Als je dacht dat succes in sprokkelmaand februari voorbehouden was aan de kleine zielige alternatieve bandjes dan heb je het mooi mis. Het is zakkenvullen geblazen, en dan vooral voor Simon Fuller, ooit de manager van de weet-je-nog-wel Spice Girls. Wat is het geval? Fuller zit met zijn nieuwe productiebedrijf achter de dit moment best verkopende debuutsingle in Engeland ooit. Ene Will Young, een 22 jarige politicologie-student verkocht maandag 385.000 singletjes op een dag. De tweede dag was zijn omzet meer dan die van de nummer twee tot 200 tezamen. Zondag zal hij zeker het miljoen halen met Evergreen, notabene een Westlife-cover. Alleen Elton John’s Candle In The Wind, geholpen door crash van Princess Di, verkocht ooit sneller (658.000 exemplaren op de eerste dag en 1,54 miljoen na een week). Je voelt ‘m al aankomen: Will Young is weer een product van televisie en marketing. Hij is namelijk de winnaar van de Britse show Pop Idol, waarbij kijkers de winnende zanger konden kiezen. Maarliefst 8,7 miljoen kijkers stemden en manager Fuller verdiende daar ook nog eens een paar pence per telefoontje mee. Maar daarmee is de kous nog niet af: door het concept van Pop Idol te verkopen aan het Amerikaanse TV-bedrijf Fox pakt Fuller ook nog eens 50 miljoen dollar aan royalties, sponsoring en telefoonopbrengsten. Ook in de rest van Europa land tiert het Popstars concept nog welig. De Spaanse independent Vale Music beleeft gouden tijden. In drie dagen tijd verkocht hun Operacion Trunfo 600.000 albums. Het resultaat van deze TV-serie is overigens de Spaanse inzending voor het Eurovisie Songfestival. In Duitsland verkocht Bro’Sis, de opvolger van Popstars meidenband No Angels, in mum van tijd 800.000 singletjes. En in Frankrijk stond afgelopen maand op nummer 1 en 2 in de singleslijst en bovenaan de albumlijst materiaal van Star Academy. Grappig zijn de recensies op de Franse site van Amazon van Fransen die zich afvragen waar dat heen moet met hun cultuur. Wat er in de slappe februarimaand ook bijeen valt te sprokkelen zijn onderscheidingen. Om de consument terug naar de winkel te lokken bedenkt de industrie namelijk allerlerhande gala’s. Dan hebben we het niet over het matte Nederlandse Edison en Harpen gala, maar over de Engelse Brits, waarvan de impact meteen duidelijk is in de charts. Sting mocht vier nummertjes zingen voor zijn oeuvreprijs en meteen staat het gere-releasde The Very Best Of Sting & The Police nummer een in de Britse albumlijsten. Ook The Strokes stegen weer van 44 naar 18 na hun optreden op The Brits. De band kreeg ook drie alternatieve Brats Awards van het Britse hype weekblad NME, dat tot zijn grote schrik moest constateren dat ze niet meer het grootste Britse rockweekblad zijn. Die eer valt ten deel aan het metalmagazine Kerrang!, dat met 64% steeg tot 77.000 exemplaren per week, tegen NME 70.000. Maar wat wil je na een jaar waarin Kerrang! coverartiesten als Linkin Park wereldwijd 8,5 miljoen stuks, Staind 5,6 miljoen, Creed 4,9 miljoen en Nickelback 4,0 miljoen stuks verkochten. Het is nog te vroeg om de invloed van de Amerikaanse Grammy Awards te meten, waar U2 en Alicia Keys het beste scoorden. De Amerikaanse platenindustrie kan wel een opstekertje gebruiken nu bekend is geworden dat ze vorig jaar met 10% minder omzetten net onder de 1 miljard verkochte units uitkwamen. En dat terwijl in Engeland en Frankrijk de verkoop juist licht is gestegen. De hoop is waarschijnlijk niet gevestigd op de Grammywinnaar in de categorie polka, Jimmy Sturr, maar eerder op hun eigen Pop Idol.