Ex-medewerkers OOR en Aloha doen hun beklag over openstaande bedragen

Robert Haagsma: “OOR kan ik niet meer openslaan zonder een vervelende smaak in mijn mond te krijgen”

Toezeggingen en beloftes van de Argo Media Groep hebben nu te lang op de ‘to do’ lijst gestaan – als ze er al waren, menen enkele ex-medewerkers van OOR. Journalist Robert Haagsma: “Op het laatst moest ik zelfs aangetekende aanmaningen in stelling brengen. Ook die hielpen niet meer. De facturen werden laat of helemaal niet betaald.”

Robert Haagsma: “OOR kan ik niet meer openslaan zonder een vervelende smaak in mijn mond te krijgen”

De Argo Media Groep, Uitgever van o.a. bladen als Jazz, OOR en Squeeze, boet steeds meer in qua geloofwaardigheid en betrouwbaarheid. Vorige maand werd duidelijk dat de redacteuren van OOR is meegedeeld dat de werkgever sinds 1 januari 2005 geen pensioenpremies meer heeft afgedragen. Freelancers van het homoblad Squeeze krijgen bij elkaar nog zo’n 100.000 Euro aan openstaande honoraria. 3VOOR12 berichtte eerder al uitgebreid over betalingen die niet werden gedaan van freelancers van zowel OOR als het vroegere Aloha. En de soap krijgt er elke maand weer een aflevering bij. Journalist Robert Haagsma schrijft verontwaardigd in een brief aan 3VOOR12: “OOR Nieuwe stijl maakt een doorstart over de ruggen van tientallen medewerkers, die honderden, soms duizenden euro’s aan onbetaalde facturen open hebben staan. Ik ben daar een van. Ik heb drie jaar voor Aloha geschreven en in die periode werd er geen nota van mij betaald zonder dat ik eindeloos moest bellen en mailen. Op het laatst moest ik zelfs aangetekende aanmaningen in stelling brengen. Het afgelopen jaar hielpen die zelfs niet meer. Wel werden er door uitgeverij NTG voortdurend aan ons en aan onze vakbond NVJ toezeggingen gedaan. Even zo vaak bleken die echter geen eurocent waard te zijn. De facturen werden laat of helemaal niet betaald.” Ook medewerker Peter Bruyn krijgt nog een bedrag van een kleine 1000 euro. “En dat is al van behoorlijk lang geleden. Bij aanvang ging het om een bedrag van zo’n 2500 Euro. Vanwege een rechtzaak die ik had aangespannen, is inmiddels een deel betaald. Maar nog altijd staat er een bedrag open. Ikzelf heb geen problemen met de redactie van OOR, eigenlijk zijn zij nog de grootste slachtoffers. Het is de organisatie eromheen die neigt naar maffiosi-praktijken. Maar ze zoeken het maar uit. Ik word er moe van. Ik wil me liever richten op de toekomst. OOR is een zinkend schip, en dat is heel sneu voor het prachtige blad dat het ooit was.” “Ik krijg nog zo’n 4000 euro,” vertelt Aloha-journalist Jaap van Eik. “Het eindeloos soebatten over geld is verschrikkelijk. Tjerk Lammers, voormalig hoofdredacteur van Aloha, werd er ook niet goed van. Hij is toen opgestapt om zijn eigen blad, Revolver, op te richten. Er werd geroepen door de uitgever bij Argo dat er betaalafspraken gemaakt zouden worden. Maar ik denk dat het er somber uitziet allemaal. Tientallen journalisten staan in de kou, en de directie verzint weer een of andere BV-constructie om onder de schulden uit te komen. Het is een tactisch spel. Ik heb geen persoonlijke problemen met de redacties van de oude Aloha of de OOR, maar de directie bij Argo is een rommel.” “Toch ben ik eigenlijk altijd door blijven schrijven. Noem het naïviteit,” aldus Robert Haagsma in zijn betoog over de kwestie. “Ik zie het vooral als loyaliteit. Aan de muziek en aan een prachtblad. Twee maanden geleden werd Aloha plotseling in OOR geschoven. Een manoeuvre die ongetwijfeld te maken had met het nieuwe blad Revolver, dat ex-Aloha hoofdredacteur Tjerk Lammers uit de grond aan het stampen was. Het plaatste mij voor een dilemma: verder gaan met OOR, of kiezen voor het nieuwe avontuur.” Paul Evers, de uitgeefmanager van OOR zegt onmiddellijk dat hij niet kan reageren: “Ik kan er helemaal niks over zeggen. Het is vervelend hoe het is gelopen met de oude betalingen, maar daarvoor moet je toch echt bij de directie zijn.” Journalist Robert Haagsma is minder mild over zijn ex-OOR-collega’s dan Peter Bruyn en Jaap van Eik. “In de grote mensenwereld kan er geen loonconflict over een paar tientjes zijn of de vakbonden rukken uit en de cameraploegen overspoelen de werkvloer. In het universum waarin de redactie van OOR zich bevindt, mogen medewerkers belazerd worden en rekeningen onbetaald blijven – maar de vuile was moet natuurlijk te allen tijde binnen blijven.” Tot slot meent Haagsma: “Ik vind de hele affaire vooral erg triest. Het is pijnlijk dat ik een blad dat mij lang geleden als pukkelig pubertje op zoveel goede muzikale sporen heeft gezet, nu niet meer kan openslaan zonder een vervelende smaak in mijn mond te krijgen. Ik ga mijn abonnement maar eens opzeggen.”