Veel Amerikanen zijn in ieder geval figuurlijk behoorlijk geraakt door de aanslagen van 11 september. Gezamenlijk doet dan ook iedereen zijn best om daar waar nodig zijn of haar steentje bij te dragen. Muzikanten -dat zijn tenslotte ook maar gewone mensen- niet uitgezonderd. Alleen daar waar de gemiddelde burger geld doneert, maakt de muzikant muziek. Op een benefietconcert of -vervuld van emoties- in de studio. Waar zouden Nederlandse muzikanten zich door laten inspireren? En voor welk benefiet zouden zij op de planken gaan staan? Jacco de Greeuw van Johan: "Dat is een gevoelskwestie. Heel persoonlijk. Ik zou op het podium gaan staan voor Amnesty bijvoorbeeld, waarvan je weet dat ze goeie dingen doen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat Amerikaanse artiesten dit doen. We zijn toevallig net in New York geweest en het was behoorlijk heftig. Het is -heel cliché misschien- toch een directe aanval op hun leefwijze. En dat is heel wat anders dan bijvoorbeeld Enschede of Volendam. Dat waren ongelukken. Ik kan me ook best voorstellen dat ik me erdoor had laten inspireren als ik daar had gewoond. Mijn inspiratie is afhankelijk van mijn gemoedstoestand. En die wordt veroorzaakt door allerlei gebeurtenissen." Berend Dubbe van Bauer. "Moeilijk. Een benefiet is meestal voor een schone zaak, maar de manier waarop het gebracht wordt…Jésus. Allemaal zo knullig. Of heel zwaar. Ik weet, het zou eigenlijk niet moeten uitmaken. Maar het hangt er toch van af wie er verder allemaal nog meedoen. Als ik in Amerika woonde had ik ook zeker iets gedaan. Maar een liedje schrijven? Dat wordt allemaal weer zo cliché. Zo van het is vreselijk, maar dan in 'originele' bewoordingen. Ik schrijf liever over kleine dingetjes." Herman Bunskoeke van Bettie Serveert: "We liggen even stil met BS. Ik ben nu met een koksopleiding bezig en moet eigenlijk even niets hebben van muziek. Maar een benefiet… Dat worden dan toch weer van die vervelend correcte dingen. Anti-oorlog enzo. Aan dat circus in Amerika had ik -ook al had ik daar gewoond- in ieder geval níet meegedaan. Het gebeurt daar allemaal op zo'n oorlogszuchtige en patriottische manier. Bah." Roald van Oosten van Caesar: "Persoonlijk ben ik iemand die zich vooral druk maakt om dieren en de natuur. Daar kan ik meestal redelijk makkelijk partij voor kiezen zonder me af te vragen welk doel ik precies dien. Maar als ik Amerikaan was geweest had ik zeker ergens aan meegedaan. En Enschede…Het ligt er uiteindelijk toch aan hoe betrokken je je ergens bij voelt. Inspirerend vind ik dit soort zaken sowieso niet. Voor niemand lijkt me. Tenzij je heel strijdbare muziek wilt maken. Ik maak liever muziek als ik vrolijk ben." Terry van de Ex: "Wij hebben op aardig wat benefietconcerten gespeeld, maar ik zou in dit geval eerder een benefiet houden voor de Afghaanse bevolking dan voor de Amerikanen . Want die Afghanen hebben geen geld. Amerikanen brengen dit soort dingen bovendien altijd zo goedkoop en sentimenteel. Het schiet zijn doel volledig voorbij. Het gaat, net als bijvoorbeeld bij Live-aid, volgens mij meer om de sterren dan om de slachtoffers." Meindert Talma van Meindert Talma en de Negroes: "Het moet wel een beetje in mijn lijn liggen. Als de Martinitoren omver was geblazen zou ik zeker een benefiet geven. Maar inspiratie... Ik heb laatst een liedje geschreven over een 34-jarige boer. Die had ook veel moeilijkheden. Maar dan met ambtenaren." Jelle Paulusma van Daryll-Ann: "Aangezien benefieten (bijna) altijd een politieke achtergrond in zich dragen, ben ik bang dat we op dat moment aan het podium voorbij zullen gaan. Een benefiet voor het verdwijnen van benefietconcerten is daarentegen een mogelijke optie."