Als de platenindustrie nog eens een puriteins waarschuwings stickertje uitvindt, zou het deze tekst moeten bevatten: ‘driving advisory: speedhungry sounds’. Met schijfjes zoals deze van The Hives gaat namelijk het gaspedaal spontaan de diepte in. Je ziet de witte lijnen voorbijglijden terwijl The Hives Tom Cochranes leuze koesteren: Life Is A Highway, I Will Ride It All Night Long. Als er deze zomer al zon zou zijn, dan zou het hete nieuws eronder niet van The Hives komen. De Zweedse garagerockers blijven namelijk op het pad waar ze eerder al goed in bleken: rücksichtlos scheuren. Toch stiekem even in de achteruitkijkspiegel kijken: The Hives zijn opgericht in 1993. Zeven jaar later kwam de band pas echt van de grond: profiterend van de garagerock hype kwam hun tweede album Veni, Vidi, Vicious. Singlebommen Main Offender en Hate To Say I Told You So werden tekenen des tijds. Anno 2004 zijn The Hives terug met Tyrannosaurus Hives. The Oxford Dictionairy verklaart hun bandnaam als ‘bijenkorven’, maar ook als ‘galbulten’. Bij het horen van dit nieuwe Hives-album kan je dan ook twee kanten op: óf je houdt van de stekende angels in de songs en daar lust je dan massa’s honing van, óf je krijgt spontaan galbulten van de nervositeit, en je wilt er de kortste keren vanaf zijn. Welnu, als dat laatste het geval is, mag je nu stoppen met lezen. Je leest dus verder. Fijn, want hier volgt nog een kort woordje over de twaalf tracks. De sound van dit ADHD-rockend dozijn vergelijken met de spreekwoordelijke Stooges is misschien wat makkelijk, maar het is niet anders. Alle twaalf worden ze door ‘raw power’ voortgestuwd en daarna zowel bilspleetstrak als oeverloos overstuurd door de mixer gehaald. De gitaarriffs van de single Walk Idiot Walk zijn bijvoorbeeld metronoomdroog, terwijl drum en bas een strakke mars hameren en zanger Howlin’ Pelle Almqvist zijn roepnaam eer aandoet. Ten slotte nog even langs het rayon foute verwantschappen: No Pun Intended is namelijk niets minder dan een aangestampte afspiegeling van Tracy Ullmans eighties-hit Break Away. Een geoefend oor kan zo nog wel een aantal valse vrienden vinden op Tyrannosaurus Hives. Daar is het deze cd dan ook vaak om te doen: rocken met een vette knipoog en dito kuif naar de muziekgeschiedenis. Waarvoor dank. Tyrannosaurus Hives staat tijdelijk in de luisterpaal.