Het tijdschrift Muziek en Beeld bestaat vijfentwintig jaar. Reden dus om een feestje te vieren in de vorm van een seminarmiddag over de entertainmentindustrie. Een aantal hooggeplaatste gasten gaf maandag in Huizen over wat de entertainmentindustrie bezig houdt. En op het moment is dat vooral de teruglopende omzet in de muziekindustrie. Met de aftrap van Thomas Stein (directeur BMG Europe) was de toon meteen gezet. Want Stein pleitte voor een stevige beveiliging op cd’s om internetpiraterij een halt toe te roepen. Onder het motto "Ik zet mijn auto toch ook niet zonder slot op de Amsterdamse wallen" vond Stein dat het verspreiden van cd’s zonder beveiliging vragen om ellende is. Enkele van de aanwezigen probeerden tegenwicht te bieden (werkt niet, is alleen defensief waren de gehoorde bezwaren), maar voor deze geluiden was weinig plaats. Totdat Chistiaan Alberdingk Thijm -advocaat van het door de muziekindustrie intens gehate Kazaa- het podium betrad. Er viel een gespannen stilte. Alberdingk Thijm maakte van de aandacht gebruik om de vinger nog eens op de zere plek te leggen. Hadden de platenmaatschappijen internet immers niet jarenlang genegeerd, net zoals ze dat eerder deden met ontwikkelingen als cassettebandjes, dubbele cassettedecks en de compact disc? Alberdingk Thijm verweet de muziekindustrie een louter defensieve houding tegenover het internet, nu het negeren slechts was vervangen door een stroom rechtszaken. En al dat verbieden, daar ziet de Kazaa-advocaat geen oplossing in. Hij refereerde aan een titel van een oude Elvis cd: 50 million fans can’t be wrong. Zijn betoog in het hol van de leeuw leverde de Kazaa advocaat weliswaar een daverend applaus op, de muziekindustrie heeft duidelijk nog veel tijd nodig om alle ellende rond dalende omzetten en MP3’s te verwerken. Francisco van Jole, de voormalige internetgoeroe die sinds de internet shake-out alleen nog maar in negatieve termen over het medium kan spreken, hielp het laatste sprankje hoop voor de toekomst vakkundig om zeep. De internetpessimist sprak nog slechts over het medium in termen van oorlog tegen illegaal downloadende tieners, waarbij de artiesten moeten worden ingezet als wapens in de strijd. Dat deze tactiek al bij Metallica contraproductief is gebleken, is van Jole in zijn internetdepressie kennelijk ontgaan. Bij al dit anti-internetgeweld viel de demonstratie van Microsoft in het niets. De softwaremoloch wilde laten zien dat het een systeem heeft bedacht waardoor content als muziek en films wel degelijk kan worden beveiligd, en via een betaalsysteem weer geld binnen kan brengen. Maar al tijdens de presentatie verzuchtte enkele bezoekers dat zolang het Microsoft nog niet lukt de eigen software succesvol uit de handen van piraten te houden, er niet veel verwacht kan worden van Bill Gates en consorten. Treurnis alom dus. Het enige lichtpuntje van de middag was dan Fons van Westerloo. Hij zag als een van de weinige nieuwe kansen voor de muziekindustrie. Samenwerking was zijn boodschap, en de SBS-baas flirtte dan ook onbeschaamd met iedereen in de zaal. Maar of de muziekindustrie al klaar is voor van Westerloo, na alle nachtmerries over MP3’s, is nog maar zeer de vraag. De Muziek en Beeld seminars lieten zien dat de platenmaatschappijen koortsachtig zoeken naar nieuwe businessmodellen waarin internet een plaats heeft. Maar tegelijkertijd werd duidelijk dat de muziekindustrie nog geen antwoord gevonden heeft. Want enig creatief alternatief voor de illegale internetdownloads kwam niet voorbij. Overigens organiseerde de VPRO in 2000 een symposium over muziek & rechten & internet. Verslagen van dit symposium staan nog online. De link staat rechts van dit artikel.