Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Estelle - Free (JDID/V2) Disque Pop de la Semaine: Zita Swoon - A Song About a Girls (Chikaree/Bang!) 3FM Megahit: Zinloos - Lange Frans & Baas B (D-Men/Mastermind/Walboomers) 3VOOR12 Top 10: 1. Brian Wilson - Smile (cd, Capitol/EMI) Disque Pop de l’Année! (Robert Lagendijk) Gaat heen en zoekt, the story of Smile! (Ron van der Sterren) 2. Telefunk - Elements/Circus Pieters/De Maan Die Lacht (cd: Songs for the Silver Surfer, My First Sonny Weismuller/Konkurrent) Schetsen van songs die Telefunk-drummer Arnoudt Pieters maakte voor wat een nieuw album van Telefunk moest worden. (Jaap Boots) Droevige reden, mooi resultaat. (Menno Visser) 3. Riton - Homies And Homos (cd, Grand Central/import GB) Britse hooligan-electro die de beginselen van noise aanhangt. Op deze cd een zelfmoordversie van The Cure's Killing an Arab. (Luc Janssen) 4. Estelle & Megaman - Free (cd: The 18th Day..., JDID/V2) Handclaps! Dat begint meteen enthousiast en Estelle houdt de vaart lekker vol in een heerlijke soulhit. (Job de Wit) 5. 22-20's - Devil in Me (cd: 22-20's, Heavenly/EMI) Vanaf de eerste toon goed. Rauw, ruig, rocking op zijn Brits. (Leonieke Daalder) 6. Envy - A Dead Sinking Story (dubbel-lp, Level Plane/Sonic Rendezvous) Draai deze plaat op een regenachtige herfstdag en je droomt helemaal weg. (Joris Wiegersma) 7. William Shatner & Joe Jackson - Common People (cd: Has Been, Shout! Factory/Sony Music) Je zou er niet aan moeten denken: een Star Trek-acteur die een popklassieker bewerkt. (Herman Roggeveen) 8. Dolorean – Violence in the Snowy Fields (Yep Roc/Sonic Rendezvous) Dé herfstplaat, druppels zoeken traag hun weg langs de vensterbank, er waaien blaadjes langs het raam... (Chris Kijne) 9. Sage - 6 Track Demo (cd, eigen beheer) Deze female mc uit Den Haag rapt en zingt met een beangstigende eerlijkheid over haar obsessieve relatie, mogelijke borderline-stoornis en het overlijden van haar moeder. Nederland, wees op je hoede. (Kees de Koning) 10. The Polyphonic Spree - Together We're Heavy (Good/BMG) Je snapt opeens de euforie. (Leonieke Daalder) De Lijstjes: Luc Janssen draait: I Wolf - Money Money (cd: I-Wolf and Burdy Meet the Babylonians, Klein/Lowlands) release: 25 oktober Voormalig lid van de Sofa Surfers doet het op zijn tweede solo-cd met o.a. Shaun Ryder van wijlen de Happy Mondays. Balkan-electro voor jazzheads. Riton - Homies And Homos (cd, Grand Central/import GB) Britse hooligan-electro die de beginselen van noise aanhangt. Op deze cd een zelfmoordversie van The Cure's Killing an Arab. !!! Vs LFO - Me And Giuiliano Down by the Schoolyard (A Remix) (12”, Warp/Rough Trade) release: 25 oktober Brains in de blender ! Job de Wit draait: San-de-Man in de Posthoornkerk (Amsterdam, 8 oktober) Wat een gekte, wat een hits. Na collega Sander Kerkhofs laatste officiële werkdag stond hij zonder wrok gewoon te dj'en op het feest ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van VPRO's digitale afdeling. San-de-Man verliet ons met louter knallers, waarop met name de 3voor12-afvaardiging zich op de dansvloer vreselijk heeft uitgesloofd. Was het gedurende Born Slippy dat sterverslaggever Ron van der Sterren de grenzen van het betamelijke begon af te tasten? Of was het tijdens Rocker? Vet Geluid (nieuw dance-genre, in het leven geroepen door Centralscrutinizer op het Subjectivistenforum) Wat op ilx.p3r.net/thread.php?msgid=5127072 begon als een lekker potje bevechten met een electrofundamentalist (naar aanleiding van de stelling "Tiefschwartz (sic) is de Bonny st.Claire van de electro" - don't ask) leverde halverwege de discussie iets moois op in de vorm van Vet Geluid, hét dance-genre van vandaag. Platenwinkelbakkenontwikkelaars, let u even op? Al die Tiefschwarz-remixen passen