Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Green Day - American Idiot (Reprise/Warner Music) release: 13 september Disque Pop de la Semaine: Soulwax - Any Minute Now (PIAS) release: 23 augustus Clipper van de Week: The Libertines – Can’t Stand Me Now (Rough Trade) 3FM Megahit: Faithless - I Want More (Cheeky/BMG) 3VOOR12 Top 10: 1. Blues Explosion live in Desmet Studio’s (Amsterdam, 11 augustus) Het was, als producer, een enerverende middag die eindigde in een geweldig optreden van een geweldige band. Zouden ze wel eens een slechte dag hebben? (Niels Post) Om vervolgens de draad van waar hij goed in is maar weer snel op te pakken: zompige (rhythm 'n') blues spelen. En dat deed hij een uur lang vol overgave. (Gerard Walhof) De volgende keer heten ze vast gewoon Explosion. En die kunnen heel wat Damage veroorzaken. (Robert Lagendijk) 2. Feist – Let it Die (cd, Polydor/Universal) release: 6 september Bij de TROS roepen ze vast 'Dido, Norah Jones!'; wij bij de VPRO roepen dan al feistfuckend terug 'Ricky Lee Jones, Beth Orton!' Na Franz Ferdinand de zeker de tweede F in mijn jaarlijstje. (Menno Visser) Lome maar o zo mooie luisterpop. Het is vooral de stem van Feist die fascineert. (Herman Roggeveen) 3. Green Day – American Idiot (Reprise/Warner Music) release: 13 september Een song in beste Beach Boys/Ramones-traditie die je nooit meer vergeet, zanger Billie Joe die de wereld om hem heen nauwelijks kan geloven en drummer Tre' Cool (de FBI kent hem als Frank Wright) die zich uitleeft op de floor-tom. (Job de Wit) 4. Steve Poindexter - Whiplash (10”: Phase II!!!, Muzique) Hutjemutje dansen op de kale beats van de TR 808 en gefilterde resonerende synths. In afwachting op de drugbust, later in de nacht. (Lady Aida) 5. Grand National - Cherry Tree (Sunday Best/Zomba) Grote hit op Studio Brussel en terecht. Vrolijkstemmend radiodeuntje dat door 10CC geschreven had kunnen zijn. (Menno Visser) 6. Tom Waits – Real Gone (cd, Anti-/Epitaph) release: 4 oktober Ik kwam meteen tot de conclusie dat het buitengewoon prettig is dat er zo af en toe nog vaste waarden in het leven zijn. Waits is een muzikale categorie op zichzelf en doet op zijn nieuwe album wat hij moet doen: licht vernieuwen en verder consolideren. (Gerard Walhof) 7. Dave Clarke – The Wolf (cd: Devil’s Advocate, Skint/Sony Music) Junkie XL heeft een studio in Amsterdam. Dave Clarke schijnt tegenwoordig boven die studio te wonen. Zo heb je altijd een baas boven een baas. (Ron van der Sterren) 8. Bob Log III live in de Player (Rotterdam, 10 augustus) En Bob Log was te gek. Ik snapte meteen waarom Tom Waits zo fan van hem is en waarom die hij een nummer als Clap Your Tits schrijft... Wat een held. (Niels Post) 9. The Secret Machines – Now Here Is Nowhere (cd, Reprise/import VS) Hier kan ik best een grote fan van worden. (Robert Lagendijk) 10. Haldern Pop 2004 (Rees-Haldern am Niederrhein, 6 en 7 augustus) Volgend jaar weer. (Herman Roggeveen) De Lijstjes: Job de Wit draait: Dizzee Rascal - Respect Me (cd: Showtime, XL/V2) release: 6 september Met die nieuwe Dizzee-cd ben ik nog wel even zoet, gelukkig breekt eindelijk mijn vakantie aan. Respect Me - zoals elke 3voor12BPM-fan meteen hoort, gebaseerd op Wonders What-beat ;-) - is er eentje om tussen je tanden mee te knarsen: "You people are gonna respect me if it k-i-i-i-lls you..." De internetfanboys en VPRO-radio-dj's zijn het probleem niet. Maar ook "the pricks who think I'm slacking" (ergens om in de hoek in Bow of Hackney, waarschijnlijk) kunnen hier niet onderuit. Schaffel is Stronger Than Pride (dj-mix van Philip Sherburne, mp3) Twee weken geleden had ik het op deze plek, naar aanleiding van popprinses Rachel Stevens, over schaffeltechno. De sympathieke Amerikaanse dj/journalist