Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: Cee-Lo Green - Cee-Lo Green... is the Soul Machine (Arista/BMG) Single van de Week: Comtron - Evil System (BlackLabel/Rush Hour) 3FM Megahit: 3 Doors Down - Here Without You (Republic/Universal) 3VOOR12 Top 10: 1. Flip Kowlier – In De Fik (cds Petrol/EMI) Vaak onverstaanbaar (ook voor deze landgenoot), maar altijd beklijvend. (Kevin Moens) Ik sprint vast naar België! (Robert Lagendijk) In De fik? Belgische Skik! (Ron van der Sterren) 2. Cee-Lo Green featuring Pharrell - Let's Stay Together (cd: Cee-Lo Green is the Soul Machine, Arista/BMG) En ben ik nou gek of zingt Pharrell en passant een stukje Oasis in het refrein? (Job de Wit) 3. The Speaking Canaries - Get Out Alive: The Last Type Story (12xu/Konkurrent) Een intrumentaal stukje gitaargeneuzel dat harder rockt dan AC/DC (Niels Post) 4. N*E*R*D live @ Melkweg, 23 februari 2004 Tijdens She Wants To Move wordt de show gestolen door een blond meisje dat met haar soepele heupbewegingen de temperatuur van de Melkweg en de boxershort van meneer Williams nog wat laat stijgen. Top entertainment! (Sander Kerkhof) 5. Alan Braxe & Fred Falke - Rubicon (single, Vulture/Labels) Zo jaren 80 klonken de platen zelfs in de jaren 80 niet eens. (Kevin Moens) 6. The Ponys - Laced With Romance (In The Red/Konkurrent) Mogen we dit asjeblieft heel snel live zien? (Ron van der Sterren) 7. Stereolab - Margerine Eclipse (cd, Elektra/Warner Music) Muziek voor in de hemel van de kleine dood. (Gerard Walhof) 8. Leki – Breakin’Out (cds, Mostiko/CNR Music) Net zo goed als Leila K! (Robert Lagendijk) 9. Seachange - Lay Of The Land (cd, Matador/V2, release: 8 maart) Meneer Ben van Londen Calling, houdt u ze alstublieft in de peiling voor ze te groot worden? (Menno Visser) 10. Like A Tim & Gina V. D'orio - Bassgirl' (Like/Clone) En geloof het, élke track spettert van de plaat! (Lady Aïda) De Lijstjes: Gerard Walhof draait: Diverse artiesten - "Goodbye, Babylon (6-verzamel-cd-box; Dust To Digital) 't Kost iets maar dan heb je ook wat. Zoals we allemaal weten ligt de bron aller popmuziek in het zuiden van de Verenigde Staten. Maar hoe vaak hoor je daar nou iets van? Alan Lomax, de Harry Smith Collection, zoveel hoogtepunten zijn er niet. Het label Dust To Digital (!) zorgt voor een nieuwe mijlpaal met deze geheel in stijl uitgevoerde box. Of liever: kist. Dennehout, met binnenin ruwe katoen, een boekwerk op ouderwets ongebleekt papier, en zes cd's in karton. Smells and sounds like the cottonfiels indeed. Schitterende, tot op de bodem van de ziel ontroerende country en gospel. Van bijvoorbeeld de Reverend T.T. Rose and Singers, Roosevelt Graves and Brother en de Alabama Sacred Harp Singers. Maar ook met bekender volk als Blind Lemon Jefferson, de Louvin Brothers en de Carter Family. Sluit perfect aan bij de prachtige vier-delige serie "Country USA" die op vrijdag te zien is op Nederland 3. Vanavond deel 3. Pyrolator - Ausland (cd, Ata Tak) Voor de ouderen onder ons. Pyrolator heet bij de burgerlijke stand van Dusseldorf gewoon Kurt Dahlke. Hij maakte eind jaren zeventig deel uit van de roemruchte Duitse groepen Deutsch Amerikanische Freundschaft en Der Plan maar ging begin jaren tachtig solo en werd een van de pioniers van de electronische popmuziek. Na een verblijf van enkele maanden in Amerika maakte hij zijn tweede album "Ausland" waarop hij als eerste muziek maakte met een soort digitale sequencer