Popmuziek en lijstjes, als er een volk is dat daar verzot op is, dan is dat wel het Britse. Vandaar ook de euforie nu precies vijftig jaar geleden, 14 november 1952, Groot-Brittanië officieel startte met het fenomeen hitlijst. Destijds stond crooner Al Martino nummer een in die lijst van New Musical Express. De boeiende verzameling van alle Britse nummer een hits kun tot 7 januari achter elkaar op de koptelefoon horen op de tentoonstelling '50 Years Of Number Ones' in de Londense British Library (www.bl.uk). En dat is inclusief minkukels als 'Chirpy Chirpy Cheep Cheep' van Middle Of The Road en 'Shaddap You Face' van Joe Dolce. Maar natuurlijk (natuurlijk?) is er ook onderzoek gedaan naar wat de populairste nummers zijn die op nummer twee bleven steken. Opeen in die lijst 'Let It Be' van The Beatles, dat in 1970 niet over 'Wandrin Star' van Lee Marvin heenkwam. En op twee staat 'Suspicious Minds' van Elvis, dat het in 1969 af moest leggen tegen het sentimentele 'Two Little Boys' van Rolf Harris. Verder vormde het hitparade jubileum ook aanleiding voor onderzoekers aan de universiteit van Edinburgh om eens te gaan becijferen hoeveel van de Britse nummer een hits van de afgelopen twintig jaar gezongen zijn door Œechte artiesten¹ in tegenstelling tot gefabriceerde bands, zoals de huidige Britse nummer een van Westlife met 'Unbreakable'. Blijkt het dat het door de Pop Idol rage geteisterde 2002 als slechtste uit de bus te komen: slechts eenderde echte artiesten, waarvan er ook nog een heleboel eerst dood waren voor ze de top bereikten (Elvis vs. Junkie XL, George Harrison, Aaliyah). Maar er is hoop op betere tijden, want in de start van de Britse Top 40 van deze week staat de punkspirit van de Newyorkse Yeah Yeah Yeah¹s, nieuw op 37 met 'Machine'. Al met al is de Britse platenindustrie weer hoopvol gestemd. De albumverkopen gingen in het derde kwartaal na de voetbaldip rond het WK weer met negen procent omhoog, voornamelijk door de nieuwe albuims van Oasis en Coldplay. In de Verenigde Staten is op het moment de nieuwe soundtrack van de Eminem film '8 Mile' het succesverhaal met in de eerste week meer dan 700.000 verkochte albums. Maar zet dat eens af tegen de naar schating 8 miljoen bioscoopbezoekers in de eerste drie dagen, dan valt dat in aantal wel wat in het niet. Toch is 'The Eminem Show' met meer dan zes miljoen naar de winkels verscheepte exemplaren dit jaar tot nu toe in Amerika het bestverkochte album, gevolgd door de recente albums van Nelly en Ashanti. Niet geheel toevallig allemaal albums van gigant Universal, die in de eerste negen maanden in Amerika een record marktaandeel bereikte van maarliefst 30,6%, bijna evenveel als de nummers twee en drie, BMG en Sony, samen. Wat dat betreft blijft een leuk spelletje in dit cadeauseizoen het spotten van dure flops: breedgeadverteerde albums van supersterren, die uiteindelijk maar matig verkopen. En dan zeker albums uit de stal van Universal. Bon Jovi¹s 'Bounce' bijvoorbeeld opende overal goed, maar staat na een maand al niet meer in de Britse albumlijsten. En Shaggy¹s nieuwe album ¹Lucky Day¹ opent zelfs wel heel beroerd: 24 in de Verenigde Staten, en 54 in Engeland. Alleen een nummer een hit zou het nog kunnen redden.