Eindelijk een inhoudelijk interessant verhaal, op de derde Media Meeting van het over 'copyright- & legal issues' van internet productie en distributie. Gasten Ice-T, Michael Nash, Boris Szulzinger en Jed Alpert wisten, ondanks het opnieuw matte optreden van voorzitter Paul Yi, een redelijk diepgaande en zelfs humorvolle discussie te voeren tijdens deze bijeenkomst op het Rotterdam Filmfestival. De on-line muziekindustrie diende hierin als voorbeeld voor te verwachten ontwikkelingen in de cinema. Met MP3, het kleine digitale opslagformaat voor muziek van hoge kwaliteit, heeft deze industrie nu al veel te maken met onconventionele distributie. "Go to hell", dat is de boodschap van Ice-T (o.a. Bodycount) aan de traditionele platenmaatschappijen. De rap-artiest heeft twee van zijn albums via internet verspreid (Atomic Pop), in ruil voor een link naar zijn site en aandelen. De rest van zijn werk komt uit op zijn eigen label Coroner Records. Volgens Ice-T bieden digitale media artiesten eindelijk de mogelijkheid productie en distributie in eigen hand te houden, en vooral: zelf geld te verdienen aan eigen muziek. "Now I get $10 a record, instead of 90 cents," vertelt hij. Het enige probleem op het internet is dat je ook gevonden moet worden om je muziek te kunnen verspreiden. Voor Ice-T niet zo'n probleem, maar voor nog onbekende nieuwkomers wel. Daarom linkt Ice vanaf zijn eigen site naar onafhankelijke labels met nog te ontdekken artiesten. En naar de meest ranzige videoclips en pornosites, natuurlijk. Tegenover Ice-T was Jed Alpert (Sunshine Amalgamedia) het braafste jongetje van de klas. De in keurig pak gestoken ex-advocaat hield een helder en nuchter verhaal over de juridisch-economische aspecten van on-line distributie. Alpert lijkt niet te geloven in het internet als revolutionair medium. "Legal issues have a way of sorting themselves out", meent hij. Het internet is 'just another distribution medium', en we gaan gewoon betalen voor goede content. Wat cinema betreft verwacht Alpert in de toekomst een winstgevende combinatie van tv en internet, die 'video-on-demand' gaat leveren. Eenvoudig, en commercieel interessant. Volgens Michael Nash, oprichter van Voyager en Inscape en sinds deze week internet-adviseur bij Time Warner, betekent een digitaal opslagformaat als MP3 niet meteen het einde van de traditionele muziekindustrie. Het is nog best ingewikkeld om met MP3-files je eigen cd samen te stellen, en mensen zullen nog lang geneigd zijn een cd die helemaal 'af' is, in de (on-line) winkel te kopen. MP3 is voorlopig vooral interessant als 'tool' voor amateurs, of als extraatje bij een cd (bv. bonus-tracks). Verder kan het audiomodel volgens Nash niet zomaar worden toegepast op de cinema. Het is voor amateurs relatief eenvoudig en goedkoop om muziek te produceren, maar het produceren van een 'grootse' film blijft ingewikkeld en kan nog altijd flink in de papieren lopen. "Fear not, content is king," verklaart Boris Szulzinger (Comedia Europe) plechtig. De filmindustrie moet zich niet afvragen welk internet-businessmodel te voeren, nee, het is juist andersom: Internetbedrijven moeten zich afvragen met welke inhoudsmakers in zee te gaan. En hoe het zit met de rechten bij digitale distributie? Dat komt wel goed. Bij iedere nieuwe technologie maakt de filmwereld zich ernstig zorgen, en iedere keer is dat ongegrond gebleken. De filmrechten bij tv en video zijn uiteindelijk toch goed geregeld, en dat gaat ook bij digitale distributie gebeuren, meent Szulzinger. Maar dat betekent uiteraard niet dat de filmindustrie achterover kan gaan zitten - je moet rekening houden met de komende veranderingen, anders overleef je het als bedrijf niet. Want het gaat veranderen, daar is het hele panel het over eens.