Philip Sherburne heeft deze week zijn Sónar-set ter downloading aangeboden op phs.abstractdynamics.org/archives/003865.html. Ruim een uur lang schuifelt de vierkwartsmaat, van T. Rex (jaja!) tot Wighnomy Brothers, natuurlijk veel Kompakt-releases en uiteraard de hits van T.Raumschmiere en Goldfrapp... Green Day - American Idiot (Reprise/Warner Music) release: 13 september Alleen al die kop van Michael Moore ben ik inmiddels zo zat dat ik bijna hoop op een herverkiezing van Bush Junior. Op deze fenomenale single neemt Green Day haar achterlijke landgenoten een stuk minder slinks op de hak. Een song in beste Beach Boys/Ramones-traditie die je nooit meer vergeet, zanger Billie Joe die de wereld om hem heen nauwelijks kan geloven en drummer Tre' Cool (de FBI kent hem als Frank Wright) die zich uitleeft op de floor-tom. Op repeat voor zeker een half uur, ook te beluisteren op www.greenday.com. Herman Roggeveen draait: Feist – Let it Die (cd, Polydor/Universal) release: 6 september Norah Jones, Paula Cole en Billie Holiday. Het zijn de geestverwanten van Feist. Lome maar o zo mooie luisterpop. Het is vooral de stem van Feist die fascineert, al kan ik nog niet precies de vinger op de zere plek leggen waardoor dat komt. Daar probeer ik komende week achter te komen. Prachtig. Haldern Pop 2004 (Rees-Haldern am Niederrhein, 6 en 7 augustus) Opnieuw ben ik verrast door de fantastische programmering op Haldern Pop. Want het was weer beter dan ik vooraf verwachtte, dankzij de bijdragen van Ghinzu en Kings Of Leon. En dan is er natuurlijk nog de altijd goede Haldern-sfeer. Volgend jaar weer. Animal Crossing (Nintendo) release: 24 september Al acht maanden ben ik verslingerd aan mijn eigen dorpje in Animal Crossing, waar het leven parallel loopt aan de echte wereld. Ik heb veertien dierlijke dorpsgenoten, een huis dat ik moet inrichten en verbouwen, een museum dat ik vol moet krijgen en er is een winkeltje met elke dag een verse lading voorwerpen. Gisteren heb ik eindelijk de kwal gevangen, waardoor ik bijna alle vissoorten heb. Gisteren kon ik bij het meer ook de meteorietenregen bewonderen met enkele dorpsgenoten. Morgen komt de waarzegster langs. Ik ben benieuwd hoe het met mijn karma is gesteld. Zie animalcrossing.nintendo.nl. Menno Visser draait: Feist – Let it Die (cd, Polydor/Universal) release: 6 september Het popjaar 2004 kan rustig ingedeeld worden als voor en na Feist. Meteen al op opener Gatekeeper is het alsof de girl van Ipanema zelf zingt. Wow, wat een zwoele stem! De schuchtere Canadese leidt je rond langs prachtige folk op Mushaboom, leftfield chanson op Tout Doucement, het Portishead-achtige Let it Die en de jarenzeventigslijper Inside and Out en zo kan ik wel doorgaan, hoogtepunt na hoogtepunt. Bij de TROS roepen ze vast 'Dido, Norah Jones!'; wij bij de VPRO roepen dan al feistfuckend terug 'Ricky Lee Jones, Beth Orton!' Na Franz Ferdinand de zeker de tweede F in mijn jaarlijstje. American Music Club - Love Songs For Patriots (album Cooking Vinyl/Bertus) release: 6 september Mark Eitzel is back on track. Geweldige teksten weer over de losers van deze wereld: de strippers, gevangenen, en reken Eitzel er zelf ook maar bij. Zulke treurige Americana dat het leven eigenlijk best wel weer meevalt, alles gezongen door die allestroostende Stem. En nu maar hopen dat de grote schare die Mark Lanegan aanschaft, ook voor AMC valt. Zal wel weer niet. Grand National - Cherry Tree (Sunday Best/Zomba) Grote hit op Studio Brussel en terecht. Vrolijkstemmend radiodeuntje dat door 10CC geschreven had kunnen zijn. Gerard Walhof draait: Nick Cave & the Bad Seeds - Abbatoir Blues/The Lyre of Orpheus (Mute/EMI) release: 4 oktober Koning Knipmes is er met de jaren wel strammer maar niet minder intens op