ik deze week behoorlijk van gesmuld, voornamelijk van het nummer The Hunter & the Hunted. Death Before Dishonor - Friends Family Forever (Bridge Nine) Ze waren op het laatste moment als opwarmertje opgetrommeld voor het Agnostic Front- en Diecast-concert in de Melkweg van vorige week. Ook al was hun podiumact niet opvallend, de band overtuigde wel. Beter nog: ze zetten de sterkste set van de avond neer. Alle reden voor mij om hun laatste album ter plekke te kopen. Smogus - Don't Care (cd: No Matter What the Outcome, The Electric Co./Universal) De vrolijk en onhandig ogende gasten van Smogus hebben al een tijdje een goed te pruimen album afgeleverd bij Universal. Dit album was het resultaat van hun Essent Award. Nu is er weer een nieuwe single en clip uitgebracht van dit album: Don’t Care. Dit nummer is catchy en laat je smachten naar het festivalseizoen. Dus… Go get them Smogus! Menno Visser (redactie) draait: D'r Sjaak - En Toch Wakker (WM/drsjaak.nl) In het uiterste puntje van Limburg - waar het Nederlands reeds onverstaanbaar is - woont samplekunstenaar Sjaak Vinken. Lekker thuis, vermengt hij Bronski Beat met Balkenende, rapt hij in het Zuid-Limburgs eroverheen dat het spookt in zijn kop, en knalt hij dat op tape. Een volstrekt uniek talent, dat breder gehoord moet worden… En let op: meezinger Meatje heeft hitpotentie. Joanna Newsom - The Milk-Eyed Mender (cd, Drag City/Munich) Boerenmeisje met harp en ouwewijven stem. Om erin te komen, luister je naar rugnummer 3 of rugnummer 9. Kan voor deze weirde Americana bijna niet wachten tot haar optreden op Motel Mozaïque. Rhythm King and Her Friends - I Am Disco (cd, Kitty-Yo/PIAS) Niks mis met een dosis pottendisco. Berlijnse meisjes die over meisjes zingen, maar het opvallendst zijn de arrangementen die pas echt net even anders zijn. Soort hedentendaagse update van de Tom Tom Club. Joost van Liere (redactie) draait: Willy Mason - Where the Humans Eat (cd, Virgin/import GB) Voor de derde keer in de draaitlijst. Eerst ontroerd door de single, toen genoten van de EP en nu achterovergeslagen door dat debuutalbum met die geweldige titel: Where the Humans Eat. Alsof de vroegwijze Willy wel even de mensheid gaat analyseren, National Geographic-stijl. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Queens Of The Stone Age - Little Girl (single, Interscope/Universal, release: 14 maart) De eerste keer denk je: is dit het nou? Na tien keer weet je zeker dat dit het is. The Fiery Furnaces - EP (cd, Rough Trade/Konkurrent) De ultieme glimlachtovermuziek. Winterdepressie? Gewoon neuriën: in the tropical, tropical, tropical icyland, tropical, tropica-a-al, tropical, icy icy. Helpt echt. Niels Post (productie) draait: The Mars Volta live in Paradiso (Amsterdam, 23 februari) Van de kleine twee uur op het podium was maar een gering deel te herkennen als ware materiaal van uitgekomen platen. Desalniettemin ontspoorde het maar zelden in geneuzel en saai was het al helemaal niet. Bandleden van uiteenlopende Neerlandse bands Krezip, Green Lizard, zZz, Feverdream en Di-rect zijn gesignaleerd. Ben benieuwd hoe zij deze buitenaardse invloed gaan verwerken. ... And You Will Know Us By The Trail Of Dead live in de Melkweg (Amsterdam, 20 februari) Niet zo indrukwekkend als The Mars Volta een paar dagen later, maar minstens zo goed op dreef op hun eigen manier waren deze Texanen. Een zekere wolk van onvoorspelbaarheid hing boven het optreden en dat mag ik graag zien. Weird War - Illuminated by the Light (Drag City/Munich, release: 18 april) De derde plaat alweer van de band die vooralsnog niet veel meer was dan ex-The Make-Up. Maar deze plaat gaat daar verandering in brengen. Weird War komt eindelijk op het niveau van die Make-Up al is het een stuk