Al jaren zoemen door de muziekindustrie de geruchten over fusie en splitsing. Universal is afgescheiden en verschillende major platenmaatschappijen zoals BMG, EMI en Warner zouden in telkens wisselende constellatie gaan fuseren. En opeens was daar de voorgenomen fusie tussen Sony Music en BMG. Rondom het onderzoek van de Europese Commissie was het tijden stil, af en toe lekten er geruchten. En die geruchten varieerden tussen: “de Commissie gaat het verbieden”, tot “de Commissie gaat het toestaan, maar voorwaarden stellen”. Uiteindelijk besloot de Commissie onlangs haar onomwonden zegen te geven aan de voorgenomen samenwerking. Voor de betrokken maatschappijen en met name voor haar medewerkers breken dan pas de onzekere tijden aan. Hamvraag is: “Wie gaat eruit?” en “Wie blijft er”. Geen enkele werknemer van beide maatschappijen is zijn of haar positie zeker. Hetgeen treffend geïllustreerd is door de omstandigheid dat Rob Schouw, de voormalig directeur van BMG, de nieuwe directeur wordt van Sony BMG en dat tegelijkertijd Patrick Decam, voormalig directeur van Sony Music Benelux zijn zakelijk leven niet meer zeker is. Te midden van deze nu in razend tempo doorgevoerde personele en organisatie wijzigingen, is er plots het beroep van Impala. Impala is de belangenvereniging van zo’n 1000 onafhankelijke labels in Europa, waaronder bijvoorbeeld Epitaph en PIAS. Impala maakt nu pas bezwaar omdat eerst onlangs de motivatie van de Commissie bekend is gemaakt. En dus bestaat er nu daadwerkelijk de kans dat de fusie, nadat deze is doorgevoerd, uiteindelijk door het Hof van Justitie van de EG weer zal worden teruggedraaid. Vooral op persoonlijk vak betekent dat voor alle Sony en BMG-medewerkers een voortzetting van de onzekerheid. Het valt de Commissie te verwijten dat zij een zo belangrijke beslissing als deze simpelweg neemt en pas maanden later laat volgen door haar motivatie. Door deze werkwijze te kiezen beperkt de Commissie de facto de processuele mogelijkheden van Impala en verlengt zij tegelijkertijd de martelgang van de individuele werknemers. Nu zijn er twee mogelijkheden. Of de Commissie had goede redenen op schrift waarom zij de fusie toestond en dan is natuurlijk de vraag waarom zij deze goede redenen niet tegelijkertijd met de bekendmaking heeft gepubliceerd. Of de Commissie had geen goede redenen op het moment van het nemen van de beslissing en dan is zeer de vraag waarom zij dan haar goedkeuring heeft gegeven. Voorzover ik kan nagaan heeft Nelie Kroes noch bij Sony, noch bij BMG gewerkt, dus bij deze Nelie: mocht je tijd hebben kijk eens naar dit dossier en leg ons eens uit wat er is gebeurd.