Hij maakte in zijn eentje op zijn zolderkamertje een van de beste Nederpopplaten van de afgelopen jaren en kwam deze zomer met het bizarre plan om de plaat live uit te gaan voeren met een orkest dat uit "louter oude mannen" zou bestaan. Dat bizarre plan heeft gestalte gekregen, en hoewel er niet alleen maar oude mannen (waaronder Han Reiziger, Louis Debij en zelfs Erik's vader Walter!) in het Spinvis-ensemble zaten, was het toch een opmerkelijk podium-uitzicht voor het massaal toegestroomde Club Lek-publiek. In plaats van Marshall-torens zagen zij een vibrafonist, een jongedame op harp en een jonge turk op 'saz'. Spinvis zelf beperkte zich zelf voornamelijk tot zingen en maatgeven en dat was wel nodig ook, want hier en daar moesten de oudjes goed ingeseind worden. Het was behalve aan dirigent Spinvis ook aan het solide bas-werk van Cor Van Ingen en het mooie drumwerk van Louis Debij te danken dat de boel niet ontspoorde. En daarom werden we vergast op relatief veilige, maar schitterende uitvoeringen van "De Talen van mijn tong", een heftige uitvoering van "Narcose" en een mooie "Bagagedrager". Als dit echt de generale repetitie was dan mogen de bezoekers van Crossing Border aanstaande zaterdag hun oren wel dichtknijpen. 't Hof van Commerce, gegroepeerd rond Flip Kowlier, die al eerder als singer-songwriter te gast was in Club Lek, hadden het wat minder makkelijk. Hun cd Rocky 7 is weliswaar een geweldige hiphopplaat, maar ook volslagen onverstaanbaar. Vandaar dat Flip alias Leverancier en (Serge) Buyse zich in het nummer "Dikke Nekken" makkelijk vrolijk konden maken over ons Hollanders, want we verstonden er toch geen moer van. Het was duidelijk dat 't Hof zich wel vermaakte op het podium en de beste tracks van hun album ("Kom maer ip" en "Slaet ip min gat")kregen lekkere felle uitvoeringen. Of ze, zoals ze zelf halverwege grapten, nu "Holland veroverd" hadden, laten we maar in het midden. The Waistcoats uit Groningen maken al sinds 1995 platen en hebben zich sinds die tijd steeds meer verplaatst in de richting van de oeroude nederbeat. Hun meest recente LP "In Our Eyes" -uitgebracht op 180 grams onbreekbaar vinyl!- geeft een fraai voorbeeld van hun kunnen. Ze waren aangetrokken als de instant-invallers voor The Coral, die hadden afgezegd. In het buitenland genieten The Waistcoats meer faam dan hier, en dus grepen ze deze kans op een Nederlandse doorbraak met alle zes de armen aan. En zo zagen we een politie-agent, een patholoog en een computerprogrammeur zich ontpoppen tot een bovenste beste beatband, die niet keken op een gejatte riff van The Kinks, The Who of de Outsiders meer of minder. Toen mondharmonica-gastspeler Pief zich bij hen voegde gooiden ze de schroom helemaal van zich af en speelden een volslagen onoriginele, maar wel puike set. (NB: Over deze column valt te twisten. Hij is geschreven op persoonlijke titel en weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs de mening van de VPRO, haar medewerkers, het in de zaal aanwezige publiek, de man in de straat of de mensen in het land).