geworden. Op zijn nieuwe dubbel-cd belicht hij in zijn eigen goede traditie de donkere kant van het bestaan in dit aardse tranendal. Maar nu van twee kanten, de harde en de zachte. Abbatoir Blues staat vol zuigende rhythm 'n' blues en pompende gospel, The Lyre of Orpheus vol semi-akoestische ballads. De toon van zijn teksten is nog steeds die van berusting en hoop, de dragers ervan zijn nog steeds God en de liefde. En de songs zijn sterker dan op zijn vorige, Nocturama. Zolang hij niet omkijkt, lukt het hem de liefde op grote hoogte te bezingen en anders wordt het troosteloze melancholie. Hou vol, Nick. Op 23 november staat hij met zijn Bad Seeds in de Bijlmer Bierhal. Tom Waits – Real Gone (cd, Anti-/Epitaph) release: 4 oktober Eén keer heb ik de afgelopen week het nieuwe album van Tom Waits kunnen beluisteren want daarna moest het weer terug naar de platenmaatschappij. Maar ik kwam meteen tot de conclusie dat het buitengewoon prettig is dat er zo af en toe nog vaste waarden in het leven zijn. Waits is een muzikale categorie op zichzelf en doet op zijn nieuwe album wat hij moet doen: licht vernieuwen en verder consolideren. Zoals in het openingsnummer Top of the Hill, een gesampelde bluesy drone met stem en gitaar. Je moet maar durven als openingsnummer. En zoals in nummers met typische Waits-titels als Hoist That Rag, Don't Go Into That Barn en Dead & Lovely, met minimaal typisch Waitsrammelinstrumentarium plus gitaar. Ach, eigenlijk blijft alleen zijn stem al voldoende. De zon komt op, het is tijd om naar huis te kruipen. Dit najaar twee maal in ons land. Blues Explosion live in Desmet Studio’s (Amsterdam, 11 augustus) 't Blijft een rare, contactgestoorde man, Jon Spencer. Roept iemand naar aanleiding van de titel van zijn nieuwe, binnenkort te verschijnen album Damaged "Damaged what?", staat hij volledig met de mond vol tanden. Om vervolgens de draad van waar hij goed in is maar weer snel op te pakken: zompige (rhythm 'n') blues spelen. En dat deed hij een uur lang vol overgave. Met nummers van zijn nieuwe album en oude publieksfavorieten voor tweehonderd dolenthousiaste fans die de Club in 52 minuten hadden uitverkocht. Het hele optreden wordt uitgezonden in 3VOOR12FM en komt online rond de release van Damaged. Niels Post draait: Bob Log III live in de Player (Rotterdam, 10 augustus) Onlangs las ik een uiterst sympathiek interview met Bob Log III en daarna had ik me voorgenomen dat de volgende keer dat de brave borst in de buurt zou zijn, ik moest gaan kijken. Het was tenslotte lang geleden. Had ik toen geweten dat dat twee weken later was, had ik me dat misschien niet voorgenomen. Maar nu was die afspraak met mezelf er en moest ik wel de deur uit op deze vergeten dinsdagavond. Twee opmerkelijk punten uit dat interview waren dat Tom Waits fan van hem is en dat-ie in het voorprogramma van Ani DiFeranco voor 3000 lesbiennes speelde en toen het nummer Clap Your Tits had geschreven. De Player is een super charmant, smaakvol artistiek aangekleed, hoekpand op 'zuid'. Katendrecht om precies te zijn. Met de locatie zit het wel goed. En Bob Log was te gek. Ik snapte meteen waarom Tom Waits zo fan van hem is en waarom die hij een nummer als Clap Your Tits schrijft... Wat een held. Blues Explosion live in Desmet Studio’s (Amsterdam, 11 augustus) Nog zo'n held. Jon Spencer. Of eigenlijk heel die band. Het was, als producer, een enerverende middag die eindigde in een geweldig optreden, van een geweldige band. Zouden ze wel eens een slechte dag hebben? Op het podium wel te verstaan... daarbuiten weet ik het namelijk wel zeker. Pretty Girls Make Graves live in Winston International (Amsterdam, 12 augustus) Helaas geen helden vanavond. (Of het moet collega Sander Kerkhof zijn geweest die het