Barcelona donderdag 12 juni 2003, 23.00 uur Hij werd het een beetje zat, dat gegoochel met ´clicks´en geluidsspetters, zei Stefan Betke alias Pole afgelopen maand toen hij voor een enkel concert in Amsterdam was. Hij was dan wel min of meer de uitvinder van het genre, maar iedereen had het kunstje inmiddels afgekeken en de uitdaging was er voor hem inmiddels wel af. Hij wilde wat anders. Maar wat dat ´anders´ was, kwam er bij het halfslachtige Amsterdamse concert niet helemaal uit. Misschien omdat hij toen rapper Fat Jon niet bij zich had, die een hoofdrol speelt op Pole´s in juli te verschijnen nieuwe album? Donderdag was diezelfde Pole een van de hoofdgasten van de eerste Sonar-dag. Mèt Fat Jon dit keer, trok hij de Escenario Hall - een zaal waar de Melkweg Max toch gauw tweemaal inpast - snel vol. Maar ook met de rapper - of misschien wel juist mèt de rapper - wordt al spoedig duidelijk dat Pole nog steeds geen overtuigend vervolg op de magnifieke muziek van zijn album ´Pole 3´ gevonden heeft. Z´n sound, zeg maar de textuur van de muziek, blijft schitterend, maar qua compositie is Berlijnse Stefan wel hopeloos op het middenpad terecht gekomen. Met de dubs en beats die hij hier in Barcelona laat horen past hij eerder op het - helaas ten grave gedragen - Drum Rhythm dan op Sonar. Dat het anno 2003 nog altijd tegendraads kan, bewijzen de drie acts van het Anticon-label die trouwens vanaf volgende week vrijdag ook in Nederland te zien zullen zijn. Recalcitrante, Amerikaanse - bijna - blanke middleclass-hiphop. Nou ja, hiphop... Labelgoeroe en rapper Sole, alias Tim Holland, heeft op het podium meer van een hyperventilerende beatdichter à la Allen Ginsberg dan van LLCoolJ. En label-entertainer en stand up comedian Sage Francis is in zijn anti-Bush show meer schatplichtig aan Lenny Bruce dan aan Chuck D. De echte hiphop van het label komt dus van het alles live spelende (!) trio Themselves - waarbij toetsenman Dax, de enige zwarte Amerikaan in het gezelschap, de show steelt met zijn BUSH t-shirt waarin de ´s´ door een hakenkruis is vervangen. De mannen van Anticon stáán ergens voor, dat is duidelijk. “Trouw blijven aan je dromen, aan je integriteit, aan de dingen waar je in gelooft!” verklaart Sole/Holland de Anticon-attitude na afloop. En wat zijn persoonlijke motivatie betreft:,,Ik hou van de rol van agitator. Ik hou ervan om mensen in verwarring te brengen; om ze hun vaste standpunten te laten heroverwegen.´´ Hoewel ze het niet graag toegeven, hebben de mannen van Anticon nauwelijks affiniteit met de zwarte Amerikaanse hiphopscene. En de zwarte hiphopscene nog minder met Anticom. “Als er één gast uit het getto stinkend rijk wordt omdat alle blanken zijn hiphopplaat kopen, dan vind ik dat natuurlijk prima,” zegt Holland. “Fijn voor hem. Maar begin tegenover mij niet over de ‘American Dream’, want dat is allemaal bullshit! Het barst in Amerika van de mensen die kreperen.” Ondertussen werd er in Barcelona vooral ‘gelounged’ en gedanst. Want de muzikale frontlinies liggen voor de Sonar-programmeurs op de donderdag vooral bij de dance en clubmuziek! Vaste North Sea Jazz-klant Bugge Wesseltoft scoort gemakkelijk met een vette groove en wat sirenes uit de analoge synthesizer. Een enkele DJ begint zijn draaibeurt nog spannend maar bij iedereen sluipt de Miele-wasautomaatachtige trance-zekerheid eigenlijk al veel te snel in. De enige die aan het eind van de dag nog even dwars probeert te liggen is de Britse Planet Mu-act Hellfish met wat Venetian Snares-achtige ‘laat mij-maar-uit-de-bocht-vliegen’ breaks. Maar goed, morgen staan de de elitetroepen van de avantgarde - Mego-label, Foehn-label - op het dagprogramma en ´s avonds mag Björk haar mooiste elfenjurkje uit de kast halen. U hoort van mij!