Als er begin jaren negentig een brugklas van dance zou zijn geweest, dan was Haagse I-f (Ferenc van der Sluijs) het jongetje dat achterin naar buiten zat te kijken. Net zijn eerste platen gekocht en smoorverliefd op zijn 808-drumcomputer en films uit de jaren ‘60-‘70. Terwijl de andere jongens en meisjes in de klas met andere dingen bezig zijn, gaat I-f op zoek naar de perfecte electro-beat. 14 jaar verder: I-f is als dj in zijn genre de absolute wereldtop en heeft een spoor achtergelaten van releases, eigenwijsheid maar vooral de liefde voor muziek. En nu stopt I-f met dj-en. Het verhaal is bekend. Zoals velen vielen I-f (en de mannen van Bunker-label) genadeloos voor de dansmuziek die uit Noord-Amerika kwam. Maar als één van de eersten hadden ze door dat hun creativiteit beperkt werd door de wetten van de vierkwarts maat. Terwijl in Nederland de dance nog echt moest doorbreken keerden zij terug naar de roots van de beat: Disco. Maar dan met een twist: High-Octane, laat die V8-motor brullen! Stuiterende baslijntjes, scherpe claps en veel gemene vocalen. Er was zoveel meer mogelijk. Opgevoerde synthesizers en steeds het perpetuum mobile van de beat. Muziek werd de wereld ingeslingerd via de labels Murder Capital, Holosynthesis en Viewlexx en ‘Space Invaders Are Smoking Grass’ wordt zelfs een echte hit. De twee mix-cd's van I-f (Mixed up in The Hague 1 + 2, hier rechts gratis te downloaden) zijn ijkpunten van de Italo-disco. Ondertussen duikelen de dansvloeren het nieuwe millennium in en draaien de jongens voor in de klas zich om en gaan zich interesseren voor de jongens op de achterste rij. Electroclash heet de hype. De muziek van I-f en co. is heter dan heet en Fischerspooner en Dave Clarke gaan je zelfs noemen als grondlegger. Er ontstaat zelfs ruzie in de klas. Dj Hell (International Deejay Gigolos) krijgt van Den Haag harde veeg uit de pan met een manifest waarin geageerd wordt tegen de verschraling en vercommercialisering van de electro. Dit alles blijft niet zonder effect: in 2002 kondigt Ferenc het (voorlopige) einde aan van het Viewlexx-label (‘mijn missie is volbracht’) en zegt zich meer op film te willen toeleggen. In mei 2003 start hij zijn eigen internet radio station (Cybernetic Broadcasting) en in december 2003 kondigt hij zijn afscheid aan als DJ. Het Paard van Troje in Den Haag is goed gevuld en niemand minder dan John Aquaviva staat op te warmen. Deze Canadees richtte ooit met Richard Hawtin het Plus-8 label op en laat (al jaren) zijn bekende club sound horen. Het Haagse publiek vindt het prima en de straffe beats klinken. Als dit maar goed gaat. Ferenc verschijnt tegen tweeën en kijkt heel vies naar Aquaviva. Hij is niet gediend van de herrie en trekt de laatste plaat van Aquaviva resoluut langzamer. Aquaviva maakt kennis met I-f. Ferenc’ set is ruw, verrassend snel, maar toch een echt feest. Hij zingt mee met de vocoders en staat te swingen achter de decks. Helaas kan het publiek de tempowisseling niet helemaal aan en verkast langzaam naar de andere zaal. Daar brengt AMS musici en dance bijeen. O.a. dwarsfluit, percussie, DJ, trompet en zang gaan in de mix. Ferenc draait ondertussen gewoon door en vooraan blijven de mensen dansen. De kracht van I-f als DJ zit niet in de harde beat of hoge tempo (alles blijft rond 120 bpm zweven) maar in de variatie en de snel over elkaar glijdende platen die zich aan elkaar optrekken. De toeschouwer wordt gedwongen te luisteren en zich over te geven aan de melodie. Intergalactic Gary neemt het uiteindelijk over van I-f met iets snellere en gemenere electro. Na 10 jaar van reizen over de hele wereld stopt I-f met draaien. Maar gelukkig is er nog het internet. Daar rijdt de donkere diskotrein 24 uur per dag.