avant la lettre, de Brontologik. En zoals zo vaak in de geschiedenis van de pop: een nieuw instrument betekende nieuwe muziek! Op de rerelease van "Ausland" is in een goed hoorbaar thematische gedachte alle muziek bijeengebracht die Pyrolator met het instrument heeft gemaakt. Opvallend hoe volstrekt van deze tijd die muziek nog steeds klinkt, opvallend hoe leuk de humor nog steeds is. Ja, het bestaat: Duitse humor. Stereolab - Margerine Eclipse (cd, Elektra/Warner Music) Het negende album van (oorspronkelijk) het duo Tim Gane en Laetitia Sadier uit Londen en het eerste na het verongelukken van groepslid en vocaliste Mary Hansen. En opnieuw schitterend in een volstrekt eigen idioom. Artpop met wortels in een ver Duits (kraut)verleden. Wonderschone melodieen en harmonieen, kleine ontregelende klanken en accoorden, subtiele ritmische verschuivingen. Met een hoofdrol voor (opnieuw) Sean O'Hagan van de High Llamas en de sprookjesstem van Sadier. Het pleit voor Pharell Williams van N.E.R.D. dat dit de muziek is waarop hij wil worden gepijpt. Muziek voor in de hemel van de kleine dood. Job de Wit draait: Sonar Lodge - Needlework (Music For Speakers/Rush Hour) Of: hoe je van een ordinaire remix-verzamelaar een exquise album kunt maken. De Eindhovense groep Sonar Lodge heeft de tracks van vier voorheen alleen op vinyl verkrijgbare EP's schitterend aan elkaar gemonteerd. Geraffineerde nu-jazz met beats om je vingers bij af te likken. Veel beter dan de laatste Jazzanova-cd. Bauer - Thin White Line (cd: Baueresque, Excelsior/V2) Perfecte popsong die me à la minute meesleept in zijn melancholie. "If I could take you back to the times we've had, would we still be making the same mistake?" De eerste twee cd's van Bauer zijn indertijd een beetje langs me heen gegaan, dit is echter een kunststukje. Woensdag 3 maart live in Club 3voor12. Cee-Lo Green featuring Pharrell - Let's Stay Together (cd: Cee-Lo Green... is the Soul Machine, Arista/BMG) The Neptunes brengen hun eerbetoon aan het geluid van Al Green-producer Willie Mitchell en hiphopper Cee-Lo Green perst de soul uit zijn tenen ('t is geen cover trouwens). En ben ik nou gek of zingt Pharrell en passant een stukje Oasis in het refrein? Lady Aïda draait: Like A Tim & Gina V. D'orio - Bassgirl (Like/Clone, release: mei) Mini album met negen klassieke Amerikaanse nummers uit de jaren vijftig, begeleid met énkel een TB 303 baslijn en een subtiel synth-lijntje. En geloof het, élke track spettert van de plaat! The Riplets - Hey Mickey (DGG Mix) (mp3) Riplets Undressed! De zwoele David Gilmourgirls mix van Mickey. Zon én Cocktails! Sole - Man's Best Friend (Morr/Lowlands) Electronica punk met de rappe tongval van opgepitchte mc's en moddervette zompige baslijnen en doorgefilterde verrotte gitaarsamples. Bist du verruckt? Niels Post draait: The Speaking Canaries - Get Out Alive: The Last Type Story (12xu/Konkurrent) Die opening, genaamd I Wear Glasses in The Most Brutal Sport Invented (!), is een 'killer'. Een intrumentaal stukje gitaargeneuzel dat harder rockt dan AC/DC. Het tweede nummer, Menopause Diaries, is een indierock kraker die waarschijnlijk meer kans van slagen in het midden van de jaren negentig had. Dat neemt niet weg dat die song, en de rest van de plaat, veel beter is dan 98% (ik heb het uitgerekend) van wat er uitkwam in de gouden indie-jaren. De tweede plaat van The Speaking Canaries is min of meer het soloproject van Damon