ingetogener, maar vanaf deze plaat gelukkig niet meer minder spannend. Ik kan niet wachten tot 4 mei, als ze naar alle waarschijnlijkheid in Club 3VOOR12 staan. Leonieke Daalder (presentatie) draait: Patrick Wolf - Wind in the Wires (cd, Tomlab/Konkurrent) Patrick Wolf heeft het vermogen je eerst bijna in slaap te sussen om je dan te doen beseffen dat je in een nachtmerrie bent beland. Het sust. Het schuurt. Het schokt, het irriteert en intrigeert. Nu ook ontdekt in Engeland. NME: "...this boy is a genuine star." Bunky - Yes/No (cd: Born to Be a Motorcycle, Asthmatic Kitty/Konkurrent) Het rommelt. Het rammelt. En het is uitermate vrolijkmakend. De lente komt eraan! Sage Francis - Sea Lion (cd: A Healthy Distrust, Epitaph) Hiphop met een edge. Mooi, melodieus, maar keihard. “Ma, ma, look what I did, ma. Look what I did tot my hands. I broke 'em.” Andrew Makkinga (presentatie) draait: 50 Cent - The Massacre (cd, Shady/Interscope/Universal, release: 3 maart) Ja ja, deze week is-ie officieel gelekt!! De nieuwe 50 Cent-lp. Producties van Eminem, Dre, Scott Storch, Buckwild en Hi Tek. Ben er nog niet helemaal uit maar er staan wel een paar knallers op. Turbulence - Burn Them Up (Strivers Riddim) (white-label/import JA) Deze volledig akoestische riddim is echt een juweeltje. Turbulance is hard op weg zijn leermeester Sizzla Kalonji in te halen. John Doe - Mash it Up (12-inch, Beatclub/import VS) John Doe zou je de achterneef van Magoo (Timbalands sidekick) kunnen noemen. Desalniettemin staat deze track als een huis, Timbaland komt als vanouds weer keihard. Herman Roggeveen (redactie) draait: The Kills - No Wow (cd, Domino/Munich) Ik was niet meteen gecharmeerd van deze plaat. Blijkbaar duurt het even voordat je de kilte doorgrondt. Eenmaal daar ontdek je een vuige, onweerstaanbare rockplaat. Nog beter dan het al zo bejubelde debuut. Patrick Wolf - Wind in the Wires (cd, Tomlab/Konkurrent) Wonderkind Patrick Wolf heeft de innerlijke rust nog lang niet gevonden. Maar hij heeft wel vooruitgang geboekt ten opzichte van het debuut Lycanthropy. Minder botsende laptopkronkels, meer authentieke, romantische instrumenten als de harmonica. Maar ook nog altijd veel agressie en onbegrip. Laat die innerlijke rust nog maar een paar platen wegblijven. Kid Dakota live in Paradiso (Amsterdam, 22 februari) Een enkele keer komt het voor dat een voorprogramma het hoofdprogramma overtreft. Dinsdag was het weer eens zover. Dit duo uit Minneapolis maakt op het eerste gehoor dezelfde stille postrock als hoofd-act Low. Alleen met veel meer erupties van gitaargeweld. Low vertelde later dat ze Kid Dakota graag als headliner van Lowlands zien. Dat is misschien te veel eer, maar een optreden in de India..? Ron van der Sterren (redactie) draait: Patrick Wolf - Wind in the Wires (cd, Tomlab/Konkurrent) Minder gek, toch mooi. Kan niet wachten tot Motel Mozaïque! Ja, daar staat-ie. The Wedding Present live in het Tropenmuseum (Amsterdam, begin februari) Volgens sommigen zouden ze bijgezet mogen worden in een museum. Maar wie ze in de lift van het Amsterdamse Tropenmuseum heeft horen spelen begin februari, weet beter. Niks nieuws onder de zon, maar daarom niet minder mooi. Twee nummers, gespeeld op semi akoestische gitaren zonder versterker, die daardoor klinken als wasborden. Semi-acapella hadden ze het moeten noemen. Maar maakt het uit? Binnenkort op 3VOOR12TV! Bright Eyes live in Tivoli (Utrecht, 23 februari) De verwachtingen waren hoog, de reacties na afloop eensgezind: "Wel mooi, maar ik had er meer van verwacht." Ik had geen verwachtingen, zag helaas alleen de laatste twee nummers en vond het oké. En straks komen ze weer, om dat andere album te doen! Tip: verwacht er nou niet te veel van, dan komt alles goed.