Zo maniakaal en devoot als de fans van de Kelly Family zijn ze nog net niet, maar de liefhebbers voor de muziek van het Schotse achttal Belle And Sebastian gaan vrij ver. Na zes albums en een handvol EP's en singles heeft de groep een cultstatus waar je u tegen zegt. Zelfs tot in Amerika liggen de fans wakker van geruchten over een nieuw album. Voor een alternatieve gitaarband uit Schotland toch zeer opvallend. De mythe vorming is vooral onstaan doordat er de afgelopen jaren weinig tot geen interviews werden gegeven. De schuwe zanger en briljante liedjesmaker Stuart Murdoch heeft er een broertje dood aan en de rest van de groep volgde de afgelopen jaren de voorman als een stel lemmingen. "Daar is ondertussen wel een beetje verandering in gekomen", vertelt drummer Richard Colburn. "Vroeger waren wij toch een soort veredelde 'backing band' bij de liedjes van Stuart, maar nu gaat het er zeer democratisch aan toe. Maar we zijn met acht man en iedereen is van andere leeftijden en afkomst, dus het blijft moeilijk beslissen." Als bij vier tegen vier de stand nog steeds gelijk is, heeft Murdoch dan toch nog de doorslaggevende stem? "Stuart komt met veel ideeën en de meeste liedjes zijn nog steeds van hem, maar als iemand anders het er niet mee eens is, dan gaat het feest niet door." Colburn spreekt dus vrijuit over de verhoudingen binnen de band en hoe de ambivalente verhouding met de pers is ontstaan. "In het begin wilden we de muziek het woord laten doen. Door geen interviews te geven en geen foto's te laten maken is het 'enigma' zeker gevoed, vooral ook omdat op albumfoto's meestal geen bandlid te zien was. Helemaal in het begin deden we wel wat interviews, zoals een groot stuk in de NME. Maar Stuart's verhaal werd daarin totaal verdraaid. Daarna is hij er meteen mee gestopt. Mensen gingen in de jaren daarna op zoek naar informatie over ons en toen is er veel onzin de wereld ingeholpen." Maar de ijskonijnen uit Glasgow lijken ontdooid. Voor Dear Catastrophe Waitress gooide de band het roer behoorlijk om. "Het uitgangspunt was: 'Laten we alle elementen waarmee je een plaat maakt veranderen." De legendarische producer Trevor Horn, in het verleden onder meer verantwoordelijk voor Frankie Goes To Hollywood, Malcolm McLaren en onlangs nog tATu, tekende voor het frisse geluid van de plaat. "Een hele commerciële producer, maar het klikte meteen." Ook de overstap naar Rough Trade is opmerkelijk. "Zeker, maar ook dat voelde meteen goed." En een single uitbrengen van een album en wat interviews doen? "We hadden zoiets van : 'Waarom niet?' Misschien draaien we bij een volgende plaat wel weer alles terug." Luister verder naar het uitgebreide interview met Richard Colburn.