“What happened?”, verzuchtte de Amerikaanse housepionier Blake Baxter vorig jaar in zijn gelijknamige clubhit met Abe Duque. De acidtrack was een aanklacht tegen de vercommercialisering van de house en een ode aan de tijden van weleer. Er lijkt veel ongenoegen te heersen binnen de dancescene. Het 'oude gevoel' zou niet meer bestaan en van echte vernieuwing zou ook geen sprake meer zijn. Steeds vaker wordt teruggegrepen naar vroeger. Feesten met nostalgische thema’s schieten als paddestoelen uit de grond, terwijl ouderwetse acid en Chicagohouse een ongekende opleving maken. Maar heeft terugkijken toekomst? Wooferland is een gratis festival dat op 4 september bij Spaarnwoude wordt gehouden. In haar manifest noemt de organisatie de hedendaagse dancescene “een harde zakelijke wereld”. Zij probeert met Wooferland het 'gevoel van toen' weer terug te brengen. Daan Prudon host een stage op Wooferland en is een oude rot in het vak. Onder zijn alias Ambient Daan hostte hij jarenlang chill-outs op feesten en festivals. Tegenwoordig vindt Prudon parties te massaal. Hoge toegangsprijzen en een vervlakking van het aanbod zijn randverschijnselen waar hij moeite mee heeft. Naast evenementen van grote organisaties zijn er volgens hem te weinig nieuwe initiatieven. Daar komt volgens hem de heersende hang naar nostalgie uit voort. “Veel bezoekers voelen zich niet meer thuis tussen het Sensation-White-publiek.”, zegt hij, “En veel deejays draaien tegenwoordig meer voor de bijbehorende status dan voor de leuk”. Hij vindt dat mensen vraagtekens moeten zetten bij wat ze tegenwoordig voorgeschoteld krijgen. Joost van Bellen heeft een broertje dood aan nostalgie. ‘s Neerlands housedeejay van het eerste uur is nog dagelijks bezig zich te vernieuwen en kijkt niet graag achterom. Toch organiseert hij het Oud Hollands Acid Feest. "Het OHAF is niet ontstaan uit nostalgie. Peter van der Meulen en ik zwoeren in 1991 dat we tot in het bejaardenhuis eens per jaar zouden samenkomen om voor ons publiek platen als Can You Feel It te draaien.” Door de recente acid-revival werd het de laatste jaren moeilijker voor de oudere generatie om kaarten te bemachtigen. Om te voorzien in de groeiende behoefte aan oerhousebeleving werd de Oud Hollandsche Warehouse Party (OWAP) in het leven geroepen. Daar is plaats voor een groter en jonger publiek. Maar Van Bellen niet graag in het verleden. “Het is toch goed dat de wereld verandert? Stilstaan is voor mij gelijk aan sterven. De wereld is niet meer dezelfde als die van de vroege jaren negentig, toen de house net opkwam: onze tolerantie staat op de tocht, we hebben een ultrarechtse regering en er is nog veel meer om je zorgen over te maken. Het hallelujagevoel van toen zou dezer dagen volkomen misplaatst zijn.” Hij heeft goede hoop voor de toekomst van de dance. “Dance is nog lang niet uigeput”, zegt hij, “maar is ook betrokken bij rock en andere scenes. Kijk maar naar een band als The Rapture of LCD Soundsystem.” Muzikaal ligt daar naar zijn zeggen de toekomst. Hans-Jochem Dijk, beter bekend als Terry Toner, is een jonge deejay die veel retrohouse draait. “Ik ben op mijn vijftiende een keer in de Roxy geweest, maar het oude gevoel ken ik eigenlijk niet”, geeft hij toe. Begrip heeft hij wel voor de nostalgische gevoelens van de oude garde. “Het is de natuurlijke evolutie dat oude mensen vasthouden aan vroeger en jonge mensen vooruit kijken. Logisch dat de oude garde nostalgisch is, maar volkomen nutteloos." Hij vindt dat er genoeg vernieuwends in de dancescene gebeurt. Dijk: "Alleen op een andere manier. Misschien moet ik in 2020 wel een manifest schrijven waarin ik pleit voor terugkeer naar de scene van nu.” Bezieling is volgens Van Bellen nog steeds de grootste drijfveer van hedendaagse dancepromoters. “Zelfs Duncan Stutterheim (ID&T) handelt vanuit zijn hart. Als je geen bezieling hebt voor wat je doet, kun je het ook niet geloofwaardig overbrengen”, stelt hij. De dancescene mag dan harder en zakelijker zijn geworden, dat betekent volgens hem nog niet dat het allemaal voorbij is. “Het is leuk dat muzikale elementen van de oude acid terugkomen, maar je moet niet eeuwig willen vasthouden aan het gevoel van vijftien jaar geleden.”