daar volgens mij heel handig in. Estelle & Megaman - Free (cd: The 18th Day..., JDID/V2) Handclaps! Dat begint meteen enthousiast en Estelle houdt de vaart lekker vol in een heerlijke soulhit. Veertig jaar (zwarte) popmuziek in drie-en-een-halve minuut samengevat door een Londense debutante die net zo goed rapt als dat ze zingt. En passant wordt de vraag beantwoord wat er toch van So Solid Crew is geworden. Voorman Megaman doet het in ieder geval niet onaardig als cheerleader in de schaduw van deze formidabele jongedame. Kees de Koning draait: Sage - 6 Track Demo (cd, eigen beheer) Deze female mc uit Den Haag rapt en zingt met een beangstigende eerlijkheid over haar obsessieve relatie, mogelijke borderlinestoornis en het overlijden van haar moeder. Nederland, wees op je hoede . Thirstin Howl III - Skillatary (cd, Skillionaire Enterprises/import VS) Het zoveelste album van de voormalige Brooklyn gangbanger Vic Lo the Barbarian die zich nu Thirstin Howl III noemt. Retro East Coast gangster rap. Niet voor iedereen. Krown Rulers - Kick the Ball (12”, Warlock) Old-school hiphop uit New Jersey. Ik had het nummer tot op voor kort alleen op een bandje maar ik heb deze week de 12” weten te bemachtigen. Een klassieker uit de jaren tachtig die bij mijn weten alleen op eBay te vinden is. Jaap Boots draait: Kelley Stoltz - Antique Glow (Beautiful Happiness/Konkurrent) "Recalling everything from The Beatles, Leonard Cohen and Nick Drake to Beck and Wilco, this disc feels like a classic you've known all your life" schreef een recensent van deze op 4-track (!!) opgenomen ruwe diamant van een plaat, gemaakt door een geniale gek uit Detroit. Plaat stamt al uit 2002 - werd toen alleen in een oplage van 100 vinyl-exemplaren uitgebracht. Nu voor iedereen met oren aan zijn hoofd en een paar euro's in zijn portemonnee beschikbaar. Voor de eerste armoedzaaier-fan die zich meldt draai ik een gratis kopie. Zita Swoon - A Song About A Girls (Chikaree/Bang!) Stef Kamil Carlens heeft de twaalf songs op A Song About a Girls in zijn home-studio in Antwerpen in alle vrijheid, op eigen tempo, dag en nacht, vastgelegd. Weg zijn de disco-klanken van het vorige album Life is a Sexy Sanctuary. In plaats daarvan klinkt A Song About a Girls warm, akoestisch, en intiem. Stef zingt zelfs enkele liederen in het Frans, er klinken veel violen en “Josie” is ook weer van de partij. Bloedstollend, wijnverwarmend, pijnverdwijnend. Aanstaande week in Club 3voor12. Telefunk-Elements/Circus Pieters/De Maan Die Lacht (cd: Songs for the Silver Surfer, My First Sonny Weismuller/Konkurrent) Schetsen van songs die Telefunk-drummer Arnoudt Pieters maakte voor wat een nieuw album van Telefunk moest worden. En toen ging hij dood. Een onaf leven, gevangen in drie onaffe liedjes. Ze worden gelukkig warm gehouden door een vijftiental liedjes die wel af zijn, van artiesten als Bettie Serveert, The Gathering, The Willard Grant Conspiracy en Lawn, die allemaal een bijdrage hebben geleverd aan deze tribute-cd voor de man die nooit een tribute voor zichzelf had gewild. Toch doen we het, al was het maar om wat poen bij elkaar te sprokkelen voor zijn vrouw en kinderen. Zondagmiddag a.s. in het Burgerweeshuis in Deventer een hele middag met o.a. Club Diana, The Gathering, Bettie, The Willard Grant Conspiracy, Club Diana, Zolar, Blimey, etc. Joris Wiegersma draait: Envy - A Dead Sinking Story (dubbel-lp, Level Plane/Sonic Rendezvous) Envy is een band uit Japan. Je zou het punk of hardcore kunnen noemen, maar dat doet de muziek te kort. De gehele plaat is eigenlijk midtempo, er zitten zeer uitgesponnen stukken in (de meeste nummers duren meer dan vijf minuten) en er is zeer, zeer veel melodie. De plaat hangt aan elkaar van melancholie, ook al iets wat je niet vaak ziet bij punkbands. Draai