Daniel Miller mag zijn label Mute dan onlangs aan een major (EMI) verkocht hebben, hij vaart nog steeds zijn eigen koers. En met de huidige kopieerbeveiligingshausse die bij de majors rondwaart heeft hij al helemaal niets op. Bovendien; "cd’s are out." "In plaats van in te spelen op het feit dat muziek meer dan ooit een onderdeel van ons leven is, laat de muziekindustrie zich volledig verlammen door de angst voor het illegaal kopiëren. Ze moeten het weer interessant maken om een cd te kopen. De mensen ervan overtuigen dat muziek waarde heeft. Want wat ik nog erger vind dan illegaal downloaden is dat mensen denken dat muziek geen waarde heeft." Aan het woord is Mute-directeur Daniel Miller op de keynote-speech van de tweede dag van het Amsterdam Dance Event, de jaarlijkse beurs voor dance-hotemetoten. Mute is een van de laatst overgebleven grote independents die met artiesten als Moby, Nick Cave en Jon Spencer Blues Explosion nog steeds behoorlijk aan de weg timmert. Zij het dan tegenwoordig onder de vleugels van Virgin (EMI), dat Mute begin dit jaar overnam. Miller startte het label in 1978 om een eigen single uit te kunnen brengen onder de naam The Normal. Nog voor de single in de winkels lag verschenen de recensies al in de bladen, met als gevolg dat de demo’s van andere acts bij Miller binnen stroomden. Mute was geboren. De eerste act die Miller tekende was Fad Gadget, maar met Depeche Mode haalde hij een klapper binnen. Miller: "Dat was best zwaar. Het besef dat je verantwoordelijk bent voor iemands carrière. Maar dat is tegelijkertijd wat ik ook zo leuk vind aan dit werk. De spanning, de verantwoordelijkheid." Hoewel Miller het werk wel vermoeiend vindt ("maar dat vond ik altijd al, daar raak je aan gewend"), is hij nog lang niet van plan ermee op te houden. En ook al was Miller met de britpop even bang dat het einde van de weg bereikt was, de laatste jaren wordt hij juist weer behoorlijk geïnspireerd door wat er allemaal gebeurt. Miller: "Er is een nieuwe energie. Er heerst weer een punkhouding, of het nu om rock of dance gaat." Wel moeten er volgens Miller hoognodig nieuwe wegen worden gevonden om de muziek aan de man te brengen. Zelf ziet hij wel iets in muziekabonnementen via het internet. Iets waar Mute al voorzichtig mee bezig is. Want de cd is volgens Miller passé. Onder andere omdat de productie, opslag en distributie ervan veel te duur is. Bovendien is goede muziek op enkele uitzonderingen na in bijna geen platenwinkel terug te vinden. Miller: "Wat je tegenkomt is vooral rotzooi. Platenzaken zijn meer dan wie dan ook verantwoordelijk voor het verdwijnen van muziek." Meer nog dus dan de majors die de een na de andere independent opslokken. Miller: “Natuurlijk maak ik me daar zorgen over, maar in het geval van Mute had ik me meer zorgen gemaakt als ik niet had verkocht.” Zo’n vier jaar geleden ging het namelijk erg slecht met het label. Miller wist de boel ternauwernood weer op de rails te krijgen, maar besloot dat hij het nooit meer zover wilde laten komen. Door Mute te verkopen op een moment dat het label weer sterk in de schoenen stond kon hij zijn eigen eisen stellen en wist hij bijvoorbeeld artistieke autonomie van het label bewaren. Miller: “Natuurlijk vonden vooral de artiesten van het eerste uur het raar. We waren het label toch een beetje begonnen als protest tegen de industrie. Maar inmiddels maken we er al grappen over. Als ze nu een interview moeten doen waar ze geen zin in hebben zeggen ze “Het moest zeker van EMI.”