De nieuwjaarsborrel van Nederlandse muziekindustrie werd zo als elk jaar weer opgeluisterd met een editie van het Noorderslag festival. 3voor12 redacteur Sander Kerkhof ging zaterdagavond 6 januari op zoek naar piepjong en volgroeid Nederlands talent in de Groningse Oosterpoort en rapporteert zijn bevindingen. Wie gaat de popprijs winnen? Deze vraag gonst ook aan het begin van deze Noorderslag al weer door het hoofd van menig bezoeker. Zijn het de Vengaboys, Kane of – hoewel nog heel jong – toch al Krezip? Of Doe Maar, voor hun hele oeuvre? Ze staan geen van vieren op het officiele programma, dus kunnen ze allemaal nog winnen. Ik hoop dat de Vengaboys gaan winnen, want die heb ik nog nooit live gezien. De gebroeders Don en Roel Funcken zal het allemaal een worst wezen. Als electronicagigant Funckarma openen ze het programma in de nieuwe Triadezaal. Het is er niet druk, want de electronische krachtvelden en sub-bassen die uit de speakers sluipen, jagen de gemiddelde Noorderslagger snel terug naar de bar. Gelukkig is er ook vanavond een twintigtal echt geinteresseerden die een gevarieerde Funckarma set (aangevuld met mooie abstracte videobeelden) voorgeschoteld krijgen. Een moedige beslissing van de organisatie om ze te programmeren, maar op zo’n soort festival en dan ook nog zo vroeg op de avond komt zo’n act nooit goed tot z’n recht. Nee, dan even verderop in de bomvolle Marathonzaal, waar Twarres zichtbaar moeite heeft met de opgekomen mensenmassa die naar hun megahit ‘Wer Bisto’ komt luisteren. Het piepjonge zangeresje verontschuldigt zich tussen de nummers door voor haar knulligheid en die van haar zojuist ingelijfde schoolband en wil werkelijk alles wel uitleggen. De zenuwen spelen ze parten en dat maakt het wel weer schattig, maar verder produceert Twarres vooral matige, tweestemmige folkmuziek. Op naar de kelder, waar het Rosendaalse Wicky klaar staat voor hun Noorderslag debuut. Ze oefenen normaal in de catacomben van het voetbalstadion van RBC, dus hier beneden in dit pikzwarte hol zullen ze zich ook wel thuis voelen. Ze worden in ieder geval gesteund door een hoge opkomst, die er voor zorgt dat de zaal ruim vantevoren vol is en ik het optreden helaas moet missen. Iets wat me later bij Green Lizard en Bauer ook overkomt. Veel zalen puilen de hele avond uit, sommige grote acts staan in te kleine zalen en het lijkt wel alsof de organisatie ieder jaar weer meer toegangskaarten verkoopt. Even kijken dan maar bij BEEF!, dat een poging doet om met niet bijster interessante reggae de Foyer op z’n kop te zetten. Het lukt ze wel de aandacht van het publiek vast te houden, maar BEEF! zal het in de Nederlandse zalen het komende jaar vooral goed doen omdat dit soort muziek het nog altijd goed doet en niet vanwege de kwaliteit van hun songs. De grootste verrassing van de avond blijkt toch de uitreiking van de Popprijs aan het duo Arling & Cameron, die enigzins verbouwereerd, maar met droge humor de prijs in ontvangst nemen. Ook de paraplu van Gerry Arling komt nog goed te pas als er toch een biertje richting podium komt (wie herinnert zich niet de overwinning van 2 Unlimited?) De meisjes en jongens die voor in de zaal smachtend staan te wachten op Kane en Krezip, druipen af met de staart tussen de benen. De rest van de zaal vraagt zich hardop af : “Ken jij die lui?” Een opvallende keuze, kortom, van de BV POP, die een beetje vergelijkbaar is met de overwinning van The Ex in 1991. Het morrende volk in de Grote Zaal krijgt gelukkig langzaam maar zeker door dat Arling & Cameron eigenlijk hardstikke leuke party muziek maken (“Hé dit ken ik: W.E.E.K.E.N.D.”) maar feit is in ieder geval dat de twee stijlvolle heren in het buitenland (Japan, Verenigde Staten) populairder zijn dan thuis. Dat geldt in zekere mate