Che van Don Caballero. Die band staat bekend om hun onhandelbare muziek EN muzikanten. Maar Damon Che begint met dat gegeven in het achterhoofd wel wat weg te hebben van een geniale gek. John Frusciante - Shadows Collide with People (Warner Bros./Warner Music) Over geniale gekken gesproken. Alhoewel zo gek is ie tegenwoordig niet meer, John Frusciante. Maar heeft wel een mooie plaat gemaakt. En hij kan WEL zingen! Zeker zijn kopstem in ongeevenaard. DJ Danger Mouse - The Grey Album (mp3) Het is een geweldig idee. Het is geweldig uitgevoerd. Het is geweldig dat er meer dan 100.000 mensen het hebben gedownload. Het is geweldig dat ze weten dat het er meer dan 100.000 duizend zijn. Hoe tel je zo iets? Het is geweldig dat EMI het probeert te verbieden. Toen werden de mensen pas echt geinteresseerd. Het zou geweldig zijn als Paul McCartney ingreep en toegaf dat het een geweldige plaat is. Het is zoals Ian McKaye onlangs stelde: "You can't stop music. Music is water." Kevin Moens draait: Flip Kowlier - In De Fik (cd, Petrol/EMI, NL-release: 22 maart) De West-Vlaamse bard bezingt in alle eerlijkheid het plezier en het verdriet van België. Kowlier - zang, akoestische gitaar, mondharmonica en 'bellekes' - scoort met toppers als 'Nonkel Dirk', 'Geef Mie Een Glas' en de gelijknamige single 'In De Fik'. Vaak onverstaanbaar (ook voor deze landgenoot), maar altijd beklijvend. Alan Braxe & Fred Falke - Rubicon (single, Vulture/Labels) De heren die ons in het verleden al het fijne Franse disconummer 'Intro' brachten (met die geweldige baslijn!). Zo jaren 80 klonken de platen zelfs in de jaren 80 niet eens. Coldplay - Clocks (Röyksopp Trembling Heart Remix) (12", Parlophone/EMI) Een toppertje op eBay, deze 12" waar er maar 1000 geperst van zijn. Gek genoeg gewoon te koop in de betere Amsterdamse platenzaak. Royksöpp plakken een Poor Leno-achtig beatje onder Chris Martins vocalen. Even pitchen tot +8 en je hebt zowaar een fijn dansnummer. Menno Visser draait: Constantines - Shine A Light (cd, Sub Pop/Konkurrent) De geest van de Afghan Whigs waart rond bij deze jonge Canadezen. Ze brengen hun punkrock met zo veel passie dat het bijna lijkt of ze eigenlijk liever soul spelen. Blijft een heel album lang boeiend en spannend. Kom daar meer eens om tegenwoordig... Seachange - Lay Of The Land (cd, Matador/V2, release: 8 maart) Iets bijzonders uit het anders zo doodsaaie Britse Nottingham. Een bij vlagen rauw rockend zestal met een meisje op viool met als kernwoord BEZIELING. Langzaam zullen ze via live optredens heel Engeland overspoelen. Meneer Ben van Londen Calling, houdt u ze alstublieft in de peiling voor ze te groot worden? Stijn - Licky D'Lick (single Ziek, Labels) Ritmebox Belg die op dit b-kantje zijn adoratie voor Prince niet onder rokken of banken steekt. Opent likkebaardend eetbaar ondergoed dat voor anderen gesloten blijft. Zo maf en over the top dat het weer leuk wordt. Robert Lagendijk draait: Leki – Breakin’Out (cds, Mostiko/CNR Music) Vlaamse week in huize Lagendijk. Misschien wel omdat collega Janssen vorige week zo enthousiast was over deze ‘Vlaamse Missy Elliott’. En gelijk heeft ie, want wat is dit een leuke single. Er zit een ‘turn up the bass –geluidje’ in dat behoorlijk gedateerd klinkt, maar in combinatie met het catchy refreintje en Leki zelf wordt het bijna hipper dan Missy. Net zo goed als Leila K! Flip Kowlier – In De Fik (cds Petrol/EMI) Toen ik ooit, Ocharme Ik, het