Kish Kash is het feestelijke derde album van de Engelse producers Simon Ratcliffe en Felix Buxton. Het typische Basement Jaxx geluid wordt gekoppeld aan een indrukwekkende lijst gastvocalisten, waaronder Dizzee Rascal en Siouxsie van The Banshees. Geen vuiltje aan de lucht dus, zou je zeggen. Maar het had weinig gescheeld of Kish Kash was er helemaal niet geweest. Sander Kerkhof sprak met Simon Ratcliffe. "Ik wist niet of ik wel nog een album wilde maken", zegt Ratcliffe meteen aan het begin van het gesprek in Amsterdam. "Na Rooty waren we moe van de tournee en een beetje gedesillusioneerd over de staat van de dansmuziek en de heersende clubcultuur. Er was weinig enthousiasme. We wilden graag weer normaal zijn, vrienden zien." Het begon allemaal een beetje vaag. "Het laatste nummer op Kish Kash, 'Feels Like Home', was het eerste dat we voor de nieuwe plaat hebben gemaakt. Het is een behoorlijk ambient-achtige track, zeker geen clubmuziek. We maakten het alleen voor onszelf, deden gewoon wat goed voelde en dachten verder niet over na wat er om ons heen gebeurde." Basement Jaxx kreeg daarna snel haar energie terug. "Eigenlijk is dit de plaat waar we het meeste plezier aan hebben beleefd. Misschien omdat het me allemaal niet uit maakte. 'I didn't care'. Dat kan negatief werken, maar ook positief. Ik voelde me bevrijd. Felix en ik geven elkaar meer ruimte, we zijn veel meer op ons gemak met elkaars invloeden en stijlen. Het is daardoor een hele muzikale plaat geworden. Ik speel wat gitaar en Felix zingt veel op het album. We kunnen weer genieten van het muzikale proces." "Ik ben nu dertig, voel me een beetje minder geïntimideerd door alles en ben een beetje gewend aan hoe het wereldje werkt. En er zijn ergere banen. Volgens mij hadden we geen verplichting om nog een plaat te maken voor ons label XL, dus als ik bijvoorbeeld schaapherder wil worden in Spanje, dan kan dat. Zo ver is het nog niet, hoewel ik er wel vaak over na gedacht heb. Als het te druk wordt, heb ik de behoefte om weg te rennen. Ik heb ook wel de neiging om te zeuren en dat wil ik eigenlijk niet, want het is een bevoorrechte positie om je in te bevinden. Luister naar het complete interview met Simon Ratcliffe.