ook voor house producer Laidback Luke. Zijn eerste singles werden grijs gedraaid Armand Van Helden en Basement Jaxx, hij maakte al een remix voor Green Velvet en zijn langverwachte tweede album verschijnt binnenkort. De veelbelovende twintiger uit Almere debuuteert op Noorderslag met zijn live set en natuurlijk gaat al tijdens het eerste nummer de sampler de mist in. Terwijl Luke wanhopig z’n computer reboot, probeert z’n MC de sfeer er in te houden met een Eminem spin-off. Gelukkig gaat na een paar valse starts werkelijk alles goed. De ruim een uur durende set groeit uit tot een van de hoogtepunten van de avond. Via grandioze vocale house, electrotechno en een tweetal fantastische new wave-achtige housetracks (“Martha and the Muffins!”, schreeuwt een veteraan) belanden we bij “Rockin’ With The Best”, de knallende single met wereldhitpotentie. Nu nog die nummers wat strakker aan elkaar mixen en af en toe die MC z’n waffel laten houden, dan kan Laidback Luke zich binnenkort meten met zijn eigen helden. Dance till you drop! Even uithijgen dan bij Bastian, een kersverse act op het Virgin label. Bastian wil graag de Nederlandse Prince zijn, maar is dat zeker nog niet. Met een strakke band (dat wel), twee zangeressen en een geil keyboardgeluid (denk Dirty Mind, Controversy) ben je er nog niet. Bastian zelf was erg blij dat hij de band bij elkaar had voor dit eerste(?) optreden, getuige de brede glimlach op z’n gezicht. Af en toe werd ik iets minder vrolijk van z’n stem en als Prince fan was ik absoluut niet onder de indruk van z’n songmateriaal en presentatie. Bastian is voorlopig een middelmatige funkband en platenmaatschappij Virgin zal er hard aan moeten trekken om van hem een ster te maken. De jongens van Merry Pierce hoeven niet zo nodig sterren te worden en dat is juist wat ze nog een beetje opbreekt. Het optreden in de Kleine Zaal is al stukken beter dan het nerveuze Club Lek optreden van eind 2000, maar de groep mist nog uitstraling, waardoor de verveling al snel toeslaat. Aan de songs ligt het niet, want die zitten veelal op de lijn Grandaddy-Sparklehorse, de stem van Jarno Volman doet soms zelfs erg denken aan die van Grandaddy’s Jason Lytle. Merry Pierce moet dit jaar minstens vijftig keer gaan optreden en kan dan begin volgend jaar echt vlammen op Noorderslag. Iedereen doet z’n ding en Brainpower doet dat al een tijd met passie. Hij stuurt wacke MC’s van de muur terug naar het kassie. Enzo... Brainpower is hot, hij trad de afgelopen maand op met Green Lizard en Krezip en dat heeft hem geen windeieren gelegd. De singles Door Merg en Brain en De Vierde Kaart worden geslikt als zoete koek en ook op het podium in de Foyer veegt de man samen met DJ TLM de vloer aan met alle andere Nederhoppers. Behalve met de Gekste Negers Uit Amsterdam, want die staan vijf minuten na hem op dezelfde plek, met evenveel succes. Nederhop bloeit, deze twee zijn het bewijs. Maar wat hoor ik nu? Speedy J in de Grote Zaal op Noorderslag? Zijn ze helemaal gek geworden? Gelukkig wel, want de stuitertechno op deze plek blijkt een schot in de roos. Jochem Paap knalt zich door een pompende set van schots en scheef, de ritmes schuren over elkaar en de zaal gaat uit z’n plaat. Mooi om een Nederlandse meester hier aan het werk te zien. Terug in de Foyer waag ik nog een laatste dans bij de soulvolle hip-hop van The Proov, die met band toch echt stukken beter zijn geworden. En dan het licht uit, al mijmerend de koude Groningse nacht in. Noorderslag 2001. Zonder Kane, Krezip, Doe Maar en de Vengaboys. Ik heb ze gemist als kiespijn. Mmmm, volgend jaar de Popprijs voor Anouk, Golden Earring of DJ Jean? Wat waren volgens jou de hoogte- en dieptepunten van Noorderslag? En wie moet volgend jaar de Popprijs winnen? Reageer op 3voor12@vpro.nl