Elk jaar is het hetzelfde verhaal. Meer dan de helft van de kaarten voor Oud Hollandsch Acid Feest haalt de voorverkoop niet. Ons-kent-ons en ons regelt dus kaarten. Daarna wordt er nog net niet in de rij gelegen maar even knipperen met je ogen en alle resterende kaarten zijn weg. Exclusiviteit en mythe-vorming kan dus heel snel gaan. Maar is OHAF niet gewoon een laatste trend of retro-feestje-to-be? Ja en nee. Op OHAF moet je gezien worden (BN’-ers genoeg) maar acid-house was (hier) een echte muziek revolutie. Ergens in 1985 zaten Dj Pierre, Spanky en Herbert J (met zijn drieën ‘Phuture’) te pielen met de Roland Transitor Bass(TB)-303 drum computer. Toentertijd niet het meest state-of-the-art apparaat, een goedkopere bas-emulator. De roddels gaan dat de batterijen leeg aan het raken waren en/of dat het per ongeluk ging (zo heb je penicilline, zo heb je house). Maar de ingebouwde sequencer en de mogelijkheid om bassen te filteren zorgden ervoor dat voor de eerste keer het kenmerkende ‘acid’ geluid op vinyl/acetaat kwam. Drums eronder, klaar. Die plaat werd Acid Trax en de blauwdruk voor een nieuwe stroming. ‘Acid’ was slang voor gestolen/gejat, doelend op nieuwe geluiden van bekende ondergrond. De drive die in de disco/funk zat werd ingekookt en op repeat gezet. House muziek werd groot in de discotheken van Chicago en niet lang daarna kwam het via de stranden van Goa naar Ibiza en Europa. Het Europa waar ondermeer Thatcher en Lubbers het licht jaren gedimd hadden. Het is dus niet gek dat het uren lang in trance dansen, los van zorgen en vooroordelen, vrolijk en opgetogen, het nieuwe escapisme voor velen werd. De coke was aan de kant geschoven en de XTC was de baas. Peace, Love, Unity and Respect (PLUR). Maar de acid-house kreeg niet overal de voet tussen de deur. Er waren maar een paar plekken waar acid-house vast geprogrammeerd werd. Eén van die broedplaatsten werd naast de Haçienda in Manchester de RoXY in Amsterdam. Eddy de Clercq en Joost van Bellen kregen één maand voor die nieuwe muziek maar de rijen stonden er binnen no-time en zijn altijd gebleven. Joost van Bellen ook. Want Van Bellen is eigenlijk geen masher, geen elektro, en geen garage/2step-DJ. Nee, hij is gewoon een Acid-Punker! Samen met Paul Jay (die van de eerste illegale acid-raves in Nederland) draait hij de hele avond bijna back2back. Daar waar Paul Jay niet de hele tijd het hoge toerental kan vasthouden, vaart Van Bellen soepel, strak en vooral snel tussen pulserende acid platen en klassiekers door. Hoewel de klassiekers niet echt acid zijn (Humanoid, D-Shake, Technotronic, Innercity, Lil’ Louis, S-Express) zorgen ze er wel voor dat het publiek letterlijk zijn hoofd verliest. Het publiek is bij de les en let op de mixen zoals een goed publiek hoort te doen. Men anticipeert op wat komt, gokt een beetje maar blijft vooral hard joelen en je hoort de eeuwige brul van de fluitjes. Gashoorn eroverheen: ACIIIIIIIIIIIED! Paradiso is afgeladen en iedereen zit dichterbij de dertig dan twintig. Grote Smilie achter het podium en ook zwevend boven de dansvloer. Veel mensen hebben wat aan hun outfit gedaan.Verkleden is altijd leuker. Oud Hollands Acid is niet vies van een beetje meligheid dus zoals altijd worden wat prominenten weer even tevoorschijn getoverd. Alleen slaat de meligheid om in een frons als opeens Silvia Millecam verschijnt, hmmmm. Annie MG, Pim Fortuijn, Koningin Juliana, Ralph Imbar en Sint en Piet komen allemaal tevoorschijn. Van Bellen verlost de bijzonder dronken presentatrice en ons uiteindelijk uit het lijden door de sirene te laten loeien en de muziek terug te geven. De grote zaal schudt. Dat zal ook wel een beetje gekomen zijn door Jeroen Flamman en Dano die in kelder letterlijk staan te beuken. Toen na twee jaar de acid-house licht op zijn retour ging in de clubs, ging de helft van de mensen linksaf naar de ‘mellow’ en de merendeel rechts naar de ‘gabber’. Flamman en Dano (Dreamteam) zaten rechts in de kopgroep en draaien nu nog op menig oldschool feest. De beats zijn bruter dan boven maar de zaal is nagenoeg leeg. In de grote zaal gaat het onverminderd los en krijgen we toegift en toegift en toegift. ACIIIIIIIIIIIED!