Het Coldplay-vuurtje was al aangestoken, maar is sinds woensdag flink opgelaaid. Met een BNN PopSecret is de promotie rondom het nieuwe album X&Y (release 6 juni) begonnen. Vijfhonderd gelukkige prijswinnaars kregen een brief thuisgestuurd, waarin ze werden opgedragen om woensdag 17.00 uur bij Rederij Lovers in Amsterdam te verzamelen. Lokatie? Onbekend. Exact programma? Onbekend. Of het leuk gaat worden? Onbekend. Klokslag vijf uur staat er een lange rij mensen bij de rederij. Veel stelletjes, zowel jong als oud, maar ook vriendenclubs. Hoewel er door ieders lichaam een gezonde stoot adrenaline giert – het gaat hier immers om echte Coldplay-fans die reikhalzend uitkijken naar nieuw materiaal – staan ze er ook wel een beetje beteuterd bij in de miezerende regen. Wat ook niet meewerkt, is dat al snel de eerste twee rondvaartboten vol zitten, en de volgende boot pas rond zeven uur zal afvaren. Om het leed toch wat te verzachten, staan er niet geheel ontoevallig twee dozen met appels. De fans zijn niet de enigen die uitkijken naar X&Y. Ook EMI heeft hoog ingezet op de derde studioplaat van Coldplay. Hoewel de platenmaatschappij in Nederland goed presteert, heeft de internationale hoofdvestiging onlangs een winstwaarschuwing af moeten geven. Daarbij werd meteen gemeld dat EMI hoge (verkoop)verwachtingen heeft van de nieuwe Coldplay en Gorillaz. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er strenge beveiligingsmaatregelen zijn getroffen. Het is voor EMI niet aanvaardbaar als er vroegtijdig nieuw materiaal uitlekt, zo wordt duidelijk op de rondvaartboot. Iedereen krijgt een polsbandje uitgereikt dat toegang verschaft tot de zaal. Wie het verliest, heeft pech. Ook wordt benadrukt dat er geen opnames gemaakt mogen worden. Dat betekent dat zelfs mobiele telefoons bij de garderobe ingeleverd dienen te worden. Toch heeft niemand kunnen voorkomen dat het nummer Talk al is uitgelekt. Op de rondvaartboot komen ook de gesprekken onderling los. De een heeft een handtekeningenactie gehouden om te winnen, een ander zegt de medewerkers van BNN te hebben gestalkt. En natuurlijk zijn er talloze bouwpakketten in elkaar geknutseld om een toegangsbewijs te bemachtigen. De kapitein probeert lollig te doen door te insinueren dat we onderweg zijn naar een exclusieve gig van Vader Abraham, waar lauw op gereageerd wordt. Nee, de prijswinnaars willen weten waar zij Coldplay gaan zien. Dat blijkt uiteindelijk de Melkweg te zijn, tamelijk uniek voor een band die moeiteloos Gelredome uitverkoopt. Voor de Melkweg staat een lange rij. Dat lijkt een beetje vreemd aangezien iedereen al is geregistreerd, maar de driedubbele controle plus fouilleren verklaart een hoop. Eenmaal binnen blijken er ook een hoop bekenden uit de muziekindustrie te gast te zijn, waaronder Tim Akkerman (Di-Rect), Dennis Weening (Spider Rico/MTV), Henkjan Smits (Idols) en Bart van Liempt (The Sheer). Tegelijkertijd is Eric Corton namens BNN bezig met een radio-opname die begin juni wordt uitgezonden. Daarin ook een interview met Chris Martin en stukken van het concert. Daarvoor neemt BNN wel tien keer een in scene gezet oorverdovend applaus op, wat tegelijk dient als opwarming voor de hoofdact. Om kwart over negen betreedt Coldplay dan eindelijk het podium. De band opent met het nieuwe Square One om vervolgens Politik in te zetten, het nummer dat de afgelopen tournee diende als opener. Nieuw materiaal en bekende hits, vooral van A Rush Of Blood To The Head, wisselen elkaar mooi af. Muzikaal gezien vloeit het allemaal moeiteloos in elkaar over. De nieuwe nummers zitten vol met fijne pianopartijen en gelaagde gitaarlijntjes die zo kenmerkend zijn voor het geluid van Coldplay. De nieuwe single Speed Of Sound wordt door sommige fans voorzichtig meegezongen, maar bij hits als The Scientist en In My Place, waar Chris Martin luidkeels wordt bijgestaan, waan je je in de grote zaal waar Coldplay doorgaans speelt. Martin blijkt nog altijd de charismatische frontman, de rest van de band staat er verlegen bij. Hij bespeelt en speelt met het publiek, moedigt ze aan mee te klappen en heeft zijn charmante babbel klaar. Dat hij het liefst in het donker speelt en alleen knappe bands graag in vol licht ziet spelen. Dat we ons geld kunnen terugvragen voor de (schoonheids)foutjes die de band maakt tijdens het optreden. En dat hij zo’n speciale band heeft met Nederland. Dat blijkt bijvoorbeeld bij In My Place, als hij opeens het kinderversje Jij Hebt Hele Mooie Ellebogen inzet (dat deed hij al eerder in Ahoy, ooit geleerd van een Nederlandse vakantieliefde). En bij het laatste nummer. “Dit nummer schreven we vier jaar terug tijdens het Crossing Border Festival hier in de Melkweg. We hadden net Sigur Rós gezien, wat natuurlijk de beste band ter wereld is, en speelden zelf daarna een luizige show. Terug in de kleedkamer schreven we dit, wat iedereen nu kent als Amsterdam.” Tegen elven zit het er op. Iedereen is enthousiast, er is niemand die er over peinst zijn geld terug te vragen.