Tegenwoordig staat Hester Carvalho iets verder van het podium vandaan dan vroeger. Toen stond zij steevast linksvoor bij de luidsprekers. Maar ze gaat toch ook nog altijd voor haar plezier naar een concert. “Maar ik blijf niet altijd het hele optreden kijken. Soms begin je er toch doorheen te praten. Maar als ik voor mijn werk ga probeer ik toch de hele show te zien.” Carvalho is popjournalist bij het NRC. Een goede, want tijdens de jongste editie van Noorderslag werd haar werk beloond met de Pop Pers Prijs. Dat Hester ‘in de muziek’ terechtkwam is niet zo gek. Haar middelbare schooltijd bracht zij door aan het Barleus gymnasium tegenover Paradiso in Amsterdam. Zij tuurde naar buiten terwijl punkbands hun apparatuur de popzaal binnenreden. Op jonge leeftijd ging zij al naar de optredens kijken en zo maakte ze de hele Britse punkinvasie mee. Hester groeide op bij haar moeder. Haar vader was kunstenaar en overleed op jonge leeftijd. Echt vreemd vond de jonge Hester dat niet. Hij zag er immers oud uit. “Eén dag voordat ik acht werd ging hij dood. Hij was 56 jaar oud en al een tijd ziek. Op mijn achtste verjaardag kreeg ik een fototoestel. Daar had hij nog voor gezorgd.” Als vader niet was overleden waren haar ouders waarschijnlijk gescheiden. “Een echt gelukkig gezinnetje was het niet.” Met moeder ging Hester naar de hippies in het Vondelpark kijken of biodynamisch eten in de kelder van Paradiso. “Ik groeide op in een echt hippiesfeertje. Wij woonden in het atelier van mijn vader. Daar stond ‘verboden te verbieden’op de muur. Toen de muziek van Blondie verscheen en ma Carvalho het album ‘Plastic Letters’ kocht veranderde haar leven. “Anders was ik waarschijnlijk dierenarts geworden.” Luister naar het hele gesprek van Leonieke Daalder met Hester Carvalho in Ziel & Zaligheid (11-02-2004)