Cor Schlösser, nu directeur van De Melkweg, werd één jaar na de Tweede Wereldoorlog op één kilometer van de Duitse grens geboren. Niet verwonderlijk dat hij valt voor de muziek die de Amerikaanse bevrijders met zich meebrachten. Zijn eerste singletje kocht hij op zijn vijftiende van het kindersterretje Hodges. Nu: “Dit klinkt wel heel Amerikaans.” Cor was acht toen Elvis rock ’n roll uitvond. ’s Avonds luisterde hij stiekem naar Radio Luxemburg onder de dekens. Daarnaast luisterde Cor veel muziek omdat hij de singletjes uit de jukebox in het café van zijn oom mocht halen. In het naoorlogse Kerkrade, waar pa Schlösser werkt als gemeenteambtenaar en ma huisvrouw is, heeft de jonge Cor een aangename kindertijd. Kerkrade ontkerkelijkte (“Je ging vragen stellen waar geen antwoord op kwam”) en de priesters werden progressiever dus toen Cor in 1964 voor zijn studie naar Amsterdam verhuisde kende hij de Beatles al. Puber Cor had die plaatjes al in een keldertje onder de kerk gedraaid op dansavondjes. Die plaatjes draaide hij op een meegebracht pick upje dat in die ruimte werd opgehangen. Amsterdam was een groot contrast met het rustige leventje in Kerkrade. Het is de tijd van kabouters, kraken en provo’s en Cor doet mee. Ondertussen studeert hij Duits aan de UvA, maar die studie is eigenlijk een vals voorwendsel om naar de hoofdstad te komen, de ambitie om leraar te worden ver te zoeken. Zijn echte ambities lagen meer rond de tafeltennistafel en het toneel. In 2003 heeft Cor dertig jaar dezelfde vriendin en is hij dertig jaar verbonden aan De Melkweg, waar hij de programmeurs aanstuurt en de contacten met ‘buiten’ onderhoudt en de subsidie stromen op peil houdt.