3VOOR12 op IDFA (2/3): Searching For The Wrong-eyed Jesus

Jim White als rode draad in de zoektocht door Zuidelijk Amerika

Onder de noemer 3DOC12 presenteert 3VOOR12 drie films op het IDFA, waarvan Searching For The Wrong Eyed Jesus er één is. In deze documentaire wordt geprobeerd om de mythe van het leven in Zuidelijk Amerika te ontrafelen aan de hand van de inwoners, muziek en een autorit met country-zanger Jim White.

Jim White als rode draad in de zoektocht door Zuidelijk Amerika

Searching For The Wrong-eyed Jesus is één van de drie documentaires die 3VOOR12 presenteert op het IDFA op zaterdag 22 november. Voor deze avond op het documentairefestival biedt 3VOOR12 tevens een korting van 4,50 op de toegangsprijs van 19,50 euro. Deze korting geldt alleen voor leden van de 3VOOR12 nieuwsbrief. De drie films zullen op de site worden toegelicht. In deze editie Searching For The Wrong-eyed Jesus door Andrew Douglas. “Als je het Zuiden wilt leren kennen..” Country-zanger Jim White kijkt betekenisvol in de camera “..heb je de juiste auto nodig.” En documentairemaker Andrew Douglas wíl het Zuiden van Amerika leren kennen. Bevangen door White’s korte verhaal The Mysterious Tale of How I Shouted Wrong-Eyed Jesus vraagt hij hem om als verteller op te treden in een roadmovie, waarin geprobeerd wordt de mythes over het leven in Zuidelijk Amerika te ontrafelen. De leidraad: verhalen en muziek van de inwoners. Als het om verhalen gaat, zit je volgens een inwoner wel op de juiste plek: “Verhalen zijn alles, en alles is verhalen. Iedereen vertelt verhalen, want het is een manier om te vertellen hoe je in het leven staat. Zo leer je een persoon kennen. Iemand laat weten wat volgens hem goed en niet zo goed is in deze wereld.” Op de plekken waar de documentairemakers neerstrijken, ‘verschijnen’ ook muzikanten uit dit gebied, die nummers laten horen en ook op de mythe ingaan. David Kleijwegt, die jarenlang eindredacteur van VPRO’s muziekprogramma Lola da Musica (waarin ook muzikanten werden gevolgd) is geweest, heeft veel waardering voor de manier waarop de muzikanten in beeld zijn gebracht. “Deze documentaire heeft duidelijk veel tijd en geld gekost. Zo’n shot van de Handsome Family op het water, dat neemt zeker anderhalve dag in beslag. Je moet die mensen daar heen laten komen, je moet ze op het water krijgen, en het geluid is op die locatie natuurlijk ook een probleem. Of die shots met David Eugene Edwards: probeer die man maar eens door het bos te laten lopen en ontzettend veel te laten praten. Dat kost wekenlang regelwerk.” De documentaire brengt de kijker naar ver uiteenlopende plekken in dit deel van Amerika. Op het ene moment ben je aanwezig bij een healing waar mensen met bezwete gezichten rondlopen of opeens een lachstuip krijgen. Op het andere moment zie je hoe gevangenen van de Concordia Parish Correctional Facility openlijk vertellen over hun leven en hoe ze in de nor zijn beland. Tussendoor duikt Jim White altijd op, meestal pratend achter het stuur. Kleijwegt: “Het is een mooi idee om hem als verteller te nemen. Jim White is iemand die het vanuit een vrij mythisch surrealistisch oogpunt beschrijft. Op die manier wordt het verhaal ook goed aan elkaar gelijmd, het is net alsof hij al die plaatsen toevallig vindt.” Maar écht toevallig is het volgens Kleijwegt natuurlijk niet. “Ik denk niet dat ze hem de locaties zelf hebben laten uitzoeken. Het is bij een roadmovie geen kwestie om ergens heen te rijden en maar afwachten waar je terecht komt. Ook de muzikanten die wat vertellen in de documentaire zijn goed gekozen. Het is geen toeval dat 7/8 deel heeft gefigureerd in Lola da Musica. De makers hebben goed over de documentaire nagedacht. De kadering van de scènes is echt perfect. Ze hebben duidelijk weergegeven hoe een persoonlijkheid als Jim White het Zuiden van Amerika beleeft.” Jim White is niet de enige rode lijn in het verhaal. Ook de godsdienstfixatie van de inwoners komt in alles terug. Bijna alle verhalen die de mensen hier vertellen hebben een theologische basis. Het wordt ook openlijk geëtaleerd; een wegrestaurant heet simpelweg ‘Jesus = Lord’. Ook Jim White is overtuigd in den Here: “Je kiest voor Jezus of je kiest voor de hel, er is geen tussenweg.” White kiest dus voor Jezus. In de kleine plaatsjes in het Zuiden heerst ook veel sociale controle als het om het geloof gaat. Een bardame vertelt dat ze door haar baan een slechte reputatie heeft. “Als mensen dansen en springen in de kerk komt het door iets heiligs, maar als mensen feest vieren in het café komt het door de alcohol of door ‘the devil music’”. Jezus is ook letterlijk aanwezig op de plaatsen waar White komt. Hij heeft een kitcherig Jezus-beeld gekocht dat hij achterin zijn geleende auto meeneemt. Waar het beeld uiteindelijk belandt, zal te zien zijn op de 3DOC12 avond op de IDFA.