De burgemeester van Chicago heeft onlangs de eenentwintigste verjaardag van het legendarische Trax Records, 10 augustus, uitgeroepen tot House Unity Day. Trax Records was het eerste label dat housemuziek uitbracht en staat nog steeds te boek als het meest invloedrijke platenlabel uit de geschiedenis van de house. Tijdens een speciale bijeenkomst in het stadspark wil burgemeester Daley de housepioniers eren, die met hun muziek een boodschap van vrede hebben uitgedragen en de naam Chicagohouse tot een alom geprezen merknaam hebben gemaakt. Ook roept hij houseliefhebbers wereldwijd op voor deze viering hun Traxplaten uit te hangen. 3VOOR12 vroeg een aantal kenners wat Chicago voor hen heeft betekend. Bijna zou je als contemporaire dance-liefhebber vergeten dat de wijdverbrijde stroming van de dance meer dan twintig jaar geleden haar oorsprong vond in de obscure zwarte homoclubs van Chicago. Daar werd met een kruisbestuiving tussen versnelde Amerikaanse disco en Europese elektronica de basis gelegd voor de eerste housemuziek. Chicagohouse is misschien wel het sterkste culturele exportproduct geworden dat de stad ooit uitdroeg. Artiesten als Ron Hardy, Frankie Knuckles, Marshall Jefferson, Dj Pierre en Farley Jackmaster Funk reisden de wereld af om met hun Chicagosound een generatie van houseliefhebbers te inspireren. De Eindhovense Saskia Sleegers, beter bekend als Miss Djax, toog in 1991 naar Chicago om daar artiesten te zoeken voor haar eigen Djax Records. Ze werd rondgeleid door perserijen, winkels en clubs, kocht platen bij de vleet en verzamelde tientallen tracks van verschillende producers. Bij terugkomst had ze genoeg materiaal om nog jaren op voort te borduren. “Meer dan de helft van Djax Records is gemaakt door artiesten uit Chicago.”, zegt Sleegers. “Vanaf toen kreeg ik wekelijks een stuk of twintig tracks toegestuurd uit Chicago, waarvan er minstens negentien goed genoeg waren om uit te brengen. Artiesten hadden slechte ervaringen met labels als Trax en Dance Mania en stonden te springen om een overzeese release.” Over de Chicagohouse van tegenwoordig is ze minder te spreken. “In het midden van de jaren negentig had je nog een opleving met labels als Cajual en Relief. Maar daar hoor je nu ook praktisch niets meer van. Het is bizar hoe met het ophouden van labels hele stromingen kunnen doodbloeden.” Maar ze is nog steeds in de ban van die oude Chicagosound. Djax Records bestaat inmiddels zestien jaar. Of Sleegers dat over vijf jaar even groots zal vieren, weet ze nog niet. “Ik ben wel trots als we de twintig hebben gehaald.” Gene Farris wordt gezien als een van de vaandeldragers van de Chicagohouse. Al vanaf zijn elfde (1983) draaide hij op block-parties in de achterbuurten van Chicago. Later had hij een residency met Ron Hardy in de legendarische AKA Club. Met zijn releases op labels als Relief, Cajual en zijn eigen Farris Wheel Recordings heeft hij een onmiskenbare bijdrage geleverd aan het muzikale nalatenschap van zijn geboortestad. Sinds een jaar woont Farris in Amsterdam. “Ik ben hier naartoe verhuisd omdat ik een nieuwe uitdaging zocht. Maar ik draag Chicago nog steeds een warm hart toe.” Farris vindt niet dat Chicago haar beste tijd gehad heeft. “De housescene in Chicago is al jaren een fractie van die in Europa. Hiphop is de dominante stroming in de States. Toch komt er nog goede muziek uit en leeft de house er meer dan vroeger. Ik denk dat de inwoners van Chicago zich langzaam bewust worden van hun culturele erfgoed. Ze hebben een paar jaar geleden de straat van The Music Box (legendarische houseclub) omgedoopt tot Frankie Knuckles Boulevard. En er worden elke woensdag en donderdag bijeenkomsten georganiseerd voor een man of vijfduizend waar de helden van weleer hun oldschool platen draaien voor een breed publiek.” Het feit dat de burgemeester zelfs aandacht besteedt aan de house, zegt volgens Farris genoeg. Of de twee hun Trax Records vandaag uit de ramen zullen hangen valt nog te bezien. Gene Farris heeft het idee dat Amsterdammers hem niet helemaal zouden begrijpen. Maar als hij nog in Chicago woonde had hij de waslijn al in de aanslag. Miss Djax peinst er niet over: “Zonde van die prachtige platen! Het regent hier al weken…”