Elliott Smith overleden

Singer/songwriter pleegt op 34-jarige leeftijd zelfmoord

De singer/songwriter die platen als Either/Or en XO maakte is dinsdag 21 oktober door zelfmoord om het leven te komen. De introverte Elliott Smith is 34 jaar geworden. Aldo Perotti: “Het was net alsof hij altijd met een regenwolkje boven zijn hoofd liep, waar hij ook heenging.”

Singer/songwriter pleegt op 34-jarige leeftijd zelfmoord

De Amerikaanse singer/songwriter Elliott Smith is op dinsdag 21 oktober jl. overleden. Hij is door zelfmoord om het leven gekomen. Smith is geboren in Omaha, Nebraska, maar verhuisde al snel naar naar Texas waar hij zijn jeugd doorbracht. Nadat hij de middelbare school heeft afgerond gaat hij Filosofie en Politicologie studeren in Amherst, Massachusetts. Smith debuteert in 1993 met Dead Air, maar zijn grote doorbraak volgt in 1997 door een grote bijdrage aan de soundtrack van Good Will Hunting. Het nummer ‘Miss Misery’ krijgt een Oscar-nominatie voor beste filmmuziek. Dat jaar verschijnt ook zijn album Either/Or. In 1998 brengt Smith XO uit, een album vol klassieke en tijdloze popliedjes als ‘Waltz #2’ en ‘Sweet Adeline’. Het album heeft een vol en warm geluid waarbij een groot arsenaal aan instrumenten wordt aangerukt. ‘Everybody Cares, Everybody Understands’ is voor Elliott Smith-begrippen zelfs bombastisch te noemen. Een geluid dat we ook terughoren op het laatste album dat Smith uitbrengt: Figure 8 (2000). Aldo Perotti van distributiemaatschappij Konkurrent heeft in het verleden de promotie gedaan voor Elliott Smith en heeft de man twee keer ontmoet. “Ik sprak hem een keer na een concert en hij is eens bij de Konkurrent over de vloer geweest. Het was een verlegen persoon waar bijna geen woord uitkomt. Zo iemand die jou honderd keer moet hebben gezien wil hij echt los komen. En introverte baas met een duister smoeltje. Het was net alsof hij altijd met een regenwolkje boven zijn hoofd liep, waar hij ook heenging.” Ook Menno Pot (De Volkskrant) heeft de introverte muzikant van dichtbij meegemaakt. “Toen ik Elliott Smith interviewde zat hij met zijn handen tussen de knieën en keek hij naar beneden. Een klein mannetje met zo’n Badly Drawn Boy muts op. Het is iemand die we in de popjournalistiek een ja/nee meneer noemen. Een zwijgzaam dromerig persoon die liever niet praatte. Hij had wel grote zelfrelativering, hij vertelde altijd dat het wel meeviel. Als je zijn antwoorden ziet, lijkt het bijna een lichtvoetig iemand. Maar zijn lichaamstaal en ondertoon zeiden heel iets anders. Hij is waarschijnlijk aan die algehele triestheid ten onder gegaan.” Elliott Smith was bezig met zijn zesde album dat de titel From A Basement On The Hill zou meekrijgen.