fenomeen Pretty Girls Make Graves voor iedereen die het wilde horen met Krezip vergeleek.) Maar wel de aangename constatering dat een band als deze de Winston uit kan verkopen terwijl hun eigenlijke concertenboeker beweert geen optreden voor ze te kunnen vinden. Grappig. Nog een aangename constatering was dat de band niet zulke ellendelingen zijn op het podium als dat ze in het interview in Club 3VOOR12 Salon de dag ervoor deden vermoeden. Lady Aida draait: Octave One - The Theory of Everyhting (Concept/430 West) release: januari Hoe is het mogelijk! Twee jaar lang werkten de Detroitse Burden-broers aan hun nieuwe album met dertien tracks die variëren van hiphop, house en techno onder de toepasselijke titel The Theory of Everything... Eén van de klappers is de live-uitvoering van de cult househit Black Water met het ingespeelde vioolwerk van het Londense Urban Soul Orchestra en de zang van Ann Saunderson. Als bonus staat op de cd de verborgen track Horizonz. Nou is The Theory of Everyhting eindelijk af. Het vinyl is klaar, de cd, het artwork. Komt dit album pas in januari 2005 officieel uit! Gelukkig worden er dit najaar eerst nog een paar singles gereleast. Duurt het nog bijna een half jaar! Cybonix - Make This Party Live (12”, Frustrated Funk/Clone) Vierde release van dit Rotterdamse underground labelproject. Op ongeregelde tijden duikt er ineens weer zo’n puike single op. Electro-bodymusic zonder naam en faam maar mét inhoud. Ze zijn er gelukkig nog! Steve Poindexter - Whiplash (10”: Phase II!!!, Muzique) Het is 1989. Weer even terug in de snikhete Warehouse in Chicago met Eric Martin (Emergency) en Steve Poindexter. Hutjemutje dansen op de kale beats van de TR 808 en gefilterde resonerende synths. In afwachting op de drugbust, later in de nacht. Ron van der Sterren draait: Dave Clarke – The Wolf (cd: Devil’s Advocate, Skint/Sony Music) Junkie XL is weer in Nederland. Junkie XL heeft een studio in Amsterdam. Dave Clarke schijnt tegenwoordig boven die studio te wonen. Zo heb je altijd een baas boven een baas. Spektrum – Enter the Spektrum (cd, Playhouse/News) Heb je dat ook, dat ze bij je voetbalclub, hockeyvereniging of tennisfeestje nooit jouw muziek draaien? Ik sinds gisteren niet meer. Klimmuur Centraal in Amsterdam heeft niet alleen een nieuwe plek, ook nieuwe cd’s. In de touwen met Spektrum. Sky high ga je dan! The Cure – The Cure (cd, Geffen/Univeral) Jezus zeg, het is wel het jaar van de fossielen hé. Pixies, Morrissey en nu ook nog The Cure. Met Robert Smith nog steeds als Koning Jank. Nog steeds met dat typische stemmetje. En nog steeds goed. Robert Lagendijk draait: Blues Explosion live in Desmet Studio’s (Amsterdam, 11 augustus) Sinterklaas en de kerstman komen elk jaar. Evenals de paashaas, mijn verjaardag en een flinke verkoudheid. Ook The Jon Spencer Blues Explosion komt elk jaar. Dit jaar alleen onder de nieuwe (nu nog betere!) naam Blues Explosion. En wat waren ze weer goed. De volgende keer heten ze vast gewoon Explosion. En die kunnen heel wat Damage veroorzaken. Les Savy Fav - Inches (cd/dvd, French Kiss/Konkurrent) Sinds een maand of wat uit maar bij Inches maakt het niet veel uit of je hem een jaartje eerder of later ontdekt. Het gaat hier namelijk om een verzameling vinylplaatjes uit 1996 tot heden. En ineens kom je er weer achter dat er nog heel wat moois uit het verleden valt te ontdekken. Voor mensen die !!! ook tof vinden! The Secret Machines – Now Here is Nowhere (cd, Reprise/import VS) Vreemd veelvormig album dat naar vanallesennogwat klinkt. Soms ingetogen als Yo La Tengo, dan weer rockend als The Strokes met de harmonieën van The Shins. Ook is er iets van Radiohead in de muziek terug te horen. Hypnotiserend goed. Hier kan ik best een grote fan van worden.