Afgelopen vrijdag was het D-Day voor de muziekindustrie in haar langdurende strijd tegen het muziekuitwisselingsprogramma Kazaa. Een obscure Australische wet staat toe huiszoekingen te verrichten als het vermoeden bestaat dat bewijsmateriaal anders verloren zal gaan. Daarmee was het mogelijk een inval te doen op de kantoren van Sharman Networks, de eigenaar van de KazaA software en site. Het betrof een grootscheepse actie, want niet alleen de Kazaa-kantoren in de omgeving van Sydney werden binnengevallen, maar ook de huizen van twee Sharman managers, legitieme Kazaa gebruiker Briljant Digital Entertainment, drie internet service providers en drie universiteiten. Bij de invallen zijn files gekopieerd die als bewijsmateriaal moeten dienen voor een rechtszaak, die Music Industry Piracy Investigations (MIPI) morgen zal aanspannen tegen Sharman Networks. De MIPI wordt gefinancieerd door de Australische vestigingen van de vijf grote platenmaatschappijen en de Australische independent Festival Mushroom Records. De MIPI zal bij de rechtszaak geen individuele gebruikers van KaZaA aanklagen. Volgens MIPI hebben er in het afgelopen half jaar belangrijke wijzigingen in de fysieke en technische infrastructuur van Kazaa plaatsgevonden waardoor Kazaa nu onder de Australische wetgeving zou vallen. In december oordeelde het hoogste Nederlandse rechtsorgaan De Hoge Raad dat de (oorspronkelijk Nederlandse) eigenaar van Kazaa niet verantwoordelijk was voor wat de gebruikers met de software uitspoken, maar deed geen uitspraak over de rechtmatigheid van de verspreiding van de software. Op dit moment loopt er nog een langlopende rechtszaak in Los Angeles tegen Kazaa , maar die heeft vertraging opgelopen doordat een andere rechter vergelijkbare systemen als Grokster niet verbood. Op haar website noemt Kazaa de invallen ‘zonde van de tijd, geld en middelen, omdat het volgens haar om hetzelfde gerechtelijk dispuut gaat als al eerder is uitgevochten in de Nederlandse en Amerikaanse gerechtshoven.’ Volgens KaZaa is de inval ‘een cynische publiciteitsstunt om hun business te verstoren’. Sharman Networks claimt de Kazaa software gekocht te hebben ‘om een legitieme business op te starten’. Naar schatting 200 miljoen muziekfiles worden per maand via Kazaa illegaal geshared. Op elk moment van de dag gebruiken naar schatting 3 miljoen internetgebruikers over de hele wereld Kazaa. De Nederlandse tegenhanger van MIPI is Stichting BREIN (Bescherming Rechten Entertainmentindustrie Nederland). Directeur Tim Kuik van deze Nederlandse organisatie tegen muziek- en filmpiraterij: “Zo’n actie als in Australië juich ik toe. Het kan bewijsmateriaal vorderen om uit te vinden hoe Kazaa precies werkt. Wij denken dat Sharman Networks namelijk wel degelijk controle heeft op wat de gebruikers met het Kazaa programma uitvoeren. Er is geen sprake van volledig gedecentraliseerde computerservers, omdat anders bijvoorbeeld een zoekopdracht te breed verspreid zou zijn." Volgens internet advocaat Christiaan Alberdingk Thijm, die Kazaa succesvol vertegenwoordigde in eerdere rechtszaken, betekenen de recente ontwikkelingen niet het einde van Kazaa: “Het lijkt erop dat de muziekindustrie in de 263 landen die verbonden zijn aan het internet rechtszaken tegen Kazaa wil beginnen. Maar ik verwacht dat de muziekindustrie ook in Australië zal verliezen, zoals ze dat eerder deed in de Verenigde Staten en Nederland”.