Zita Swoon trad laatst op tussen de schilderijen in het Rijksmuseum. Op de Amsterdamse Museumnacht afgelopen zaterdag kon je kiezen tussen DJ Maestro in het fotografiemuseum FOAM, Franse breakdance in het Van Gogh Museum, liedjes van Birgit Schuurman in het Pianolamuseum, of DJ 100% Isis in de botanische tuinen van De Hortus. Het lijkt wel of pop en dance het stoffige imago van de musea op moeten vijzelen. Vanavond speelt de legendarische grungeband The Melvins live de soundtrack bij een drietal korte films van de Amerikaanse kunstenaar Cameron Jamie in het Middelburger museum De Vleeshal. Volgens Rutger Wolfson, directeur van De Vleeshal, ligt het in dit geval anders: “Ik heb moeite met het programmeren van popmuziek op museumnachten, omdat het te veel gericht is op het aanboren van nieuw publiek, zonder een een inhoudelijk verband. Zo’n museumnacht is toch te vaak een geforceerde poging om te verhippen. Het optreden moet een doel dienen, en in dit geval is het een samenwerkingsproject tussen kunstenaars, te vergelijken met de projecten van Sonic Youth met filmer Stan Brakhage.” Wolfson, die eerder in een platenwinkel werkte, is een groot fan van popmuziek. In De Vleeshal organiseerde hij eerder een samenwerking tussen technomuzikant Speedy J en VJ Geert Mul. Komend jaar wordt de tentoonstellingsruimte gegund aan de Finse geluidskunstenaars Pansonic. Wolfson schreef eerder het boek Kunst In Crisis. Wolfson: “Dat gaat over de vraag of musea alleen kunst moeten brengen met een grote K. Of zijn alle vormen die esthetisch geoorloofd? En is dat de redding van de kunst, of juist gevaarlijk? De meeste musea nemen als leidraad het kunsthistorisch perspectief in een bepaalde traditie. Ik heb voor De Vleeshal het idee losgelaten of iedereen ook echt een kunstenaar moet zijn. Onze ruimte is er voor interessante ideeën, en niet vanwege de vraag of het kunst is of niet.” “We wilden de films van Cameron Jamie ook graag laten zien, omdat we al eerder fotowerk van hem tentoonstelden”, beargumenteert Wolfson. “Jamie maakt bijna antropologisch werk over de Amerikaanse white trash cultuur, waar Eminem uit voortkomt. Het zijn heel dreigende films, die prima passen bij de muziek van The Melvins. Zo wordt het geheel meer dan de som der delen. Ik hoop alleen wel dat de ornamenten van De Vleeshal het houden – The Melvins speelden namelijk nogal hard op hun voorstelling in Londen…”.