debuut van Nonkel Flip in een café in Kortrijk hoorde ben ik de volgende dag naar de plaatselijke cd-boer gestruind om het aan te schaffen. In De Fik is de eerste single van de opvolger die pas 22 maart uitkomt. Ik sprint vast naar België! Mauro’s Somnabula – The Lady Is A Punisher (3VOOR12 sessie op Motel Mozaique 2003) Met cape en wandelstok deed Mauro speciaal voor ons zijn Somnbula act: een even onvergetelijke als briljante koptelefoonsessie. Sinds kort heb ik ook de cd van Somnabula, en wat blijkt? Mauro zong (en playbackte!) in Rotterdam gewoon met zijn eigen cd’tje mee. En het stomme is ook nog eens dat dat de sessie alleen maar beter maakt. Kijken! (The Lady Is A Punisher begint bij 12.00 minuten) http://3voor12.vpro.nl/3voor12/groups/index.jsp?groups=2892225 Norbert Pek draait: diverse artiesten – All Lined Up: the Kult of the Eighties (CD, Universal) Vorig jaar verschenen en onmisbaar. Een ideale verzamelaar voor degenen die willen weten waar Franz Ferdinand de mosterd heeft gehaald. We noemen een XTC. En een Gang Of Four. Clash. Call. Div. Cramps. Joy Division. Háál deze compilatie. Haven – All For A Reason (cd, Radiate/EMI, release: 22 maart) Gevoelige jongens met hoge stemmetjes hadden tot voor kort de wereld in hun handen. Er zijn natuurlijk blijvertjes zoals Coldplay, maar het gros is al weer vergeten en verdwenen. Haven had een mooie onoriginele plaat uitgebracht en heeft er nu weer één. Al vaker gehoord, maar toch weer genieten. The Vines - Winning Days (cd, Capitol/EMI, release: 22 maart) Het debuut van The Vines zorgde hier voor een hoop jeuk en irritatie, maar omdat niet iedereen dit voelde zijn ze weer terug met een tweede plaat. Een best aardig openingsnummer. Punt. Verder veel niemandalletjes, wat eeh… ‘sfeervolle’ ballades en veel goede oude irritatie. Daar ben je snel op uitgedraaid. Die winning days zijn toch al lang over voor The Vines?! Sander Kerkhof draait N*E*R*D live @ Melkweg, 23 februari 2004 De hype was groter dan de bankrekening van Pharell Williams zelf, en tja, dan kan het op de avond zelf alleen maar een beetje tegenvallen. Want: nee, Chad Hugo is er niet bij, ja Spymob is een matige Hall & Oates coverband en Pharell geen sterke zanger en ja, er staan weinig nieuwe Lapdances op 'Fly Or Die'. But who cares? De sfeer is super, Pharell trekt z'n t-shirt uit, alles van "In Search Of" wordt woordelijk meegezongen door de zaal en tijdens She Wants To Move wordt de show gestolen door een blond meisje dat met haar soepele heupbewegingen de temperatuur van de Melkweg en de boxershort van meneer Williams nog wat laat stijgen. Top entertainment! Doe Maar - Pa (cd: 4Us, Sky/Telstar) Vorig week vrijdag luisterde ik naar Claudia op 3FM en kreeg ineens kippenvel van het intro van dit nummer. Perfecte drums, belletjes en die simpele baslijn die invalt. Als The Neptunes in 1983 al hadden bestaan, dan... Pa wordt het startpunt voor de nieuwe Sandeman dj mix! Seymour Bits - Free (12", Klakson/Clone) Prince gaat weer lekker uitgebreid op tournee binnenkort en op zijn nieuwe album Musicology zullen een paar van zijn grootste hits in een nieuw jasje worden gestoken. Dat hoeft helemaal niet, meneer Prins, we horen liever de ouwe hap. Bas(tian) Bron heeft meer gevoel voor tijdgeest. Zijn 'Free' heeft die moddervette ouwe Prince sound, een geweldige hook en bergen hitpotentie. De rest van de EP mag er ook zijn trouwens. Maurice Woestenburg draait: V/A - Money