Altijd een leuke vraag van buitenlandse vrienden is om eens uit te leggen wat nu echt oorspronkelijke Nederlandse popmuziek is. Natuurlijk kom je dan niet aan met de Nederlandse huismerken die hun stijlvoorbeelden uit het buitenland schaamteloos kopiëren. Nee, om je betoog kracht bij te zetten heb je t-shirts in de kast liggen van bijvoorbeeld The Nits, Solex en de soft synthi-pop van Bauer. Wat maakt Bauer nu zo typisch Nederlands en daardoor zo uniek? Zeg maar Nederlandser dan Frans Bauer? Sorry, maar het is ook in dit geval vooral de knusse kneuterigheid. Tekstvondsten als ‘Test-driving through the neighborhood’ en ‘I sure hope that sunday will stay a SUNday’ getuigen van Nits-eriaanse wijsheden van het kaliber van In The Dutch Mountains. Geen Engelssprekende die daar ooit op zou komen. Verder verstaat Bauer in de traditie van Fay Lovsky de edele kunst van niemendalletjes op te blazen tot volwaardige popsongs: zo is bijvoorbeeld The Record Machine, een ideetje van een stem op 33 toeren kunstzinnig uitgewerkt tot meer dan een albumvullertje. Geen cent te veel, hoor! Tenslotte is bij Bauer werkelijk alles bedacht: poldermodel compromissen springen je tegemoet. Wat wil je ook met een album dat opent met Bouillabaisse Of Brilliance (voor degenen zonder woordenboek voorhanden: dat moeilijke woord is een uiterst bewerkelijke vissoep). En het meest commerciële nummer heet Libitz In A Car (we hebben het even voor je nagevraagd: Libitz is het meisjes waar een van de mannelijke karakters verliefd op is uit de Ang Lee film The Ice Storm uit 1997 met Christina Ricci). Nu we toch bezig zijn: in Open Air wordt ook nog even Linda Blair genoemd, uit de horrorfilm The Exorcist. Deze derde Bauer plaat van het duo Sonja van Hamel en ex-Bettie Serveert drummer Berend Dubbe is wel degelijk muzikaal een grote stap vooruit voor het foxy duo. Heeft het twee jaar lang afstoffen van hun Zilveren Harp op hun zolderkamertje toch resultaat gehad: de schuchtere Sonja klinkt nu op A Renegade Cop als een zelfbewuste dame waar de concurrentie van Stereolab en St. Etienne jaloers op kan zijn. Berend glorieert vocaal op het pastorale It’s Getting Better. Het zou aan de prachtige fladderhoes kunnen liggen, maar qua arrangementen klinkt het weer allemaal nog flirteriger en lente-achtiger dan voorheen. Ditmaal met echte drums en op bijvoorbeeld Life’s A Breeze refererend aan musicals uit lang vervlogen zwart-witte tijden. Enig minpuntje: de suikerpot staat te vaak onbewaakt open, dus snoepen met mate. Desondanks blijft Bauer een sterk Nederlands merk, dat hierbij nu terecht is gedeponeerd. Bauer staat met band op 3 maart in Club3VOOR12, het album is nu te beluisteren in de Luisterpaal.