Bauer op audiëntie bij Beach Boy Wilson

Berend Dubbe: “Ik vond het aangrijpend”

Afgelopen zaterdag was Brian Wilson één dag in Amsterdam om op te treden in een uitverkocht cola-paleis. De 1800 kaarten voor die show waren een half jaar geleden binnen een uur uitverkocht. Berend Dubbe was één van de gelukkigen en zag de opvoering van het verloren album Smile. Na het concert mochten de Bauers ook nog op audiëntie bij de grote Beach Boy.

Berend Dubbe: “Ik vond het aangrijpend”

“Ik vond het aangrijpend. Vooral Smile werd fantastisch uitgevoerd”, aldus Berend Dubbe van popcombo Bauer twee dagen na het optreden van Beach Boy Brian Wilson in een uitverkocht Pepsi Stage. “Ik was gisteren bijna nog naar Parijs gereden om Smile daar nog een keer te zien. Het was echt heel goed gedaan.” Hoewel Dubbe al heel lang een groot Wilson fan is zag hij zijn held zaterdag voor het eerst optreden. “Ooit heb ik hem een minuut in Tower Records in Los Angeles zien optreden. Ik heb hem toen niet gesproken, maar hij heeft wel een Pet Sounds-cd voor mij gesigneerd. ‘Voor Bettie Servert’ schreef hij erop.” Dit keer slaagde Dubbe er wederom in Wilson de hand te schudden. Bauer stond zaterdag in Trouw als Beach Boys superfan. Dat artikel, gecombineerd met enkele telefoontjes, maakte het mogelijk dat Dubbe en bandgenoot Sonja van Hamel na de show bij Wilson aan tafel mochten aanschuiven. “Ik zei dat ik de show geweldig mooi vond. Hij zei ‘thanks’. Toen gaf ik hem onze cd, hij zei weer ‘thanks’ en legde hem op een stapel links. Vervolgens liet Sonja het programmaboekje tekenen en maakten we de foto. Hij zei niet veel. Het hoort er bij voor hem. Het concert is pas voorbij als het gedoe backstage ook voorbij is. Om hem niet teveel te vermoeien mocht iedereen ook maar één item laten signeren.” Brian Wilson staakte in 1966, op 23 jarige leeftijd, de opnames van Smile. Het werd een project zonder eind en Wilson draaide vanwege een mislukte lsd-trip door. Nog altijd lijkt hij gebukt te gaan onder dat verleden. Tijdens de show zat Wilson stoïcijns op een kruk achter zijn keyboard. Hij oogde afwezig en leek zich niet helemaal bewust van waar hij zich eigenlijk bevond. De songteksten las hij van twee computerschermen af. Dubbe: “Ik vind dat niet schokkend of zielig, maar moet daar eigenlijk wel om lachen. Als je het mij vraagt moet die band er ook wel om lachen: zo van ‘Oh, that’s Brian’.” Tijdens het kleedkamerbezoek heeft Dubbe na afloop van het concert nog zo’n twintig minuten met toetsenist en arrangeur Darrian gesproken. “Die vertelde ook dat het moeilijk was om met Brian om te gaan. Hij liet Brian stukken muziek horen die de oude Beach Boy niet eens herkende, hoewel deze ze zelf ooit had geschreven.”