Popjournalisten krijgen vaak niet langer dan dertig minuten de kans een artiest te spreken. Dertig minuten (en regelmatig minder) waarin je je spullen uit moet pakken, het ijs moet breken en tot de kern moet zien door te dringen. En dan ben je ook nog een van de velen die op een dag aan de geinterviewde voorbij trekken. Tijd dus voor een plan. Niet aankomen met het standaard lijstje naar aanleiding van een nieuwe cd, maar op pad met circa twintig kaarten. Daarop persoonlijke vragen. Opdracht: trek een kaart en geef zo eerlijk mogelijk antwoord. In Naar Eer en Geweten uncut het resultaat. Het interview. Datum + plek: donderdag 18 april 2002, de zitruimte bij de koffieshop in Paradiso Duur: 27'15 Geknipt en waarom: niks, geheel in tact Vooraf: Godspeed geeft weinig interviews en als ze het al doen wil in sommige gevallen de hele groep (negen plus) daarbij aanwezig zijn. Collega Menno Visser werd na een interview publiekelijk door de band afgebrand. Onjuiste en onvolledige citaten, althans volgens de leden van Godspeed, deden hem op de zwarte lijst belanden. In Visser's visie is de groep overgevoelig. Hij wenst me veel sterkte. Aldo Perotti van de Konkurrent stuurt mij alleen naar Paradiso. "Nou, veel geluk", zijn zijn woorden. Heb ik het nodig dan? Kortom: ik ben er niet gerust op. Kanttekeningen bij het interview: Het komt wat traag op gang. Ik ben bang Mauro en Norsola voor het hoofd te stoten en hoor mezelf zenuwachtig lachen. De twee bandleden zijn aanvankelijk huiverig om het achterste van hun tong te laten zien. Maar ontdooien gedurende het gesprek. Ze vonden het geloof ik wel leuk. Meest opvallende citaat: "Vroeger speelden we in kleinere tenten. Dat was waar mensen naar toe gingen voor een avond uit. Ze keken naar de band, bleven hangen aan de bar: wat drinken, wat praten. Het was voor ons veel makkelijker om in contact te komen. In de grote zalen waar we nu spelen is dat anders. Daar blijft niemand hangen, behalve de fanaten. Dus het is er minder leuk op geworden? Ja, er is in ieder geval minder contact met het publiek. Grote zalen zijn er niet op ingesteld dat mensen blijven plakken. We zouden om die reden eigenlijk liever drie shows in kleinere zalen doen, maar dat gaat ook niet. Het wordt steeds moeilijker om aan je eigen regels vast te houden naarmate je populariteit groeit."