Als we nu eens al het lokaal talent op straat schoppen? Een nieuwe trend lijkt zijn intrede te doen in muziekland. Warner en Dureco hebben hun nationale artiesten recentelijk al op de schroothoop gegooid. Dat de nieuw te vormen gigant SonyBMG dit voorbeeld zal volgen, lijkt me voor de hand liggen. Er is wereldwijd bij multinationals een ontwikkeling aan de gang het aantal merken zoveel mogelijk terug te dringen, ongeacht de vraag of die succesvol zijn op een lokale markt. Dat is eenvoudiger marketen. Neem Unilever, dat Jif vervangt door CIF en T-mobile dat Ben omdoopt tot T-mobile. En bij Majors werken natuurlijk diezelfde soort MBA-ers die de strategieën rondom merkmanagement ontwikkelen als bij Unilever en T-mobile. Nu kan ik mij eerlijk gezegd bij een product waarbij het om het even is of je het een of het ander gebruikt (een wasmiddel of een telecomprovider) goed voorstellen dat het handig is om onder de paraplu van een beperkt aantal merken te opereren. Maar met muziek, ik geef het je vast op een briefje, gaat dat niet werken. Het is natuurlijk uitermate efficiënt dat wij van Colombia via Nederland tot aan de Verenigde Staten allemaal naar dezelfde clipjes op MTV kijken en dezelfde muziek luisteren. Marketing wise ook lekker natuurlijk. We knutselen een soortement neger in elkaar, geven hem de neus van Philip Cocu en de zangstem van de ergste van de Bee Gees, noemen hem Michael Jackson, omdat een meer middle of the road naam moeilijk denkbaar is, leren hem zijn kruis stevig vast te houden tijdens het dansen en klaar is Mike. Hoef je geen vermoeiende initiatieven van Blöf tot Van Orly in de markt te zetten. Bijkomend voordeel is dat je de organisatie die dat allemaal in de markt moet zetten, lekker kunt uitdunnen. Wedden dat als straks de fusie een feit is beide directeuren van Sony en BMG Benelux aan de dijk gezet worden en er een marketeer aan het roer komt die rechtstreeks verantwoording moet afleggen aan de Verenigde Staten (Hey, how are the charts today? O yeah? Great!). De aanhangers van dit marketingdenken vergeten echter één ding: muziek heeft te maken met het hart. En dat hart laat zich zelfs door marketeers niet de wet voorschrijven. Als de majors straks hun lokale markten veronachtzamen, worden de Indies groter. En als de Indies niet in het gat springen, ontstaan er nieuwe Indies. Totdat ze dezelfde fout maken als de Majors nu. Dan worden ze te groot, vergeten ze hun wortels en sterven ze af. Organisaties komen en gaan, maar 'no way' dat 'the music dies'.