Moog-freaks moeten het sinds zondag stellen zonder de geestelijke vader van hun favoriete speeltje. Robert A. Moog, uitvinder van de synthesizer, overleed 21 augustus door een hersentumor. De Moog -spreek uit mook- nam in de jaren zestig in populariteit sterk toe Tien jaar later droeg de modulaire synthesizer –aanvankelijk kon de Moog naar believen worden uitgebouwd- bij aan de populariteit van de progressieve rock van bands en acts als Yes, Jean Michel Jarre en Emerson, Lake & Palmer. Berend Dubbe van Bauer is een echte Moog-freak. Hij is een liefhebber van de sound en kan het geluid feilloos tussen andere synthesizerklanken herkennen: “ Ik ben eigenlijk Moog-fan sinds ik voor het eerst Rick Wakeman hoorde in 1971. Ik luisterde veel naar zijn band Yes. Maar ik had ook al snel albums met de Mini Moog van Chick Corea.” Dubbe is inmiddels zelf de trotse eigenaar van zo’n ouderwetse Mini Moog. Daarnaast heeft hij een type Prodigy en de nieuwe Voyager: “Op mijn verlanglijstje staat nog de Polymoog, die is 6-stemmig. Helaas is het apparaat heel erg duur en lastig te repareren.” Naast de drie synthesizers heeft Dubbe ook nog een indrukwekkende verzameling synthesizer-albums: “Inmiddels heb ik 120 Moog-platen. Veel daarvan zijn gewoon band-albums. Maar ik heb ook veel stock-muziek (uit voorraad leverbaar / per strekkende meter red.): bijvoorbeeld het Moog Country Album. De mooiste zijn The Age Of Electronicus van Dick Hyman en de albums van Wendy Carlos. Deze transseksueel maakte een reeks albums onder de titel Switched On Bach.” Het eerste album van zijn verzameling kocht hij voor twee kwartjes in New Orleans. Laatst zag Dubbe het album in Londen voor 140 pond liggen. Technomuzikant Speedy J, oftewel Jochem Paap, heeft nooit iets met progrock gehad. Wel met elektronica, maar in zijn studio gebruikt hij gewoon wat voorhanden is. Paap heeft dan ook geen hechte band met zijn Moog: “Maar ik heb met geen enkel instrument een echte band. Welk instrument ik op een bepaald moment gebruik is toeval. Ik heb veel met modulaire systemen gewerkt. Ze klinken het vetst en zijn het meest solide. Maar ze produceren niet de gekste geluiden.” In 1990 kocht Paap zijn eerste Mini Moog. “Ik kocht hem uit de krant voor 300 gulden. Live gebruikte ik hem nooit. Dat ding is al kapot voor het uit het vliegtuig komt.” Ook Liesbeth Esselink van Solex gebruikt de Moog met regelmaat: “Ik ben geen echte freak, maar vind het een spannend apparaat om mee te werken. Hij klinkt altijd anders en is lekker klein; handig om mee te nemen op tour. Dat is ook eigenlijk meteen het nadeel: soms kun je moeilijk een bepaald geluid terugkrijgen. En hij is lastig te stemmen.” Vandaar dat Esselink live alleen de bastonen van haar Moog Rogue gebruikt. De liefde voor het instrument ontstond toen zij begon te samplen van Moog-albums. Door een mazzeltje kon ze in 2000 het instrument voor een prikkie kopen. “Ik was op een veiling waar ik hem bij het tweede bod kreeg. Ik heb 1500 gulden betaald. Inmiddels is hij het dubbele in euro’s waard. Ik zou ook nog wel een Mini Moog willen hebben, maar die zijn inmiddels onbetaalbaar aan het worden.” Luister hiernaast naar enkele Moog-fragmenten en het liedje Cubicle van Bauer waarin het instrument een grote rol speelt.