Idriss Rouchiche van FunX: “In Nederland was het leren, leren, leren”

DJ/Presentator van FunX te gast in Ziel & Zaligheid

In korte tijd is de populariteit van de radiozender FunX enorm gestegen. Het urban station dat in alle grote steden van de Randstad is te beluisteren blijkt het vooral onder de jeugd erg goed te doen. DJ/presentator Idriss Rouchiche schoof deze week bij Leonieke Daalders Ziel & Zaligheid aan tafel.

DJ/Presentator van FunX te gast in Ziel & Zaligheid

Sinds augustus 2003 is Idriss Rouchiche DJ en presentator bij de grote stadsradiozender FunX. Op zijn veertiende wist Rouchiche al dat hij bij de radio wilde. Aanvankelijk werkte hij achter de schermen waar hij van alles deed. “Bij Radio Delft heb ik het stap voor stap geleerd. Eerst ontving ik de gasten bij een kinderprogramma op zaterdagochtend. Maar ik had een voorkeur voor techniek. Later deed ik ook wel interviews. Maar eigenlijk ging ik helemaal voor de muziek.” Rouchiche kwam op zijn dertiende naar Nederland. Tot die tijd was hij aangewezen op de enige nationale staatszender van zijn geboorteland Algerije. “Maar daar zag je geen clips op. Ze lieten ook geen westerse muziek horen.” Maar de interesse voor muziek werd gewekt tijdens de maandendurende zomervakanties die hij met een radiootje op de Algerijnse stranden doorbracht. Vader en moeder Rouchiche leren elkaar in Nederland kennen. Vader Rouchiche mocht van de Algerijnse staat, nadat de oorlog met Frankrijk voorbij was, studeren in Amerika. Toen hij naar Nederland kwam voor een vervolgstudie ontmoette hij een 18 jarige Hollandse. Samen verkasten ze naar Algerije en bleven daar 22 jaar wonen. “Mijn moeder had het daar moeilijk, want Algerije was toen streng en helemaal niet modern.” Pas toen Idriss in 1989 naar Nederland viel hij voor het eerst tussen twee culturen in. “Ik werd eigenlijk volledig geaccepteerd. Maar het is vreemd als je omgeving heel negatief spreekt over andere allochtonen. Dan zeiden ze altijd ‘ja, maar jij bent anders’.” Daar kwam bij dat de jonge Idriss zijn Algerijnse vriendjes, en vooral zijn eerste vriendinnetje, miste. Toen begon Idriss te dromen dat hij muzieksamensteller werd. “Dan kon ik de laatste plaatjes die ik in Frankrijk had gekocht draaien. Mijn ouders zagen echter niets in mijn radioperikelen. Die zeiden: ‘jij gaat gewoon werken’. Maar tijdens dat werk zat ik stiekem in mijn hoofd plaatjes te mixen.”