Zes maanden nadat Maya Arulpragasam werd geboren in Londen werd ze door haar ouders meegenomen naar Sri Lanka waar pa zich ging inzetten voor de zaak van de Tamils. Hij werd politiek bekend onder de naam Arular. Na een omzwerving in India en later weer in Sri Lanka gaan moeder en dochters terug naar Londen. Maya groeit als tiener op in de jaren tachtig en komt al snel in aanraking met hiphop. Eenmaal op de kunstacademie leert ze al haar muzikale en culturele invloeden te mixen en om te vormen tot iets eigens: M.I.A. Dat haar vader een militante Tamil is, heeft waarschijnlijk de grootste invloed op haar als kunstenares en muzikant gehad. De afkorting M.I.A. staat for Missing In Action. Arular is de naam van haar debuutalbum. Haar kunstenaarschap werd haar ticket voor een carrière in de muziek. Maya ontwierp de hoes voor een Elastica album en ging vervolgens met de band op toer door Amerika. Het voorprogramma werd verzorgd door de kleine Canadese smeerpijp Peaches. “En zo kwam het dat Maya een Roland 505 sequencer leerde kennen”, zou het sprookje kunnen eindigen. Maar natuurlijk eindigde het sprookje daar niet. Maya kocht haar eigen apparatuur en stortte zich in de muziek. Al rap kwamen haar tapejes op de bureaus terecht van hele belangrijke mensen en zo gebeurde het dat M.I.A. werd getekend door XL-Recordings: Home Of Dizzee Rascal. Maar doe M.I.A. niet af als enkel grime of hiphop. Daar doe je haar te kort mee. Pull Up The People is een electro nummer zoals Spektrum ze maakt. Bedwelmende bassen met een lekker rustig springend ritme. De elektronisch piepjes en malle stemuithalen van Maya maken het een ‘M.I.A. thang!’ In Bucky Dun Gun is het alsof een peuter met de drumcomputer van Bountykiller heeft zitten spelen. Op Arular staan trouwens meerdere Tamil kinderversjes. De kracht van M.I.A. is dat ze nogal onbevangen muziek maakt. Je zou haar een soort zondagszangeres kunnen noemen. Haar uithalen, stemfratsen en zanglijnen zijn zeer origineel. En bijna op het kinderlijke af. Het gevolg is dat Arular vrolijk klinkt. Verder is het album vakkundig genoeg geproduceerd om het een lekkere dansplaat te noemen. Want met haar timing is niets mis. De meeste nummers zijn stevig gebouwd op een, wat drummers wel een drie om twee ritme noemen. Luister maar naar het nummer Amazon, dan weet je meteen wat ik bedoel. Hombre is de lekkerste van de twaalf. Ook hier weer een goede zanglick die zich na één keer luisteren in je kop nestelt. “Excuse me , little hombre, take my number call me!”Het dameskoortje maakt het af en zingt het nummer met gemak de top 40 in. De hekkensluiter op het album is Galang, de eerste single van M.I.A waarmee het sprookje ooit begon. Op Arular is M.I.A. erin geslaagd een mooie mix van hiphop, kinderversjes en dancebeats te maken. En het mooiste is nog wel dat het album het zowel op de dansvloer als in de huiskamer doet.