deze plaat op een regenachtige herfstdag en je droomt helemaal weg. Orchid - Gatefold (lp, Ebullition/import VS) Dit is de afscheidsplaat van Orchid, een hardcoreband uit de Verenigde Staten en wat mij betreft één van de meest innovatieve en vooruitstrevende punkbands van de beginjaren nul. Dit is schreeuwerige screamo, gecombineerd met free-jazz-achtige ritmiek en ingewikkelde melodieën. Op hun vorige plaat Dance Tonight, Revolution Tomorrow, ook een absolute aanrader, was het nog meer van hetzelfde, alleen maar hard en gaan, gaan, gaan. Op Gatefold worden alle dynamische registers opengetrokken en is de band zeer boeiend en afwisselend. Ook geweldige teksten trouwens. Betercore - YouthcrustDISCO!graphy (cd, Six Week/import VS) Betercore heeft zijn naam niet mee, maar de muziek wel. Ze hebben zelf de naam voor hun sub- sub- sub- subgenre bedacht: Youthcrustcore. Een combinatie van Youthcrew (straight-edge, old-school hardcore), crustcore (snel, sneller, snelst) en hardcore punk. Betercore had (ze zijn kort na het verschijnen van deze plaat uit elkaar gegaan) twee zanger(es)s(en) die beide echt de longen uit het lijf krijsten. De teksten zijn zeer politiek maar melig en vooral live is het een sensatie om naar ze te kijken. Ron van der Sterren draait: Brian Wilson – Smile (cd, Capitol/EMI) Collega Robert heeft me net uitgelegd waarom Smile wel geweldig is. Ik, de onwetende die tot vanmorgen Beach Boys en Polyphonic Spree net zo makkelijk slikte als carnavalsmuziek (amusing, at times), ik ben helemaal om! Wat een verhaal! Nee, ik ga het niet verklappen. Te mooi om in een 3VOOR12 Draait-alinea te verklappen. Gaat heen en zoekt, the story of Smile! The Je Ne Sais Quoi – We Make New Beginnings Las vanmorgen in de krant dat het erg goed gaat met de economie van de Scandinavische landen. Geen begrotingstekorten, verzorgingsstaat niet afgebroken. En dan ga je je als naïeve muziekliefhebber die ooit iets over chaostheorie heeft gelezen toch afvragen: zou The Je Ne Sais Quoi uit Zweden er iets mee te maken hebben? De vraag stellen is hem letterlijk beantwoorden. Toch is ook We Make New Beginnings weer zo’n onverwacht wonder uit Scandinavië. Emotional Elvis (cd, eigen beheer) Het wordt natuurlijk nooit wat met die Emotional Elvis. Uit alles in het Dubbel Check gesprek met de Hollandse Nieuwe van deze week blijkt wel dat het toch vooral leuk moet blijven. Niemand in deze band die zijn baan gaat opzeggen om drie keer per week in één of andere club te spelen voor benzinegeld. Des te meer reden om het toch een keer ergens te gaan horen en zien als je de kans krijgt. Want Emotional Elvis heeft behalve een slap verhaal om de bio te vullen weinig op met Elvis muzikaal des te meer met Beck. Check ook de twee tracks op 3VOOR12. Menno Visser draait: Various Artists - Songs for the Silver Surfer (album, My Fist Sonny Weissmuller/Konkurrent) Droevige reden (het plotselinge overlijden van Arnoudt Pieters), mooi resultaat. De muzikale vrienden van de Cords en Telefunk hebben allemaal een treurig liedje afgestaan als financiële pleister op de wonde voor de nabestaanden en eerbetoon aan een bescheiden, maar invloedrijk muzikant. Gisli - How About That? (cd, EMI) Een beetje gek is altijd leuk. IJslander Gisli maakt grappige tegenstellingen in zijn teksten, en fabriceert er dan een pop/rock-liedje omheen: “There's something missing inside my head, but I don't know if it is good or bad.” Morgen mag ik hem interviewen, ik ben benieuwd of ik hem de ontbrekende schakel kan wijzen. Stars live in Club3VOOR12 (Desmet Studio’s, Amsterdam, 13 oktober) Lieve Canadezen met sympathieke Belle & Sebastian-achtige liedjes, waarbij de nadruk ligt op de toetsen. Ze waren zeer verbaasd dat het publiek een toegift eiste, en dat siert hen. Chris Kijne draait: Jake Brennan & the Confidence Men – Love & Bombs (Yep Roc/Sonic Rendezvous) Ontsnapt uit de hardcore-gelederen van Cast Iron Hike is Jake Brennan voor zichzelf begonnen met The Confidence Men. Het debuut rockt en americanaat even aangenaam als authentiek, geen bloedeloze reprise van de traditie, maar het erfgoed fijn door de 21-ste eeuwse gehaktmolen gehaald. Dolorean – Violence in the Snowy Fields (Yep Roc/Sonic Rendezvous) Het clubje etherische in-de-Portland-mist-staarders rond songsmid Al James doet het weer. Dé herfstplaat, druppels zoeken traag hun weg langs de vensterbank, er waaien blaadjes langs het raam.... C.C. Adcock - Lafayette Marquis (Yep Roc/Sonic Rendezvous) Na dik een decennium is de enige echte opvolger van de Nighttripper terug. Muziek met de voeten in het water van de Mississippi-swamps. En die voeten steken in reptielenlerenlaarzen. Herman Roggeveen draait: William Shatner & Joe Jackson - Common People (cd: Has Been, Shout! Factory/Sony Music) Je zou er niet aan moeten denken: een Star Trek-acteur die een popklassieker bewerkt. En de eerste twee minuten valt het ook tegen en zou je willen dat hij nooit aan Pulp was gekomen. Maar dan wordt een kinderkoortje ingezet en niet veel later de vocalen van Joe Jackson. Een grande finale is wat volgt. Wereldtrack! at the close of every day - The Sound of Someone Watching Me (cd, Volkoren/Munich) Het kon natuurlijk niet uitblijven: een live-cd van at the close of every day. Misschien niet zo intiem als op de studioalbums, evengoed nog steeds heel erg mooi, bij vlagen zelfs kippenvel. Razorlight - Up All Night (Vertigo/Universal) Eindelijk is-ie dan ook in Nederland uit. Niet alle songs van Johnny Borrell zijn even sterk als de singles, toch is dit een heel fijn plaatje. Up All Night biedt in ieder geval genoeg potentie om van Razorlight een heel goede band te maken. Nu moet Borrell het alleen nog even waarmaken. Robert Lagendijk draait: Brian Wilson - Smile (cd, Capitol/EMI) Hield mijn hart vast voor deze opgewarmde kliek: helemaal voor niets. Smile! Briljant! En nu niets meer aan doen! Disque Pop de l’Année! Richard Cameron & Das Pop live in Paradiso (Amsterdam, 13 oktober) Maak je eindelijk de plaat die je al vijftien jaar wilde maken, besluit je hem maar één keer live te spelen. Afgelopen woensdag was het zover. 150 man op de begane grond van Paradiso is wel wat weinig, en de 1200 man die er niet waren hebben echt iets gemist. Das Pop wist te benadrukken hoe erg de roots van Cameron in de jaren zeventig liggen. Westkust troef! Underworld – 1992 -2002 (dubbel-cd, Junior/V2) Lekker verzamelaartje voor bij een kratje bier. Lager lager lager!! Leonieke Daalder draait: The Polyphonic Spree - Together We're Heavy (Good/BMG) Een religieuze moeder, een bandlid verloren aan de drugs, zelf alle mogellijke drugs gebruikt die er bestaan en nu bandleider van een groep samengesteld uit 24 vrij willekeurig bij elkaar gekomen individuën. Een schoolklas eigenlijk. Met Tim DeLaughter, vader van drie kinderen tevens eigenaar van een platenzaak en -label, als meester. Luister met dat in je hoofd nogmaals naar Together We're Heavy en die plaat wordt nog mooier. Je snapt opeens de euforie. (het interview met Tim Delaughter is maandag 25-10 tussen 22 en 23 uur in 3VOOR12FM te beluisteren, The Polyphonic Spree is eind oktober in Nederland voor twee concerten) 22-20's - Devil in Me (cd: 22-20's, Heavenly/EMI) Vanaf de eerste toon good. Rauw, ruig, rocking op zijn Brits. Sons & Daughters - Johnny Cash (cd: Love the Cup, Domino/Munich) Hoe scoor je een clipper van de week? Je noemt je single Johnny Cash. Iedereen denkt: die ken ik en brengt zijn stem uit. Voilà. Of zou het toch zijn omdat het zo'n geweldig nummer is? Je hoort Johnny Cash op zijn paard jakkeren over de steppes.