Tijdens het Eurosonic/Noorderslag weekend in januari zal de Pop Pers Prijs voor de elfde keer uitgereikt worden. En misschien ook wel voor de laatste keer. Het Nationaal Pop Instituut (NPI) ziet zich namelijk genoodzaakt om de prijs af te schaffen wegens de bezuinigingen die zij moet doorvoeren. Juryleden en oud-winnaars zouden het betreuren als de prijs na 2005 verdwijnt. “Maar misschien is het ook wel goed om de prijs alleen uit te reiken als iemand hem verdient”, vindt popjournalist Jean Paul Heck. De Pop Pers Prijs is begin jaren 90 in het leven geroepen om de Nederlandse popjournalistiek te stimuleren. “Er was veel geklaag over het niveau, het was amateuristisch”, stelt NRC-journaliste Hester Carvalho, die begin dit jaar de prijs in ontvangst mocht nemen. “Popjournalistiek is meer dan fan zijn en roepen dat iets te gek is. Met het in het leven roepen van de Pop Pers Prijs was er de hoop dat journalisten beter hun best zouden doen. De popjournalistiek is nu beter, al kan je niet zeggen dat dit alleen door de prijs komt.” Niet iedereen deelt de mening van Carvalho dat popjournalistiek beter is geworden. “Ik heb geen kwalitatieve verbetering kunnen waarnemen”, zegt Bert van der Kamp, die de prijs ooit als eerste won. Oud-winnaar Gijsbert Kamer (Volkskrant) en Jean Paul Heck (Aloha, Telegraaf. Won de Jip Golsteijn prijs maar (nog) niet de Pop Pers Prijs) gaan zelfs nog een stap verder door te stellen dat popjournalistiek in Nederland van een laag niveau is. Kamer: “Dat merk je zodra het om serieuze zaken gaat, zoals de inval bij Mojo of rare dingen in het subsidiestelsel. Niemand in het Nederlandse popjournaille heeft de expertise om die problemen in de juiste context te zien.” Heck onderschrijft dat. “Popjournalistiek komt nu vaak voort uit hobbyisme.” De Pop Pers Prijs loopt nu gevaar doordat het NPI moet bezuinigen. “Een slechte zaak”, zegt jurylid en Nits-zanger Henk Hofstede. “Natuurlijk, die prijs is geen noodzaak. Zo zijn er duizend dingen niet nodig. Maar het werkt wel mee aan een beter klimaat. Mensen blijven toch wel schrijven, daar hoef ik geen prijs voor te verzinnen.” De popjournalisten vindt het jammer als de prijs verdwijnt, maar stelt ook dat het tijd is voor verandering. “Ik vind het geen gek idee dat de prijs in 2005 voor het laatst wordt uitgereikt”, zegt Kamer. “De spoeling wordt toch dunner. Misschien moet de prijs tweejaarlijks uitgereikt worden. Of net zoals de PC Hooftprijs, telkens een ander medium.” Heck vindt prijzen in het algemeen overbodig. “We doen gewoon ons werk, waarom die persoonsverheerlijking?” Hij stelt voor om de prijs alleen uit te reiken als ‘iemand hem echt verdient’. Carvalho: “Op zich is de Pop Pers Prijs wel leuk, maar theater- en literatuurrecensenten hebben ook niet hun eigen prijs. De popjournalist is een beetje verwend.”