Will Ruin Everything (Boek + 2cd Rune Grammafon) Rune Grammafon is een uitgeverij uit Noorwegen, gespecialiseerd in elektronica, jazz en improvisatie. De stemming is overwegend donker en ijzig, zoals ook het Noorse klimaat donker en ijzig kan zijn. De vormgeving staat echter in schril contrast met de muziek. Kleurrijk en abstract. En bedrieglijk simpel. Het boek bevat alle ontwerpen van de vaste vormgever Kim Hiorthoy (tevens muzikant) en verder onder meer een interview met labeleigenaar Rune Kristoffersen. De twee cd's geven een staalkaart weer. Met uitschieters van Alog, Food, Supersilent en Deathprod. 'Money Will Ruin Everything' is vooral een lust voor het, uhm, oog. V/A - Studio One Ska (2lp, Soul Jazz/Munich) Studio One lijkt een onuitputtelijke bron. Na compilaties als roots, rockers en soul, volgt nu het genre waar het allemaal mee begon: de ska. Het album geeft een helder overzicht van de beginperiode van de Jamaicaanse ska, zo begin jaren zestig, alwaar de eerste reggae-stuiptrekkingen voorzichtig lijken door te schemeren. Een mooi document. Met bijdragen van onder meer The Wailers, Joe Higgs en The Ethiopians. AGF - delayONmyPILLOW (3"-cd, Stichting Mixer) Haar debuut 'Head Slash Bauch' riep de nodige vraagtekens op. Antye Greie Fuchs. Wie zegt u? Laub? Hoe merkwaardig... Onlangs verscheen 'Westernization Completed', het tweede album van AGF, waar, hoe jammerlijk, ruim baan voor de songtekst werd gemaakt. De connectie met Laub werd ineens duidelijk. Bij 'delayONmyPILLOW' zijn we terug bij af. De teksten zijn gereduceerd tot gefragmenteerde snippers. Ondefinieerbaar. Gelukkig maar. Want wie zich de term 'poemproducer' durft toe te eigenen, daar mag je toch wel wat meer gewicht van verwachten. Ron van der Sterren draait: The Ponys - Laced With Romance (In The Red/Konkurrent) Mijn buurman hoort er Dexy's Midnight Runners in, maar voor mij is dat hoge schreeuwstemmetje meer een rockversie van Robert Smith (The Cure). Zeker als je nummers Lets Kill Ourselves noemt en je die flanger continu laat aanstaan. Mogen we dit asjeblieft heel snel live zien? Flip Kowlier – In De Fik (cds, Petrol/EMI) Is het de bedoeling dat ik na drie tellen al in de lach schiet? Of dat ik na vijf tellen denk: In De fik? Belgische Skik!! Met de niet te evenaren Belgische gevatheid, dat wel. Maar toch. Geen grotere dooddoener dan te hoge verwachtingen. Misschien als ik ze nu snel bijstel, is de hele cd straks toch weer leuk. Metallica - St. Anger (Vertigo/Universal) Donderdag live op tv bij BNN, de Lica-saurussen van de Metal. Hard, strak, maar ook irriterend slecht gezongen. Daarom snel de cd even opgezet om die nasmaak weg te spoelen. Herman Roggeveen draait: Joy Zipper - American Whip (Vertigo/Universal, release: 15 maart) Joy Zipper verzorgt het voorprogramma van Air in Engeland en dat is niet verwonderlijk. Want de muziek heeft vele raakvlakken. En ein-de-lijk gaat de nieuwe plaat dan ook hier uitkomen, een half jaar na het optreden op London Calling. The Stills - Lola Stars & Stripes (single, 679/import GB) Geniale video voor een geniaal liedje. Vooral dat refrein met die opzwepende gitaar. Keane - Somewhere Only We Know (single, Island/Universal) Nee hier staat geen Kane, maar Keane. Het heeft heel veel weg van Travis en Saybia, twee bands waar ik geen fan van ben. Van Somewhere Only We Know druipt de kazigheid dan ook af, en toch heeft het iets authentieks en oprechts. Oordeel zelf.