‘Piep en gij zult gehoord horen.’ Zo ongeveer kan het advies van het kamerlid Arda Gerkens (SP) worden samengevat. Ondertussen worden dagelijks diverse zalen geconfronteerd door doorgeschoten ARBO- en milieuregelgeving. Bovendien worden ze zwaar getroffen door de op handen zijnde afschaffing van de Melkertbanen. “Gewoon een schep geld erbij, meent de politica. Niemand die haar daarbij tegenspreekt, dat spreekt. Melkwegdirecteur Cor Schlösser, toch gepokt en gemazeld in het door Gerkens zo gepropageerde lobbyen, gaat niet eens meer in discussie met de plaatselijke overheid. Het zou daar ‘goed mis’ zitten aan de Lijnbaansgracht op het gebied van de brandveiligheid. Pragmatisch als Schlösser is, opteert hij voor een heel andere oplossing dan de dialoog. De Melkweg stuurt in feite doodleuk de rekening van de huidige gedwongen verbouwing naar de gemeente. Via een broekzak-vestzak manoeuvre wordt een gemeentelijke subsidie die eigenlijk bestemd is voor de aanleg van een airco aangewend voor de brandpreventie. ‘We kunnen het ons niet permitteren om uitverkochte shows af te gelasten,’ zo luidt zijn rechtvaardiging voor deze opmerkelijke stap. Hardop vraagt hij zich af wat er zou gebeuren als de dreiging van een sluiting boven het hoofd hing van zijn collega van het Concertgebouw. Volgens Schlösser is de overheid het spoor bijster na de ramp in Volendam. Wél blijven lobbyen en bezwaarschriften indienen, vindt Nico Scholten die de overheden adviseert over de regelgeving. ‘Het Keizerrijk Amsterdam stelt veel hogere eisen dan het Koninkrijk der Nederlanden,’ constateert hij honend. Per saldo is Amsterdam driemaal zo streng als het rijk. Als de normen die voor nieuwbouw gelden onverkort overal zouden worden toegepast, dan zou Nederland in zijn ogen wel afgebroken kunnen worden. Dezelfde harde verwijten vallen de overheid ten deel waar het de milieuwetgeving en de ARBO-regels aangaat. De afgelopen tijd is een toekomstig rookverbod in de popzalen aan de orde gekomen. Ook gaat het gerucht over een voorgenomen verwijdering van de bar uit de zalen, teneinde de oren van de barmedewerkers te sparen. Dergelijke maatregelen vinden geen genade bij Siebe Weide, directeur van de Vereniging van Nederlandse Poppodia (VNP). ‘Dit gaat in zijn geheel voorbij aan het wezen van popmuziek,’ zegt hij een tikkeltje mismoedig. Aan erkenning van popmuziek als serieuze cultuurvorm is de laatste jaren geen gebrek geweest bij de overheid, oordeelt de voormalige beleidsambtenaar van OC&W, maar dat is ten koste gegaan van de erkenning van het wezen van popmuziek. Een zelfde gedachte wordt geopperd door vakbondsman Martin Kothman (FNV) wanneer het verdwijnen van de Melkertbanen ter sprake komt. ‘De overheid heeft nooit gekeken naar de bedrijfsmatige kant van de popmuziek,’ stelt hij vast. Dat klinkt als muziek in de oren van het kamerlid Gerkens, die een verleden heeft als vrijwilligster in zalen als De Koog en De Bakkerij. Een schep geld erbij, blijft ze volhouden. Wederom niemand die haar daarbij tegenspreekt. Een doodse stilte volgt. Piep zei de muis in het voorhuis.