Sommige hartaanvallen hebben een veel grotere impact dan anderen. Degene die Joe Strummer incasseerde en een punt zette achter zijn 50e levensjaar, trilt een dag later nog door in de popwereld. Terwijl de gemiddelde Nederlander zijn laatste kerstkadootjes bij elkaar sprokkelt, strepen muziekliefhebbers die al wat langer meedraaien hun zoveelste held van het 'still rockin'-lijstje. Ook Club Lek presentator Jaap Boots voelt de naschokken: "Een van mijn allergrootste helden."

Boots ontdekte The Clash - waar Strummer de frontman was - relatief laat: "Pas in 1980 tijdens een vakantie in Zweden ging ik overstag. Ik logeerde bij een jongen die ik had ontmoet. Als hij naar zijn werk ging, struinde ik zijn platenkast af. Bij London Calling bleef ik steken. Ik heb hem grijs gedraaid. Die plaat is een kathedraal van de popmuziek. Die moet je gewoon 'gezien' hebben, net als de kathedralen in Parijs of Rome."

Voor Boots was The Clash de groep die als een van de eersten veel verschillende stijlen door elkaar gooide. "Maar ook de politieke geengageerdheid van Strummer vond ik goed. Vooral ook omdat het voor hem geen mode was. Hij bleef het doen, ook toen politiek al lang weer 'uit' was. En hij was natuurlijk enorm cool. Altijd. Zelfs op zijn vijftigste nog!"

Zelf heeft hij Strummer nooit ontmoet. Een gemiste kans die niet meer is in te halen. "Als hij me zou opbellen en zeggen; 'Jaap, ik wil in je show, maar ik kom niet spelen en ik heb niks te zeggen,' dan nog had ik zonder twijfel ja gezegd. Gewoon op een stoel zetten, een monument dat waardering verdient voor alles wat hij heeft gedaan."

Vorig jaar kwam Strummer met een nieuwe soloplaat. Volgens veel critici nog geen schaduw van wat The Clash heeft afgeleverd. Boots denkt er heel anders over: "Je kon er wel aan merken dat de chemie tussen hem en Clash-gitarist Mick Jones ontbrak. Dat er niemand was die tegen Strummer zei: 'dat nummer is niet goed genoeg'. Maar hij bleef mooie dingen maken. Ik had zelfs het idee dat hij weer krachtiger werd."