Horen we daar soms de muziekindustrie de noodklok luiden? Ach welnee, het blijft lachen, gieren en brullen met hen. Neem nu het geval van de achttien-jarige Carly Hennessy. Het Ierse kindersterretje werd drie jaar terug door de Amerikaanse platenmaatschappij MCA binnengehaald als het antwoord op Britney Spears. Carly had toen nog nooit live opgetreden of een eigen song geschreven - maar wat niet is, valt te leren, dacht men, en men stuurde haar op cursus naar L.A. Fijne bungalow, open auto inclusief. Ach, dat kost een paar duiten -5000 dollar huishoudgeld per maand en een voorschot van 100.000 dollar- maar deze Carly had in ieder geval de looks en de stem. Alleen, het album dat ze opnam vond ze zelf te Barbara Streisand. Geen nood, men schreef de 350.000 dollar opnamekosten af en koppelde haar aan een nieuwe producer, de als producer onervaren singer-songwriter Danielle Brisebois. Klein probleempje, de eerste single I'm Gonna Blow Your Mind, ging over orale sex. En dan wil een clip van 250.000 dollar en 200.000 dollar voor ingehuurde independent promoters wel eens weggegooid geld zijn, als de wat conservatieve Amerikaanse radio daar toevallig niet aanwil. Zelfs het inhuren van ex-Police manager Miles Copeland kon het tij niet meer keren. Om een lang verhaal kort te maken, sinds Carly's album Ultimate High in november in de Verenigde Staten uitkwam zijn er precies 402 exemplaren van verkocht. Dat is ruim 5000 dollar investering per verkocht album. Nog een klein probleempje uit de Verenigde Staten. De singles markt is ingestort. Momenteel ligt de verkoop bijvoorbeeld 65% achter het nivo van vorig jaar, en zelfs al onder dat aan het eind van de jaren veertig, toen de vinyl single werd geïntroduceerd. Vreemd? Niet als je het achterliggende verhaal kent. Halverwege de jaren negentig begonnen de labels te denken dat ze met het uitbrengen van singles de albummarkt zouden kannibaliseren. Op korte termijn geen onmogelijke gedachte: liever 18 dollar voor een album verdiend dan drie op een single. Alleen, doordat er steeds minder singles uitkwamen, zag Billboard, de maker van de Amerikaanse hitparade, zich genoodzaakt de airplay component op te waarderen. Met als gevolg dat regelmatig singles die niet verkrijgbaar zijn (zoals J-Lo's Ain't It Funny nu bijvoorbeeld) toch nummer een staan. Omgekeerd is Uh Huh van boysband B2K al tien weken lang de bestverkochte single, maar doordat de plaat 'te jong' wordt gevonden voor mainstream radio, reikte hij maar tot nummer 38 in de top 40, waarin momenteel slechts drie van de bovenste veertig op CD-single verkrijgbaar zijn. En dan klagen dat er te weinig jongeren in de platenzaken zouden komen? Die downloaden zich natuurlijk gierend suf. Nee, in Engeland hebben ze dat beter begrepen. De succesvolle TV-talentenjacht Pop Idol drijft de single verkoop tot ongekende hoogten. Will Young verkocht van Evergreen/Anything Is Possible het astronomische aantal van 1.108.269 exemplaren in de eerste week, en zijn platenmaatschappij hoopt uiteindelijk op een plaatsje in de top 3 singles allertijden de 2,13 miljoen stuks van Queen's Bohemian Rhapsody op 3 moet te evenaren zijn. Al mag Will Young op zijn tellen passen voor de huidige nummer een, het 17-jarige Pop Idol Gareth Gates dat in de eerste week ook al ruim 900.000 stuks klokte met zijn versie van Unchained Melody. Je dacht fijne Britpop? Nou, mooi niet. De nieuwste hype is de 9-jarige Declan Galbraith uit het plaatsje Hoo in Kent. De kleine Declan maakte furore met het loepzuiver zingen van folkliedjes op de knie van zijn grootvader en is nu getekend door EMI voor 1 miljoen Pond. Een kerstalbum is in de maak. Brullen, inderdaad.